நீதிமொழிகள் 14
1 ௧ புத்தியுள்ள பெண் தன்னுடைய வீட்டைக் கட்டுகிறாள்; புத்தியில்லாத பெண்ணோ தன்னுடைய கைகளினால் அதை இடித்துப்போடுகிறாள்.
Visdom bygger sig Hus, Daarskabs Hænder river det ned.
2 ௨ நிதானமாக நடக்கிறவன் யெகோவாவுக்குப் பயப்படுகிறான்; தன்னுடைய வழிகளில் தாறுமாறானவனோ அவரை அலட்சியம்செய்கிறான்.
Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som gaar Krogveje, agter ham ringe.
I Daarens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise staar Læberne Vagt.
4 ௪ எருதுகள் இல்லாத இடத்தில் களஞ்சியம் வெறுமையாக இருக்கும்; காளைகளின் பெலத்தினாலோ மிகுந்த வரத்துண்டு.
Naar der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.
Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.
Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.
Gaa fra en Mand, som er en Taabe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.
Den kloge i sin Visdom er klar paa sin Vej, men Taabers Daarskab er Svig.
Med Daarer driver Skyldofret Spot, men Velvilje raader iblandt retsindige.
Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.
Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt staar i Blomst.
Mangen Vej synes Manden ret, og saa er dens Ende dog Dødens Veje.
Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.
Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.
Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.
Den vise ængstes og skyr det onde, Taaben buser sorgløs paa.
Den hidsige bærer sig taabeligt ad, man hader rænkefuld Mand.
De tankeløse giver Daarskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.
19 ௧௯ தீயோர்கள் நல்லவர்களுக்கு முன்பாகவும், துன்மார்க்கர்கள் நீதிமான்களுடைய வாசற்படிகளிலும் குனிவதுண்டு.
Onde maa bukke for gode, gudløse staa ved retfærdiges Døre.
Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.
Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.
22 ௨௨ தீமையை யோசிக்கிறவர்கள் தவறுகிறார்களல்லவோ? நன்மையை யோசிக்கிறவர்களுக்கோ கிருபையும் சத்தியமும் உண்டு.
De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Naade og Trofasthed.
Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.
De vises Krone er Kløgt, Taabers Krans er Daarskab.
Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.
26 ௨௬ யெகோவாவுக்குப் பயப்படுகிறவனுக்குத் திடநம்பிக்கை உண்டு; அவனுடைய பிள்ளைகளுக்கும் அடைக்கலம் கிடைக்கும்.
Den stærkes Tillid er HERRENS Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.
HERRENS Frygt er en Livsens Kilde, derved undgaas Dødens Snarer.
At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist paa Folk er Fyrstens Fald.
Den sindige er rig paa Indsigt, den heftige driver det vidt i Daarskab.
Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.
31 ௩௧ தரித்திரனை ஒடுக்குகிறவன் அவனை உண்டாக்கினவரை நிந்திக்கிறான்; தரித்திரனுக்குத் தயவு செய்கிறவனோ அவரை மேன்மைப்படுத்துகிறான்;
At kue den ringe er Haan mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.
32 ௩௨ துன்மார்க்கன் தன்னுடைய தீமையிலே வாரிக்கொள்ளப்படுவான்; நீதிமானோ தன்னுடைய மரணத்திலே நம்பிக்கையுள்ளவன்.
Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.
Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Taabers Indre kendes den ikke.
Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.
35 ௩௫ ராஜாவின் தயவு விவேகமுள்ள பணிவிடைக்காரன்மேல் இருக்கும்; அவனுடைய கோபமோ அவமானத்தை உண்டாக்குகிறவன்மேல் இருக்கும்.
En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.
