மத்தேயு 14
And at that time Herod the tetrarch heard the fame of Jesus,
2 ௨ தன் வேலைக்காரர்களைப் பார்த்து: இவன் யோவான்ஸ்நானன்; இவன் மரித்தோரிலிருந்து உயிரோடு எழுந்தான்; ஆகவே, இவனிடத்தில் பலத்த செய்கைகள் விளங்குகிறது என்றான்.
and he said to his servants, This is John the Baptist; he is risen from the dead; and therefore miracles are wrought in him.
3 ௩ ஏரோது தன் சகோதரனாகிய பிலிப்புவின் மனைவி ஏரோதியாளினிமித்தம் யோவானைப் பிடித்துக் கட்டி சிறைச்சாலையில் வைத்திருந்தான்.
For Herod having arrested John, bound him, and put him in prison, on account of Herodias the wife of his brother Philip.
4 ௪ ஏனென்றால்: நீர் அவளை உன் மனைவியாக வைத்துக்கொள்வது நியாயமில்லை என்று யோவான் அவனுக்குச் சொல்லியிருந்தான்.
For John said to him, It is not lawful for thee to have her.
5 ௫ ஏரோது அவனைக் கொலைசெய்ய மனதாயிருந்தும், மக்கள் அவனைத் தீர்க்கதரிசியென்று எண்ணினபடியால் அவர்களுக்குப் பயந்திருந்தான்.
And wishing to kill him, he feared the multitude, because they esteemed him as a prophet.
6 ௬ அப்படியிருக்க, ஏரோதின் பிறந்தநாள் கொண்டாடப்படுகிறபோது, ஏரோதியாளின் மகள் அவர்கள் நடுவே நடனம்பண்ணி ஏரோதைச் சந்தோஷப்படுத்தினாள்.
Herod's birthday being celebrated, the daughter of Herodias danced in the midst, and pleased Herod;
consequently with an oath he promised to give to her whatsoever she might ask.
8 ௮ அவள் தன் தாயினால் சொல்லப்பட்டபடியே: யோவான்ஸ்நானனுடைய தலையை இங்கே ஒரு தட்டிலே வைத்து எனக்குத் தரவேண்டும் என்று கேட்டாள்.
And being instigated by her mother, she says, Give me the head of John the Baptist here in a charger.
9 ௯ ராஜா துக்கமடைந்தான். ஆனாலும், ஆணையினிமித்தமும், பந்தியில் கூட இருந்தவர்களினிமித்தமும், அதைக் கொடுக்கக்கட்டளையிட்டு,
And the king was grieved; nevertheless on account of his oaths, and those who were sitting with him, he commanded it to be given.
And sending, he beheaded John in prison;
11 ௧௧ அவனுடைய தலையை ஒரு தட்டிலே கொண்டுவந்து, சிறு பெண்ணுக்குக் கொடுத்தார்கள்; அவள் அதைத் தன் தாயினிடத்தில் கொண்டுபோனாள்.
and his head was brought in a charger, and given to the damsel: and she brought it to her mother.
12 ௧௨ அவனுடைய சீடர்கள் வந்து சரீரத்தை எடுத்து அடக்கம்செய்து, பின்புபோய் அந்தச் செய்தியை இயேசுவிற்கு அறிவித்தார்கள்.
And His disciples, having come, took the body, and buried it; and having come they proclaimed it to Jesus.
13 ௧௩ இயேசு அதைக்கேட்டு, அந்த இடத்தைவிட்டு, படகில் ஏறி, வனாந்திரமான ஒரு இடத்திற்குத் தனியே போனார். மக்கள் அதைக் கேள்விப்பட்டு, பட்டணங்களிலிருந்து கால்நடையாக அவரிடத்திற்குப் போனார்கள்.
And Jesus hearing, departed thence in a ship privately into a desert place. And the multitudes hearing, followed Him on foot from the cities.
14 ௧௪ இயேசு வந்து, திரளான மக்களைக் கண்டு, அவர்கள்மேல் மனதுருகி, அவர்களில் வியாதியுள்ளவர்களைச் சுகமாக்கினார்.
And Jesus having come out saw a great multitude; and was moved with compassion in their behalf, and healed their sick.
15 ௧௫ மாலைநேரமானபோது, அவருடைய சீடர்கள் அவரிடத்தில் வந்து: இது வனாந்திரமான இடம், நேரமுமானது; மக்கள் கிராமங்களுக்குப்போய்த் தங்களுக்கு உணவு பதார்த்தங்களை வாங்கும்படி அவர்களை அனுப்பிவிடவேண்டும் என்றார்கள்.
And it being evening, His disciples came to Him saying, It is a desert place, and the hour is already advanced; therefore send away the multitudes, that they having gone into the villages, may purchase for themselves victuals.
16 ௧௬ இயேசு அவர்களைப் பார்த்து: அவர்கள் போகவேண்டியதில்லை; நீங்களே அவர்களுக்கு உணவுகொடுங்கள் என்றார்.
And Jesus said to them, They have no need to go away; you give them to eat.
