நீதிமொழிகள் 14
1 ௧ புத்தியுள்ள பெண் தன்னுடைய வீட்டைக் கட்டுகிறாள்; புத்தியில்லாத பெண்ணோ தன்னுடைய கைகளினால் அதை இடித்துப்போடுகிறாள்.
La sapienza di una massaia costruisce la casa, la stoltezza la demolisce con le mani.
2 ௨ நிதானமாக நடக்கிறவன் யெகோவாவுக்குப் பயப்படுகிறான்; தன்னுடைய வழிகளில் தாறுமாறானவனோ அவரை அலட்சியம்செய்கிறான்.
Chi procede con rettitudine teme il Signore, chi si scosta dalle sue vie lo disprezza.
Nella bocca dello stolto c'è il germoglio della superbia, ma le labbra dei saggi sono la loro salvaguardia.
4 ௪ எருதுகள் இல்லாத இடத்தில் களஞ்சியம் வெறுமையாக இருக்கும்; காளைகளின் பெலத்தினாலோ மிகுந்த வரத்துண்டு.
Senza buoi, niente grano, l'abbondanza del raccolto sta nel vigore del toro.
Il testimone vero non mentisce, quello falso spira menzogne.
Il beffardo ricerca la sapienza ma invano, la scienza è cosa facile per il prudente.
Allontànati dall'uomo stolto, e non ignorerai le labbra sapienti.
La sapienza dell'accorto sta nel capire la sua via, ma la stoltezza degli sciocchi è inganno.
Fra gli stolti risiede la colpa, fra gli uomini retti la benevolenza.
Il cuore conosce la propria amarezza e alla sua gioia non partecipa l'estraneo.
La casa degli empi rovinerà, ma la tenda degli uomini retti avrà successo.
C'è una via che sembra diritta a qualcuno, ma sbocca in sentieri di morte.
Anche fra il riso il cuore prova dolore e la gioia può finire in pena.
Chi è instabile si sazierà dei frutti della sua condotta, l'uomo dabbene si sazierà delle sue opere.
L'ingenuo crede quanto gli dici, l'accorto controlla i propri passi.
Il saggio teme e sta lontano dal male, lo stolto è insolente e presuntuoso.
L'iracondo commette sciocchezze, il riflessivo sopporta.
Gli inesperti erediteranno la stoltezza, i prudenti si coroneranno di scienza.
19 ௧௯ தீயோர்கள் நல்லவர்களுக்கு முன்பாகவும், துன்மார்க்கர்கள் நீதிமான்களுடைய வாசற்படிகளிலும் குனிவதுண்டு.
I malvagi si inchinano davanti ai buoni, gli empi davanti alle porte del giusto.
Il povero è odioso anche al suo amico, numerosi sono gli amici del ricco.
Chi disprezza il prossimo pecca, beato chi ha pietà degli umili.
22 ௨௨ தீமையை யோசிக்கிறவர்கள் தவறுகிறார்களல்லவோ? நன்மையை யோசிக்கிறவர்களுக்கோ கிருபையும் சத்தியமும் உண்டு.
Non errano forse quelli che compiono il male? Benevolenza e favore per quanti compiono il bene.
In ogni fatica c'è un vantaggio, ma la loquacità produce solo miseria.
Corona dei saggi è la loro accortezza, corona degli stolti la loro stoltezza.
Salvatore di vite è un testimone vero; chi spaccia menzogne è un impostore.
26 ௨௬ யெகோவாவுக்குப் பயப்படுகிறவனுக்குத் திடநம்பிக்கை உண்டு; அவனுடைய பிள்ளைகளுக்கும் அடைக்கலம் கிடைக்கும்.
Nel timore del Signore è la fiducia del forte; per i suoi figli egli sarà un rifugio.
Il timore del Signore è fonte di vita, per evitare i lacci della morte.
Un popolo numeroso è la gloria del re; la scarsità di gente è la rovina del principe.
Il paziente ha grande prudenza, l'iracondo mostra stoltezza.
Un cuore tranquillo è la vita di tutto il corpo, l'invidia è la carie delle ossa.
31 ௩௧ தரித்திரனை ஒடுக்குகிறவன் அவனை உண்டாக்கினவரை நிந்திக்கிறான்; தரித்திரனுக்குத் தயவு செய்கிறவனோ அவரை மேன்மைப்படுத்துகிறான்;
Chi opprime il povero offende il suo creatore, chi ha pietà del misero lo onora.
32 ௩௨ துன்மார்க்கன் தன்னுடைய தீமையிலே வாரிக்கொள்ளப்படுவான்; நீதிமானோ தன்னுடைய மரணத்திலே நம்பிக்கையுள்ளவன்.
Dalla propria malvagità è travolto l'empio, il giusto ha un rifugio nella propria integrità.
In un cuore assennato risiede la sapienza, ma in seno agli stolti può scoprirsi?
La giustizia fa onore a una nazione, ma il peccato segna il declino dei popoli.
35 ௩௫ ராஜாவின் தயவு விவேகமுள்ள பணிவிடைக்காரன்மேல் இருக்கும்; அவனுடைய கோபமோ அவமானத்தை உண்டாக்குகிறவன்மேல் இருக்கும்.
Il favore del re è per il ministro intelligente, il suo sdegno è per chi lo disonora.
