மத்தேயு 20
1 ௧ பரலோகராஜ்யம் வீட்டெஜமானாகிய ஒரு மனிதனுக்கு ஒப்பாக இருக்கிறது; அவன் தன் திராட்சைத்தோட்டத்திற்கு வேலையாட்களை அமர்த்த அதிகாலையிலே புறப்பட்டான்.
“[In order to illustrate how God rewards people], I will compare [the way] God [MTY/EUP] rules his people with what the owner of an estate [did]. Early in the morning the owner of the estate went to [the market] where [people who wanted work gathered]. He went there to hire laborers to work in his vineyard.
2 ௨ வேலையாட்களுடன் நாளொன்றுக்கு ஒரு வெள்ளிக்காசு கூலிபேசி, அவர்களைத் தன் திராட்சைத்தோட்டத்திற்கு அனுப்பினான்.
He promised the men whom he hired that he would pay them the standard wage [for working] one day. Then he sent them to his vineyards.
At nine o’clock [that same morning] he went back [to the market]. There he saw more men who did not have work.
4 ௪ நீங்களும் திராட்சைத்தோட்டத்திற்குப் போங்கள், நியாயமானபடி உங்களுக்குக் கூலி கொடுப்பேன் என்றான்; அவர்களும் போனார்கள்.
He said to them, ‘Go to my vineyard as other men have done, [and work there]. I will pay you whatever is a just [wage].’ [So they also went to his vineyard and began to work].
At noon and at three o’clock he again went [to the market] and found [other laborers whom he promised to pay a fair wage].
6 ௬ ஐந்துமணியளவிலும் அவன்போய், சும்மா நிற்கிற வேறு சிலரைப் பார்த்து: நீங்கள் பகல் முழுவதும் இங்கே சும்மா நிற்கிறதென்ன என்று கேட்டான்.
At five o’clock he went [to the market again] and saw other [men] standing [there who were not working]. He said to them, ‘Why are you standing here all day and not working?’
7 ௭ அதற்கு அவர்கள்: ஒருவரும் எங்களுக்கு வேலை கொடுக்கவில்லை என்றார்கள். அவன் அவர்களைப் பார்த்து: நீங்களும் திராட்சைத்தோட்டத்திற்குப் போங்கள், நியாயமானபடி கூலி பெற்றுக்கொள்வீர்கள் என்றான்.
They said to him, ‘Because no one has hired us.’ He said to them, ‘[I will hire you]. Go to my vineyard as other men have done, [and work there.’ So they went].
8 ௮ மாலைநேரத்தில், திராட்சைத்தோட்டத்தின் எஜமான் தன் நிர்வாகியைப் பார்த்து: நீ வேலையாட்களை அழைத்து, பிந்தி வந்தவர்கள் தொடங்கி முதலில் வந்தவர்கள்வரைக்கும் அவர்களுக்குக் கூலிகொடு என்றான்.
When evening came, the owner of the vineyard said to his manager, ‘Tell the men to come so that you can give them their wages. First, pay the men who started working last, and pay the men last who started working first.’
The [manager] paid the standard daily wage to each of the men who did not start working until five o’clock [in the afternoon].
10 ௧0 முந்தி சேர்க்கப்பட்டவர்கள் வந்து, தங்களுக்கு அதிக கூலி கிடைக்கும் என்று நினைத்தார்கள், அவர்களும் ஆளுக்கு ஒவ்வொரு வெள்ளிக்காசு வாங்கினார்கள்.
When the men who had begun working early [in the morning] went [to get their wages], they thought that they would receive more than the standard wage. But they also received only the standard wage.
So they complained to the owner of the vineyard [because they thought their payment was unfair].
12 ௧௨ பிந்திவந்தவர்களாகிய இவர்கள் ஒருமணிநேரம்மட்டும் வேலைசெய்தார்கள்; பகலின் பாடுகளையும் வெயிலின் வெப்பத்தையும் சகித்த எங்களுக்கு இவர்களைச் சமமாக்கினீரே என்று முறுமுறுத்தார்கள்.
They said [to him], ‘[You are not being fair!] The men who started working after [all of the rest of us started] worked for [only] one hour! You have [paid] them the same [wage] as [you paid] us! But we worked hard [all] day [IDM], [including working in the] hottest part of the day!’
13 ௧௩ அவர்களில் ஒருவனுக்கு அவன் மறுமொழியாக: நண்பனே, நான் உனக்கு அநியாயம் செய்யவில்லை; நீ என்னிடத்தில் ஒரு வெள்ளிக்காசுக்குச் சம்மதிக்கவில்லையா?
The owner of the vineyard said to one of those [who complained], ‘Friend, I did not treat you unfairly. You agreed with me [to work the whole day] for the standard wage [RHQ].
