நீதிமொழிகள் 13
Il figliuol savio ascolta l’istruzione di suo padre, ma il beffardo non ascolta rimproveri.
2 ௨ மனிதன் தன்னுடைய வாயின் பலனால் நன்மையைச் சாப்பிடுவான்; துரோகிகளின் ஆத்துமாவோ கொடுமையை சாப்பிடும்.
Per il frutto delle sue labbra uno gode del bene, ma il desiderio dei perfidi è la violenza.
3 ௩ தன்னுடைய வாயைக் காக்கிறவன் தன்னுடைய உயிரைக் காக்கிறான்; தன்னுடைய உதடுகளை விரிவாகத் திறக்கிறவனோ கலக்கமடைவான்.
Chi custodisce la sua bocca preserva la propria vita; chi apre troppo le labbra va incontro alla rovina.
4 ௪ சோம்பேறியுடைய ஆத்துமா விரும்பியும் ஒன்றும் பெற்றுக்கொள்ளாது; ஜாக்கிரதையுள்ளவர்களுடைய ஆத்துமாவோ செழிக்கும்;
L’anima del pigro desidera, e non ha nulla, ma l’anima dei diligenti sarà soddisfatta appieno.
Il giusto odia la menzogna, ma l’empio getta sugli altri vituperio ed onta.
La giustizia protegge l’uomo che cammina nella integrità, ma l’empietà atterra il peccatore.
7 ௭ ஒன்றுமில்லாமல் இருக்கத் தன்னைச் செல்வந்தனாக நினைக்கிறவனும் உண்டு; மிகுந்த செல்வம் இருக்கத் தன்னைத் தரித்திரனாக நினைக்கிறவனும் உண்டு.
C’è chi fa il ricco e non ha nulla; c’è chi fa il povero e ha di gran beni.
La ricchezza d’un uomo serve come riscatto della sua vita, ma il povero non ode mai minacce.
La luce dei giusti è gaia, ma la lampada degli empi si spegne.
Dall’orgoglio non vien che contesa, ma la sapienza è con chi dà retta ai consigli.
La ricchezza male acquistata va scemando, ma chi accumula a poco a poco l’aumenta.
12 ௧௨ நெடுங்காலமாகக் காத்திருக்குதல் இருதயத்தை இளைக்கச்செய்யும்; விரும்பினது வரும்போதோ ஜீவமரம்போல இருக்கும்.
La speranza differita fa languire il cuore, ma il desiderio adempiuto è un albero di vita.
Chi sprezza la parola si costituisce, di fronte ad essa, debitore, ma chi rispetta il comandamento sarà ricompensato.
L’insegnamento del savio è una fonte di vita per schivare le insidie della morte.
Buon senno procura favore, ma il procedere dei perfidi è duro.
Ogni uomo accorto agisce con conoscenza, ma l’insensato fa sfoggio di follia.
Il messo malvagio cade in sciagure, ma l’ambasciatore fedele reca guarigione.
18 ௧௮ புத்திமதிகளைத் தள்ளுகிறவன் தரித்திரத்தையும் அவமானத்தையும் அடைவான்; கடிந்து கொள்ளுதலைக் கவனித்து நடக்கிறவனோ மேன்மையடைவான்.
Miseria e vergogna a chi rigetta la correzione, ma chi dà retta alla riprensione è onorato.
Il desiderio adempiuto è dolce all’anima, ma agl’insensati fa orrore l’evitare il male.
Chi va coi savi diventa savio, ma il compagno degl’insensati diventa cattivo.
Il male perseguita i peccatori ma il giusto è ricompensato col bene.
22 ௨௨ நல்லவன் தன்னுடைய பிள்ளைகளின் பிள்ளைகளுக்கு சொத்தை வைத்துப்போகிறான்; பாவியின் செல்வமோ நீதிமானுக்காகச் சேர்த்துவைக்கப்படும்.
L’uomo buono lascia una eredità ai figli de’ suoi figli, ma la ricchezza del peccatore è riserbata al giusto.
Il campo lavorato dal povero dà cibo in abbondanza, ma v’è chi perisce per mancanza di equità.
24 ௨௪ பிரம்பைப் பயன்படுத்தாதவன் தன்னுடைய மகனைப் பகைக்கிறான்; அவன்மேல் அன்பாக இருக்கிறவனோ அவனை ஏற்கனவே தண்டிக்கிறான்.
Chi risparmia la verga odia il suo figliuolo, ma chi l’ama, lo corregge per tempo.
Il giusto ha di che mangiare a sazietà, ma il ventre degli empi manca di cibo.
