நீதிமொழிகள் 14
1 ௧ புத்தியுள்ள பெண் தன்னுடைய வீட்டைக் கட்டுகிறாள்; புத்தியில்லாத பெண்ணோ தன்னுடைய கைகளினால் அதை இடித்துப்போடுகிறாள்.
Sapiens mulier ædificat domum suam; insipiens exstructam quoque manibus destruet.
2 ௨ நிதானமாக நடக்கிறவன் யெகோவாவுக்குப் பயப்படுகிறான்; தன்னுடைய வழிகளில் தாறுமாறானவனோ அவரை அலட்சியம்செய்கிறான்.
Ambulans recto itinere, et timens Deum, despicitur ab eo qui infami graditur via.
In ore stulti virga superbiæ; labia autem sapientium custodiunt eos.
4 ௪ எருதுகள் இல்லாத இடத்தில் களஞ்சியம் வெறுமையாக இருக்கும்; காளைகளின் பெலத்தினாலோ மிகுந்த வரத்துண்டு.
Ubi non sunt boves, præsepe vacuum est; ubi autem plurimæ segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis.
Testis fidelis non mentitur; profert autem mendacium dolosus testis.
Quærit derisor sapientiam, et non invenit; doctrina prudentium facilis.
Vade contra virum stultum, et nescit labia prudentiæ.
Sapientia callidi est intelligere viam suam, et imprudentia stultorum errans.
Stultus illudet peccatum, et inter justos morabitur gratia.
Cor quod novit amaritudinem animæ suæ, in gaudio ejus non miscebitur extraneus.
Domus impiorum delebitur: tabernacula vero justorum germinabunt.
Est via quæ videtur homini justa, novissima autem ejus deducunt ad mortem.
Risus dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat.
Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus.
Innocens credit omni verbo; astutus considerat gressus suos. Filio doloso nihil erit boni; servo autem sapienti prosperi erunt actus, et dirigetur via ejus.
Sapiens timet, et declinat a malo; stultus transilit, et confidit.
Impatiens operabitur stultitiam, et vir versutus odiosus est.
Possidebunt parvuli stultitiam, et exspectabunt astuti scientiam.
19 ௧௯ தீயோர்கள் நல்லவர்களுக்கு முன்பாகவும், துன்மார்க்கர்கள் நீதிமான்களுடைய வாசற்படிகளிலும் குனிவதுண்டு.
Jacebunt mali ante bonos, et impii ante portas justorum.
Etiam proximo suo pauper odiosus erit: amici vero divitum multi.
Qui despicit proximum suum peccat; qui autem miseretur pauperis beatus erit. Qui credit in Domino misericordiam diligit.
22 ௨௨ தீமையை யோசிக்கிறவர்கள் தவறுகிறார்களல்லவோ? நன்மையை யோசிக்கிறவர்களுக்கோ கிருபையும் சத்தியமும் உண்டு.
Errant qui operantur malum; misericordia et veritas præparant bona.
In omni opere erit abundantia; ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas.
Corona sapientium divitiæ eorum; fatuitas stultorum imprudentia.
Liberat animas testis fidelis, et profert mendacia versipellis.
26 ௨௬ யெகோவாவுக்குப் பயப்படுகிறவனுக்குத் திடநம்பிக்கை உண்டு; அவனுடைய பிள்ளைகளுக்கும் அடைக்கலம் கிடைக்கும்.
In timore Domini fiducia fortitudinis, et filiis ejus erit spes.
Timor Domini fons vitæ, ut declinent a ruina mortis.
In multitudine populi dignitas regis, et in paucitate plebis ignominia principis.
Qui patiens est multa gubernatur prudentia; qui autem impatiens est exaltat stultitiam suam.
Vita carnium sanitas cordis; putredo ossium invidia.
31 ௩௧ தரித்திரனை ஒடுக்குகிறவன் அவனை உண்டாக்கினவரை நிந்திக்கிறான்; தரித்திரனுக்குத் தயவு செய்கிறவனோ அவரை மேன்மைப்படுத்துகிறான்;
Qui calumniatur egentem exprobrat factori ejus; honorat autem eum qui miseretur pauperis.
32 ௩௨ துன்மார்க்கன் தன்னுடைய தீமையிலே வாரிக்கொள்ளப்படுவான்; நீதிமானோ தன்னுடைய மரணத்திலே நம்பிக்கையுள்ளவன்.
In malitia sua expelletur impius: sperat autem justus in morte sua.
In corde prudentis requiescit sapientia, et indoctos quosque erudiet.
Justitia elevat gentem; miseros autem facit populos peccatum.
35 ௩௫ ராஜாவின் தயவு விவேகமுள்ள பணிவிடைக்காரன்மேல் இருக்கும்; அவனுடைய கோபமோ அவமானத்தை உண்டாக்குகிறவன்மேல் இருக்கும்.
Acceptus est regi minister intelligens; iracundiam ejus inutilis sustinebit.