14 ௧௪ உன்னுடையதை நீ வாங்கிக்கொண்டு போ, உனக்குக் கொடுத்ததுபோல பிந்திவந்தவனாகிய இவனுக்கும் கொடுப்பது என்னுடைய விருப்பம்.
[Stop complaining to me]! Take your wage and go! I desire to give the same wage that I gave you to the men who began working after all of you [had begun working].
15 ௧௫ என்னுடையதை என் விருப்பப்படிச்செய்ய எனக்கு அதிகாரமில்லையா? நான் தாராளமனமுடையனாக இருக்கிறபடியால், நீ பொறாமைகொள்ளலாமா என்றான்.
I certainly have a right to [spend my money] as I desire [RHQ], [including paying those laborers what I desire to pay them]. (You should not be envious about my being generous!/Are you angry [MET] because I am generous?) [RHQ]’”
16 ௧௬ இவ்விதமாக, பிந்தினோர் முந்தினோராகவும், முந்தினோர் பிந்தினோராகவும் இருப்பார்கள்; அழைக்கப்பட்டவர்கள் அநேகர், தெரிந்துகொள்ளப்பட்டவர்களோ சிலர் என்றார்.
[Then Jesus said to us], “Similarly, [God will reward] well [some] people who [seem to be] less important now, and he will not reward [some] people who [seem to be] more important [now].”
When Jesus was walking [on the road] up to Jerusalem, [along with us] twelve [disciples], he took us to a place by ourselves [in order that he could talk to us privately]. Then he said to us,
18 ௧௮ இதோ, எருசலேமுக்குப் போகிறோம்; மனிதகுமாரன் பிரதான ஆசாரியர்களிடத்திலும் வேதபண்டிதரிடத்திலும் ஒப்புக்கொடுக்கப்படுவார்; அவர்கள் அவரை மரணதண்டனைக்குள்ளாகத் தீர்த்து,
“Listen carefully! We are [now] going up to Jerusalem. [While we are there, someone] will enable the chief priests and the men who teach the [Jewish] laws to seize [me], the one who came from heaven, [and they will put me on trial]. They will condemn me [and say] that I should be killed {the authorities should kill me}.
19 ௧௯ அவரைப் பரிகாசம்பண்ணவும், சாட்டையினால் அடிக்கவும், சிலுவையில் அறையவும் யூதரல்லாதவரிடத்தில் ஒப்புக்கொடுப்பார்கள்; ஆனாலும் மூன்றாம்நாளிலே அவர் உயிரோடு எழுந்திருப்பார் என்றார்.
[Then they] will put me in the hands of non-Jews so that they can make fun of me, whip me, [and kill me by] nailing me to a cross. But on the third day [after that], [God] will cause me to live again.”
20 ௨0 அப்பொழுது, செபெதேயுவின் குமாரர்களுடைய தாய் தன் குமாரர்களோடுகூட அவரிடத்தில் வந்து, அவரைப் பணிந்துகொண்டு: உம்மிடத்தில் ஒரு விண்ணப்பம் செய்யவேண்டும் என்றாள்.
Then the mother of James and John brought her two sons to Jesus. She bowed down before Jesus and asked him to do her a favor.
21 ௨௧ அவர் அவளைப் பார்த்து: உனக்கு என்ன வேண்டும் என்று கேட்டார். அதற்கு அவள்: உம்முடைய ராஜ்யத்திலே என் குமாரர்களாகிய இவ்விரண்டுபேரில் ஒருவன் உமது வலதுபக்கத்திலும், ஒருவன் உமது இடதுபக்கத்திலும் உட்காரும்படி அருள்செய்யவேண்டும் என்றாள்.
Jesus said to her, “What do you want [me to do for you]?” She said to him, “Permit these two sons of mine to sit next to you (OR, Permit these two sons of mine to sit next to you at your right side and at your left side) [and rule with you] [MTY] when you become king.”
22 ௨௨ இயேசு மறுமொழியாக: நீங்கள் கேட்டுக்கொள்ளுகிறது இன்னது என்று உங்களுக்குத் தெரியவில்லை. நான் குடிக்கும் பாத்திரத்தில் நீங்கள் குடிக்கவும், நான் பெறும் இடத்தை நீங்கள் பெறவும் உங்களால் கூடுமா என்றார். அதற்கு அவர்கள்: கூடும் என்றார்கள்.
Jesus said to [her and her sons], “You do not understand what you are asking for. Can you suffer like I am about to suffer [IDM]?” [James and John] answered him, “Yes, we are able [to do that].”