17 ௧௭ அதற்கு அவர்கள்: இங்கே எங்களிடம் ஐந்து அப்பங்களும் இரண்டு மீன்களுமேயல்லாமல், வேறொன்றும் இல்லை என்றார்கள்.
And they say to Him, We have nothing here except five loaves and two fishes.
And He said, Bring them hither to me.
19 ௧௯ அப்பொழுது, அவர் மக்களைப் புல்லின்மேல் பந்தியிருக்கக் கட்டளையிட்டு, அந்த ஐந்து அப்பங்களையும், அந்த இரண்டு மீன்களையும் எடுத்து, வானத்தை அண்ணாந்துபார்த்து, ஆசீர்வதித்து, அப்பங்களைப் பிட்டு சீடர்களிடத்தில் கொடுத்தார்; சீடர்கள் மக்களுக்குக் கொடுத்தார்கள்.
And commanding the multitudes to sit down on the grass; and taking the five loaves and the two fishes, looking up to heaven, He blessed them; and breaking, gave the bread to the disciples, and the disciples to the multitudes.
20 ௨0 எல்லோரும் சாப்பிட்டுத் திருப்தியடைந்தார்கள்; மீதியான அப்பத்துணிக்கைகளைப் பன்னிரண்டு கூடைகள்நிறைய எடுத்தார்கள்.
And all ate, and were filled: and they took up the remainder of the fragments twelve baskets full.
And the men eating were about five thousand, besides women and children.
22 ௨௨ இயேசு மக்களை அனுப்பிவிடும்போது, தம்முடைய சீடர்கள் படகில் ஏறி, தமக்கு முன்னே அக்கரைக்குப் போகும்படி அவர்களைத் துரிதப்படுத்தினார்.
And Jesus immediately constrained His disciples to embark into the ship and go before Him to the other side, until he can send away the multitudes.
23 ௨௩ அவர் மக்களை அனுப்பிவிட்டப்பின்பு, தனித்து ஜெபம்செய்ய ஒரு மலையின்மேல் ஏறி, மாலைநேரமானபோது அங்கே தனிமையாக இருந்தார்.
And having dismissed the multitudes He went up into the mountain alone, to pray. And it being evening He was there alone.
And the ship was already midsea, laboring by the waves; for the wind was contrary.
And at the fourth watch of the night, He came to them, walking on the sea.
26 ௨௬ அவர் கடலின்மேல் நடக்கிறதை சீடர்கள் கண்டு, கலக்கமடைந்து, பிசாசு என்று சொல்லி, பயத்தினால் அலறினார்கள்.
And the disciples seeing Him walking on the sea, were afrighted, saying, It is a specter; and they cried out from fear.
And immediately Jesus spoke to them, saying, Be of good cheer; I am here; fear not.
28 ௨௮ பேதுரு அவரைப் பார்த்து: ஆண்டவரே! நீரேயானால் நான் தண்ணீரின்மேல் நடந்து உம்மிடத்தில் வரக் கட்டளையிடும் என்றான்.
And Peter responding said, Lord, if thou art there, command me to come to thee on the waters.
29 ௨௯ அதற்கு அவர்: வா என்றார். அப்பொழுது, பேதுரு படகைவிட்டு இறங்கி, இயேசுவினிடத்தில் போகத் தண்ணீரின்மேல் நடந்தான்.
And He said, Come. And Peter having come down from the ship, walked on the waters, and came toward Jesus.
30 ௩0 காற்று பலமாக இருக்கிறதைக் கண்டு, பயந்து, மூழ்கும்போது: ஆண்டவரே, என்னை இரட்சியும் என்று கூப்பிட்டான்.
And seeing the wind strong, became alarmed; and beginning to sink, he cried out, saying, Lord, save me.
And Jesus immediately reaching out His hand, received him, and says to him, O thou of little faith, wherefore didst thou doubt?
And they having come into the ship, the wind ceased.
33 ௩௩ அப்பொழுது, படகில் உள்ளவர்கள் வந்து: உண்மையாகவே நீர் தேவனுடைய குமாரன் என்று சொல்லி, அவரைப் பணிந்துகொண்டார்கள்.
And those in the ship having come worshiped Him, saying, Truly thou art the Son of God.
And crossing over, they came into the land of Gennesaret.
35 ௩௫ அந்த இடத்து மனிதர்கள் அவரை யார் என்று அறிந்து, சுற்றுப்புறமெங்கும் செய்தி அனுப்பி, வியாதியுள்ளவர்கள் எல்லோரையும் அவரிடத்தில் கொண்டுவந்து,
And the men of that place recognizing Him, sent into all the surrounding country and brought to Him all the sick;
36 ௩௬ அவருடைய ஆடையின் ஓரத்தையாவது அவர்கள் தொடுவதற்கு அனுமதிக்கவேண்டுமென்று அவரை வேண்டிக்கொண்டார்கள்; தொட்ட எல்லோரும் குணமானார்கள்.
and they continued to intreat Him that they should only touch the hem of His garment: and so many as touched were thoroughly saved.
