நீதிமொழிகள் 26
As snow in summer, and as rain in harvest, so, unbecoming to a dullard is honour.
2 ௨ அடைக்கலான் குருவி அலைந்துபோவதுபோலவும், தகைவிலான் குருவி பறந்து போவதுபோலவும், காரணம் இல்லாமல் சொன்னசாபம் தங்காது.
As a sparrow in wandering, as a swallow in flying, so, a causeless curse, shall not alight.
A whip for the horse, a bridle for the ass, and a rod for the back of dullards.
Do not answer a dullard, according to his folly, lest, even thou thyself, become like him;
5 ௫ மூடனுக்கு அவனுடைய மதியீனத்தின்படி மறுஉத்திரவு கொடு; கொடுக்காவிட்டால் அவன் தன்னுடைய பார்வைக்கு ஞானியாக இருப்பான்.
Answer a dullard according to his folly, lest he become wise in his own eyes.
One who cutteth off feet, one who drinketh down wrong, is he who sendeth a message by the hand of a dullard.
7 ௭ நொண்டியின் கால்கள் குந்திக்குந்தி நடக்கும், அப்படியே மூடர்களின் வாயிலுள்ள உவமைச்சொல்லும் குந்தும்.
Useless are the legs of the lame, and a proverb, in the mouth of a dullard.
Like tying a stone to a sling, so, is he that giveth honour, to a dullard.
A brier cometh into the hand of a drunken-man, a proverb into the mouth of dullards.
10 ௧0 பலத்தவன் அனைவரையும் நோகச்செய்து, மூடனையும் வேலைவாங்குகிறான், மீறி நடக்கிறவர்களையும் வேலைவாங்குகிறான்.
[As] an archer who woundeth every thing, [so] one who hireth a dullard, and a drunkard crossing the sea.
11 ௧௧ நாயானது தான் கக்கினதை சாப்பிடும்படித் திரும்புவதுபோல, மூடனும் தன்னுடைய மூடத்தனத்திற்குத் திரும்புகிறான்.
As, a dog, returneth onto his own vomit, a dullard, repeateth his folly.
12 ௧௨ தன்னுடைய பார்வைக்கு ஞானியாக இருப்பவனைக் கண்டால், அவனைவிட மூடனைக்குறித்து அதிக நம்பிக்கையாக இருக்கலாம்.
Thou hast seen a man wise in his own eye, —more hope of a dullard, than of him!
Saith the sluggard, A roaring lion in the road! A tearing lion in the midst of the broadways.
The door, turneth on its hinges, and, the sluggard, upon his bed.
15 ௧௫ சோம்பேறி தன்னுடைய கையைக் கலத்திலே வைத்து அதைத் தன்னுடைய வாய்க்குத் திரும்ப எடுக்க வருத்தப்படுகிறான்.
The sluggard burieth his hand in the dish, he is too lazy to bring it back to his mouth.
Wiser is the sluggard in his own eyes, than, seven persons, who can answer with judgment.
17 ௧௭ வழியிலே போகும்போது தனக்கு சம்மந்தமில்லாத வழக்கில் தலையிடுகிறவன் நாயைக் காதைப் பிடித்து இழுக்கிறவனைப்போல இருக்கிறான்.
As he who layeth hold of the ears of a dog, is a passer-by, who giveth vent to his wrath over a quarrel, not his!
As a madman throwing firebrands, arrows and death,
19 ௧௯ அப்படியே, தன்னோடு இருந்தவனை வஞ்சித்து: நான் விளையாட்டுக்கல்லவோ செய்தேன் என்று சொல்லுகிற மனிதனும் இருக்கிறான்.
So, is a man who deceiveth his neighbour, and saith, Was not, I, in sport?
Without wood a fire is quenched, and, where there is no tattler, strife is hushed.
21 ௨௧ கரிகள் தழலுக்கும், விறகு நெருப்புக்கும் ஏதுவானதுபோல, கோபக்காரன் சண்டைகளை மூட்டுகிறதற்கு ஏதுவானவன்.
Black coal to burning blocks, and wood to fire, so is a contentious man, for kindling strife.
the words of a tattler, are dainties, they, therefore go down into the chambers of the inner man.
Dross silver overlaid upon earthenware, so are burning lips, with a mischievous heart:
With his lips, the hater dissembleth, but, within himself, he layeth up deceit:
Though he make gracious his voice, do not trust him, for, seven abominations, are in his heart:
Hatred may clothe itself with guile, his wickedness shall be disclosed in the convocation.
27 ௨௭ படுகுழியை வெட்டுகிறவன் தானே அதில் விழுவான்; கல்லைப் புரட்டுகிறவன்மேல் அந்தக் கல் திரும்ப விழும்.
He that diggeth a pit, thereinto, shall fall, and, he that rolleth a stone, upon himself, shall it return.
A false tongue, hateth them who are crushed by it, and, a flattering mouth, worketh occasion of stumbling.
