நீதிமொழிகள் 17
[Melior est buccella sicca cum gaudio quam domus plena victimis cum jurgio.
2 ௨ புத்தியுள்ள வேலைக்காரன் அவமானத்தை உண்டாக்குகிற மகனை ஆண்டு, சகோதரர்களுடைய சுதந்தரத்தில் பங்கை அடைவான்.
Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hæreditatem dividet.
Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus.
Malus obedit linguæ iniquæ, et fallax obtemperat labiis mendacibus.
5 ௫ ஏழையைப் புறக்கணிக்கிறவன் அவனை உண்டாக்கினவரை சபிக்கிறான்; ஆபத்தைக் குறித்துக் மகிழ்கிறவன் தண்டனைக்குத் தப்பமாட்டான்.
Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus, et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus.
Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum.
Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens.
8 ௮ லஞ்சம் வாங்குகிறவர்களின் பார்வைக்கு அது இரத்தினம்போல இருக்கும்; அது பார்க்கும் திசையெல்லாம் காரியம் வாய்க்கும்.
Gemma gratissima exspectatio præstolantis; quocumque se vertit, prudenter intelligit.
9 ௯ குற்றத்தை மூடுகிறவன் நட்பை நாடுகிறான்; கேட்டதைச் சொல்லுகிறவன் உயிர் நண்பனையும் பிரித்துவிடுகிறான்.
Qui celat delictum quærit amicitias; qui altero sermone repetit, separat fœderatos.
Plus proficit correptio apud prudentem, quam centum plagæ apud stultum.
Semper jurgia quærit malus: angelus autem crudelis mittetur contra eum.
12 ௧௨ தன்னுடைய மதிகேட்டில் திரியும் மதியீனனுக்கு எதிர்ப்படுவதைவிட, குட்டிகளைப் பறிகொடுத்த கரடிக்கு எதிர்ப்படுவது மேல்.
Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.
Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo ejus.
14 ௧௪ சண்டையின் ஆரம்பம் மதகைத் திறந்துவிடுகிறதுபோல இருக்கும்; ஆதலால் விவாதம் எழும்புமுன்பு அதை விட்டுவிடு.
Qui dimittit aquam caput est jurgiorum, et antequam patiatur contumeliam judicium deserit.]
15 ௧௫ துன்மார்க்கனை நீதிமானாக்குகிறவனும், நீதிமானைக் குற்றவாளியாக்குகிறவனுமாகிய இந்த இருவரும் யெகோவாவுக்கு அருவருப்பானவர்கள்.
[Qui justificat impium, et qui condemnat justum, abominabilis est uterque apud Deum.
Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit? Qui altum facit domum suam quærit ruinam, et qui evitat discere incidet in mala.
Omni tempore diligit qui amicus est, et frater in angustiis comprobatur.
Stultus homo plaudet manibus, cum spoponderit pro amico suo.
Qui meditatur discordias diligit rixas, et qui exaltat ostium quærit ruinam.
Qui perversi cordis est non inveniet bonum, et qui vertit linguam incidet in malum.
21 ௨௧ மதிகெட்ட மகனைப் பெறுகிறவன் தனக்குச் சஞ்சலம் உண்டாக அவனைப் பெறுகிறான்; மதியீனனுடைய தகப்பனுக்கு மகிழ்ச்சியில்லை.
Natus est stultus in ignominiam suam; sed nec pater in fatuo lætabitur.
Animus gaudens ætatem floridam facit; spiritus tristis exsiccat ossa.
Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas judicii.
In facie prudentis lucet sapientia; oculi stultorum in finibus terræ.
Ira patris filius stultus, et dolor matris quæ genuit eum.
Non est bonum damnum inferre justo, nec percutere principem qui recta judicat.
Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est, et pretiosi spiritus vir eruditus.
28 ௨௮ பேசாமலிருந்தால் மூடனும் ஞானவான் என்று எண்ணப்படுவான்; தன்னுடைய உதடுகளை மூடுகிறவன் புத்திமான் என்று எண்ணப்படுவான்.
Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur, et si compresserit labia sua, intelligens.]
