நீதிமொழிகள் 13
Viis Søn elsker tugt, spotter hører ikke på skænd.
2 ௨ மனிதன் தன்னுடைய வாயின் பலனால் நன்மையைச் சாப்பிடுவான்; துரோகிகளின் ஆத்துமாவோ கொடுமையை சாப்பிடும்.
Af sin Munds Frugt nyder en Mand kun godt, til Vold står troløses Hu.
3 ௩ தன்னுடைய வாயைக் காக்கிறவன் தன்னுடைய உயிரைக் காக்கிறான்; தன்னுடைய உதடுகளை விரிவாகத் திறக்கிறவனோ கலக்கமடைவான்.
Vogter man Munden, bevarer man Sjælen, den åbenmundede falder i Våde.
4 ௪ சோம்பேறியுடைய ஆத்துமா விரும்பியும் ஒன்றும் பெற்றுக்கொள்ளாது; ஜாக்கிரதையுள்ளவர்களுடைய ஆத்துமாவோ செழிக்கும்;
Den lade attrår uden at få, men flittiges Sjæl bliver mæt.
Den retfærdige hader Løgnetale, den gudløse spreder Skam og Skændsel.
Retfærd skærmer, hvo lydefrit vandrer, Synden fælder de gudløse.
7 ௭ ஒன்றுமில்லாமல் இருக்கத் தன்னைச் செல்வந்தனாக நினைக்கிறவனும் உண்டு; மிகுந்த செல்வம் இருக்கத் தன்னைத் தரித்திரனாக நினைக்கிறவனும் உண்டு.
Mangen lader rig og ejer dog intet, mangen lader fattig og ejer dog meget.
Mands Rigdom er Løsepenge for hans Liv, Fattigmand får ingen Trusel at høre.
Retfærdiges Lys bryder frem, gudløses Lampe går ud.
Ved Hovmod vækkes kun Splid, hos dem, der lader sig råde, er Visdom.
Rigdom, vundet i Hast, smuldrer hen, hvad der samles Håndfuld for Håndfuld, øges.
12 ௧௨ நெடுங்காலமாகக் காத்திருக்குதல் இருதயத்தை இளைக்கச்செய்யும்; விரும்பினது வரும்போதோ ஜீவமரம்போல இருக்கும்.
At bie længe gør Hjertet sygt, opfyldt Ønske er et Livets Træ.
Den, der lader hånt om Ordet, slås ned, den, der frygter Budet, får Løn.
Vismands Lære er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.
God Forstand vinder Yndest, troløses Vej er deres Undergang.
Hver, som er klog, går til Værks med Kundskab, Tåben udfolder Dårskab.
Gudløs Budbringer går det galt, troværdigt Bud bringer Lægedom.
18 ௧௮ புத்திமதிகளைத் தள்ளுகிறவன் தரித்திரத்தையும் அவமானத்தையும் அடைவான்; கடிந்து கொள்ளுதலைக் கவனித்து நடக்கிறவனோ மேன்மையடைவான்.
Afvises Tugt, får man Armod og Skam; agtes på Revselse, bliver man æret.
Opfyldt Ønske er sødt for Sjælen, at vige fra ondt er Tåber en Gru.
Omgås Vismænd, så bliver du viis, ilde faren er Tåbers Ven.
Vanheld følger Syndere, Lykken når de retfærdige.
22 ௨௨ நல்லவன் தன்னுடைய பிள்ளைகளின் பிள்ளைகளுக்கு சொத்தை வைத்துப்போகிறான்; பாவியின் செல்வமோ நீதிமானுக்காகச் சேர்த்துவைக்கப்படும்.
Den gode efterlader Børnebrn Arv, til retfærdige gemmes Synderens Gods.
På Fattigfolks Nyjord er rigelig Føde, mens mangen rives bort ved Uret.
24 ௨௪ பிரம்பைப் பயன்படுத்தாதவன் தன்னுடைய மகனைப் பகைக்கிறான்; அவன்மேல் அன்பாக இருக்கிறவனோ அவனை ஏற்கனவே தண்டிக்கிறான்.
Hvo Riset sparer, hader sin Søn, den, der elsker ham, tugter i Tide.
Den retfærdige spiser, til Sulten er stillet, gudløses Bug er tom.
