நீதிமொழிகள் 12
1 ௧ புத்திமதிகளை விரும்புகிறவன் அறிவை விரும்புகிறான்; கடிந்துகொள்ளுதலை வெறுக்கிறவனோ மிருககுணமுள்ளவன்.
Qui aime l’instruction aime la connaissance, et qui hait la répréhension est stupide.
2 ௨ நல்லவன் யெகோவாவிடத்தில் தயவு பெறுவான்; கெட்டசிந்தனைகளுள்ள மனிதனை அவர் தண்டனைக்கு உட்படுத்துவார்.
L’homme de bien obtient la faveur de par l’Éternel, mais l’homme qui fait des machinations, il le condamne.
L’homme n’est point affermi par la méchanceté, mais la racine des justes n’est pas ébranlée.
4 ௪ குணசாலியான பெண் தன்னுடைய கணவனுக்கு கிரீடமாக இருக்கிறாள்; அவமானத்தை உண்டாக்குகிறவளோ அவனுக்கு எலும்புருக்கியாக இருக்கிறாள்.
Une femme vertueuse est la couronne de son mari, mais celle qui fait honte est comme de la pourriture dans ses os.
Les pensées des justes sont jugement, les desseins des méchants sont fraude.
6 ௬ துன்மார்க்கர்களின் வார்த்தைகள் இரத்தம் சிந்த மறைந்திருப்பதைப்பற்றியது; உத்தமர்களுடைய வாயோ அவர்களைத் தப்புவிக்கும்.
Les paroles des méchants sont des embûches pour [verser] le sang, mais la bouche des hommes droits les délivrera.
Renversez les méchants, et ils ne sont plus; mais la maison des justes demeure.
Un homme est loué d’après sa prudence, mais le cœur perverti est en butte au mépris.
9 ௯ உணவில்லாதவனாக இருந்தும், தன்னைத்தான் மேன்மைப்படுத்துகிறவனைவிட, மேன்மை இல்லாதவனாக இருந்தும் பணிவிடைக்காரனுள்ளவன் உத்தமன்.
Mieux vaut celui qui est d’humble condition, et qui a un serviteur, que celui qui fait l’important et qui manque de pain.
Le juste regarde à la vie de sa bête, mais les entrailles des méchants sont cruelles.
11 ௧௧ தன்னுடைய நிலத்தைப் பயிரிடுகிறவன் உணவினால் திருப்தியடைவான்; வீணர்களைப் பின்பற்றுகிறவனோ மதியற்றவன்.
Celui qui laboure sa terre sera rassasié de pain, mais celui qui court après les fainéants est dépourvu de sens.
Le méchant désire la proie des mauvaises gens, mais la racine des justes est productive.
Il y a un mauvais piège dans la transgression des lèvres, mais le juste sort de la détresse.
14 ௧௪ அவனவன் தன் தன் வாயின் பலனால் திருப்தியடைவான்; அவனவன் கைக்கிரியையின் பலனுக்குத்தக்கதாக அவனவனுக்குக் கிடைக்கும்.
Du fruit de sa bouche un homme est rassasié de biens, et on rendra à l’homme l’œuvre de ses mains.
15 ௧௫ மதியீனனுடைய வழி அவனுடைய பார்வைக்குச் செம்மையாக இருக்கும்; ஆலோசனைக்குச் செவிகொடுக்கிறவனோ ஞானமுள்ளவன்.
La voie du fou est droite à ses yeux, mais celui qui écoute le conseil est sage.
L’irritation du fou se connaît le jour même, mais l’homme avisé couvre sa honte.
Celui qui dit la vérité annonce la justice, mais le faux témoin, la fraude.
Il y a tel homme qui dit légèrement ce qui perce comme une épée, mais la langue des sages est santé.
La lèvre véridique est ferme pour toujours, mais la langue fausse n’est que pour un instant.
20 ௨0 தீங்கை திட்டமிடுகிறவர்களின் இருதயத்தில் கபடம் இருக்கிறது; சமாதானம்செய்கிற ஆலோசனைக்காரர்களுக்கு உள்ளது சந்தோஷம்.
La fraude est dans le cœur de ceux qui machinent le mal, mais il y a de la joie pour ceux qui conseillent la paix.
Aucun malheur n’arrive au juste, mais les méchants seront comblés de maux.
Les lèvres menteuses sont en abomination à l’Éternel, mais ceux qui pratiquent la fidélité lui sont agréables.
L’homme avisé couvre la connaissance, mais le cœur des sots proclame la folie.
La main des diligents dominera, mais la [main] paresseuse sera tributaire.
L’inquiétude dans le cœur d’un homme l’abat, mais une bonne parole le réjouit.
Le juste montre le chemin à son compagnon, mais la voie des méchants les fourvoie.
Le paresseux ne rôtit pas sa chasse; mais les biens précieux de l’homme sont au diligent.
La vie est dans le sentier de la justice, et il n’y a pas de mort dans le chemin qu’elle trace.
