நீதிமொழிகள் 16
All’uomo, i disegni del cuore; ma la risposta della lingua vien dall’Eterno.
2 ௨ மனிதனுடைய வழிகளெல்லாம் அவனுடைய பார்வைக்குச் சுத்தமானவைகள்; யெகோவாவோ ஆவிகளை நிறுத்துப்பார்க்கிறார்.
Tutte le vie dell’uomo a lui sembran pure, ma l’Eterno pesa gli spiriti.
Rimetti le cose tue nell’Eterno, e i tuoi disegni avran buona riuscita.
L’Eterno ha fatto ogni cosa per uno scopo; anche l’empio, per il dì della sventura.
5 ௫ மனமேட்டிமையுள்ளவன் எவனும் யெகோவாவுக்கு அருவருப்பானவன்; கையோடு கைகோர்த்தாலும் அவன் தண்டனைக்குத் தப்பமாட்டான்.
Chi è altero d’animo è in abominio all’Eterno; certo è che non rimarrà impunito.
6 ௬ கிருபையினாலும், சத்தியத்தினாலும் பாவம் நிவிர்த்தியாகும்; யெகோவாவுக்குப் பயப்படுகிறதினால் மனிதர்கள் தீமையைவிட்டு விலகுவார்கள்.
Con la bontà e con la fedeltà l’iniquità si espia, e col timor dell’Eterno si evita il male.
7 ௭ ஒருவனுடைய வழிகள் யெகோவாவுக்குப் பிரியமாக இருந்தால், அவனுடைய எதிரிகளும் சமாதானமாகும்படிச் செய்வார்.
Quando l’Eterno gradisce le vie d’un uomo, riconcilia con lui anche i nemici.
Meglio poco con giustizia, che grandi entrate senza equità.
Il cuor dell’uomo medita la sua via, ma l’Eterno dirige i suoi passi.
Sulle labbra del re sta una sentenza divina; quando pronunzia il giudizio la sua bocca non erra.
La stadera e le bilance giuste appartengono all’Eterno, tutti i pesi del sacchetto son opera sua.
I re hanno orrore di fare il male, perché il trono è reso stabile con la giustizia.
13 ௧௩ நீதியுள்ள உதடுகள் ராஜாக்களுக்குப் பிரியம்; நிதானமாகப் பேசுகிறவன்மேல் ராஜாக்கள் பிரியப்படுவார்கள்.
Le labbra giuste sono gradite ai re; essi amano chi parla rettamente.
Ira del re vuol dire messaggeri di morte, ma l’uomo savio la placherà.
La serenità del volto del re dà la vita, e il suo favore è come nube di pioggia primaverile.
16 ௧௬ பொன்னைச் சம்பாதிப்பதைவிட ஞானத்தைச் சம்பாதிப்பது எவ்வளவு நல்லது! வெள்ளியை சம்பாதிப்பதைவிட புத்தியைச் சம்பாதிப்பது எவ்வளவு மேன்மை
L’acquisto della sapienza oh quanto è migliore di quello dell’oro, e l’acquisto dell’intelligenza preferibile a quel dell’argento!
17 ௧௭ தீமையை விட்டு விலகுவதே செம்மையானவர்களுக்குச் சமனான பாதை; தன்னுடைய நடையைக் கவனித்திருக்கிறவன் தன்னுடைய ஆத்துமாவைக் காக்கிறான்.
La strada maestra dell’uomo retto è evitare il male; chi bada alla sua via preserva l’anima sua.
La superbia precede la rovina, e l’alterezza dello spirito precede la caduta.
Meglio esser umile di spirito coi miseri, che spartir la preda coi superbi.
Chi presta attenzione alla Parola se ne troverà bene, e beato colui che confida nell’Eterno!
Il savio di cuore è chiamato intelligente, e la dolcezza delle labbra aumenta il sapere.
Il senno, per chi lo possiede, è fonte di vita, ma la stoltezza è il castigo degli stolti.
23 ௨௩ ஞானியின் இருதயம் அவனுடைய வாய்க்கு அறிவை ஊட்டும்; அவனுடைய உதடுகளுக்கு அது மேன்மேலும் கல்வியைக் கொடுக்கும்.
Il cuore del savio gli rende assennata la bocca, e aumenta il sapere sulle sue labbra.
Le parole soavi sono un favo di miele: dolcezza all’anima, salute al corpo.
V’è tal via che all’uomo par diritta, ma finisce col menare alla morte.
La fame del lavoratore lavora per lui, perché la sua bocca lo stimola.
L’uomo cattivo va scavando ad altri del male, sulle sue labbra c’è come un fuoco divorante.
28 ௨௮ மாறுபாடுள்ளவன் சண்டையைக் கிளப்பிவிடுகிறான்; கோள் சொல்லுகிறவன் உயிர் நண்பனையும் பிரித்துவிடுகிறான்.
L’uomo perverso semina contese, e il maldicente disunisce gli amici migliori.
L’uomo violento trascina il compagno, e lo mena per una via non buona.
30 ௩0 அவனுடைய மாறுபாடானவைகளை யோசிக்கும்படி தன்னுடைய கண்களை மூடி, தீமையைச் செய்யும்படி தன்னுடைய உதடுகளைக் கடிக்கிறான்.
Chi chiude gli occhi per macchinar cose perverse, chi si morde le labbra, ha già compiuto il male.
I capelli bianchi sono una corona d’onore; la si trova sulla via della giustizia.
32 ௩௨ பலவானைவிட நீடிய சாந்தமுள்ளவன் உத்தமன்; பட்டணத்தைப் பிடிக்கிறவனைவிட தன்னுடைய மனதை அடக்குகிறவன் உத்தமன்.
Chi è lento all’ira val più del prode guerriero; chi padroneggia sé stesso val più di chi espugna città.
Si gettan le sorti nel grembo, ma ogni decisione vien dall’Eterno.