23 ௨௩ அவர் அவர்களைப் பார்த்து: என் பாத்திரத்தில் நீங்கள் குடிப்பீர்கள், நான் பெறும் இடத்தையும் நீங்கள் பெறுவீர்கள்; ஆனாலும், என் வலதுபக்கத்திலும் என் இடதுபக்கத்திலும் உட்காரும்படி என் பிதாவினால் எவர்களுக்கு ஆயத்தம்செய்யப்பட்டிருக்கிறதோ அவர்களுக்கேயல்லாமல், மற்றொருவருக்கும் அதை அருளுவது என் காரியமல்ல என்றார்.
Then Jesus said to them, “Yes, you will suffer as I will suffer [IDM]. But I am not the one who chooses the ones who [will] sit next to me [and rule with me]. [God], my Father, will give those places [MTY] to the ones whom he appoints.”
When we ten [other disciples] heard [what James and John had requested], we became angry with them [because we also wanted to rule with Jesus in the highest positions].
25 ௨௫ அப்பொழுது, இயேசு அவர்களைக் கிட்டவரச்செய்து: யூதரல்லாதவர்களுடைய தலைவர்கள் அவர்களை இறுமாப்பாக ஆளுகிறார்கள் என்றும், அதிகாரமுடைய மனிதர்கள் அவர்கள்மேல் கடினமாக அதிகாரம் செலுத்துகிறார்கள் என்றும், நீங்கள் அறிந்திருக்கிறீர்கள்.
[So] Jesus called all of us together and said [to us], “You know that those who rule the non-Jews [enjoy] showing them that they are powerful. Their chief rulers [enjoy] commanding the people under them.
26 ௨௬ உங்களுக்குள்ளே அப்படி இருக்கலாகாது; உங்களில் எவனாவது பெரியவனாக இருக்கவிரும்பினால், அவன் உங்களுக்குப் பணிவிடைசெய்கிறவனாக இருக்கவேண்டும்.
You [should] not be like them. On the contrary, everyone among you who wants [God to consider] him great must become [like] a servant for [the rest of] you.
27 ௨௭ உங்களில் எவனாவது முதன்மையானவனாக இருக்கவிரும்பினால், அவன் உங்களுக்குப் பணிவிடைசெய்கிறவனாக இருக்கவேண்டும்.
And everyone among you who wants [God to consider him] to be the most important must become [like] a slave for [the rest of] you.
28 ௨௮ அப்படியே, மனிதகுமாரனும் பணிவிடை பெரும்படி வராமல், பணிவிடைசெய்யவும், அநேகரை மீட்கும் பொருளாகத் தம்முடைய ஜீவனைக் கொடுக்கவும் வந்தார் என்றார்.
[You should imitate me]. [Even though I am] the one who came from heaven, I did not come to be served {in order that people would serve me}. On the contrary, I [came in order] to serve [others] and to [IDM] allow myself to be killed {other people to kill me}, so that [my dying would be like] a payment to rescue many [people from being punished for their sins].” [MTY]
As we were leaving Jericho [city], a large crowd of people followed [us].
30 ௩0 அப்பொழுது வழியருகே உட்கார்ந்திருந்த இரண்டு குருடர்கள், இயேசு அவ்வழியே வருகிறார் என்று கேள்விப்பட்டு: ஆண்டவரே, தாவீதின் குமாரனே, எங்களுக்கு இரங்கும் என்று கூப்பிட்டார்கள்.
[As we walked along, we saw] two blind men sitting alongside the road. When they heard that Jesus was passing by, they yelled [to him], “Lord, Descendant of [King] David, [you are the Messiah] Take pity on us!”
31 ௩௧ அவர்கள் பேசாதிருக்கும்படி மக்கள் அவர்களை அதட்டினார்கள். அவர்களோ: ஆண்டவரே, தாவீதின் குமாரனே, எங்களுக்கு இரங்கும் என்று அதிகமாகக் கூப்பிட்டார்கள்.
[People in] the crowd scolded them [and] told them to be quiet. But the blind men yelled even louder, “Lord, Descendant of [King] David, [you are the Messiah] Have pity on us!”
32 ௩௨ இயேசு நின்று, அவர்களைத் தம்மிடத்தில் அழைத்து: நான் உங்களுக்கு என்னசெய்யவேண்டும் என்றிருக்கிறீர்கள் என்றார்.
Jesus stopped and called them [to come to him]. [Then] he said [to them], “What do you want me to do for you?”
They said to him, “Lord, heal our eyes [IDM] [so that we can see]!”
34 ௩௪ இயேசு மனதுருகி, அவர்கள் கண்களைத் தொட்டார்; உடனே அவர்கள் பார்வையடைந்து, அவருக்குப் பின்னே சென்றார்கள்.
Jesus [felt] sorry [for them and] touched their eyes. Immediately they were able to see, and they went with Jesus.
