நீதிமொழிகள் 12
1 ௧ புத்திமதிகளை விரும்புகிறவன் அறிவை விரும்புகிறான்; கடிந்துகொள்ளுதலை வெறுக்கிறவனோ மிருககுணமுள்ளவன்.
Chi ama la correzione ama la scienza, ma chi odia la riprensione è uno stupido.
2 ௨ நல்லவன் யெகோவாவிடத்தில் தயவு பெறுவான்; கெட்டசிந்தனைகளுள்ள மனிதனை அவர் தண்டனைக்கு உட்படுத்துவார்.
L’uomo buono ottiene il favore dell’Eterno, ma l’Eterno condanna l’uomo pien di malizia.
L’uomo non diventa stabile con l’empietà, ma la radice dei giusti non sarà mai smossa.
4 ௪ குணசாலியான பெண் தன்னுடைய கணவனுக்கு கிரீடமாக இருக்கிறாள்; அவமானத்தை உண்டாக்குகிறவளோ அவனுக்கு எலும்புருக்கியாக இருக்கிறாள்.
La donna virtuosa è la corona del marito, ma quella che fa vergogna gli è un tarlo nell’ossa.
I pensieri dei giusti sono equità, ma i disegni degli empi son frode.
6 ௬ துன்மார்க்கர்களின் வார்த்தைகள் இரத்தம் சிந்த மறைந்திருப்பதைப்பற்றியது; உத்தமர்களுடைய வாயோ அவர்களைத் தப்புவிக்கும்.
Le parole degli empi insidiano la vita, ma la bocca degli uomini retti procura liberazione.
Gli empi, una volta rovesciati, non sono più, ma la casa dei giusti rimane in piedi.
L’uomo è lodato in proporzione del suo senno, ma chi ha il cuore pervertito sarà sprezzato.
9 ௯ உணவில்லாதவனாக இருந்தும், தன்னைத்தான் மேன்மைப்படுத்துகிறவனைவிட, மேன்மை இல்லாதவனாக இருந்தும் பணிவிடைக்காரனுள்ளவன் உத்தமன்.
E’ meglio essere in umile stato ed avere un servo, che fare il borioso e mancar di pane.
Il giusto ha cura della vita del suo bestiame, ma le viscere degli empi sono crudeli.
11 ௧௧ தன்னுடைய நிலத்தைப் பயிரிடுகிறவன் உணவினால் திருப்தியடைவான்; வீணர்களைப் பின்பற்றுகிறவனோ மதியற்றவன்.
Chi coltiva la sua terra avrà pane da saziarsi, ma chi va dietro ai fannulloni e privo di senno.
L’empio agogna la preda de’ malvagi, ma la radice dei giusti porta il suo frutto.
Nel peccato delle labbra sta un’insidia funesta, ma il giusto uscirà dalla distretta.
14 ௧௪ அவனவன் தன் தன் வாயின் பலனால் திருப்தியடைவான்; அவனவன் கைக்கிரியையின் பலனுக்குத்தக்கதாக அவனவனுக்குக் கிடைக்கும்.
Per il frutto della sua bocca l’uomo è saziato di beni, e ad ognuno è reso secondo l’opera delle sue mani.
15 ௧௫ மதியீனனுடைய வழி அவனுடைய பார்வைக்குச் செம்மையாக இருக்கும்; ஆலோசனைக்குச் செவிகொடுக்கிறவனோ ஞானமுள்ளவன்.
La via dello stolto è diritta agli occhi suoi, ma chi ascolta i consigli è savio.
Lo stolto lascia scorger subito il suo cruccio, ma chi dissimula un affronto è uomo accorto.
Chi dice la verità proclama ciò ch’è giusto, ma il falso testimonio parla con inganno.
C’è chi, parlando inconsultamente trafigge come spada, ma la lingua de’ savi reca guarigione.
Il labbro veridico è stabile in perpetuo, ma la lingua bugiarda non dura che un istante.
20 ௨0 தீங்கை திட்டமிடுகிறவர்களின் இருதயத்தில் கபடம் இருக்கிறது; சமாதானம்செய்கிற ஆலோசனைக்காரர்களுக்கு உள்ளது சந்தோஷம்.
L’inganno è nel cuore di chi macchina il male, ma per chi nutre propositi di pace v’è gioia.
Nessun male incoglie al giusto, ma gli empi son pieni di guai.
Le labbra bugiarde sono un abominio per l’Eterno, ma quelli che agiscono con sincerità gli sono graditi.
L’uomo accorto nasconde quello che sa, ma il cuor degli stolti proclama la loro follia.
La mano dei diligenti dominerà, ma la pigra sarà tributaria.
Il cordoglio ch’è nel cuore dell’uomo l’abbatte, ma la parola buona lo rallegra.
Il giusto indica la strada al suo compagno, ma la via degli empi li fa smarrire.
Il pigro non arrostisce la sua caccia, ma la solerzia è per l’uomo un tesoro prezioso.
Nel sentiero della giustizia sta la vita, e nella via ch’essa traccia non v’è morte.
