மாற்கு 3
[On another] ([Sabbath/Jewish day of rest]), Jesus entered (the synagogue/the Jewish meeting place) again. There was a man there whose hand was shriveled.
2 ௨ அவர் ஓய்வுநாளில் அவனைச் சுகமாக்கினால் அவர்மேல் குற்றஞ்சாட்டலாம் என்று அவரைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
[Some men of the Pharisee sect] watched him carefully in order to see whether he would heal the man (on the Sabbath/on the Jewish rest day). They did this in order that [if he healed the man], they would accuse him of disobeying [their Jewish laws, because he worked] ([on the Sabbath/on the Jewish rest day]).
Jesus said to the man whose hand was shriveled, “Stand up here in front of everyone!” [So the man stood up].
4 ௪ அவர்களைப் பார்த்து: ஓய்வுநாட்களில் நன்மை செய்வதோ அல்லது தீமை செய்வதோ, ஜீவனைக் காப்பாற்றுவதோ அல்லது அழிப்பதோ, எது நியாயம் என்றார். அதற்கு அவர்கள் மவுனமாக இருந்தார்கள்.
Then Jesus said [to the Pharisees], “Do the laws [that God gave Moses] permit people to do good ([on the Sabbath/on the Jewish rest day]), or do they permit people to do evil? Specifically, do his laws permit us to save a person’s life (on the Sabbath/on the Jewish rest day), or [do they permit us] to let him die [by refusing to help him]?” But they did not reply.
5 ௫ அவர்களுடைய இருதயத்தின் கடினத்தினால் அவர் விசனப்பட்டு, கோபத்துடன் சுற்றிலும் இருந்தவர்களைப் பார்த்து, அந்த மனிதனைப் பார்த்து: உன் கையை நீட்டு என்றார்; அவன் நீட்டினான்; அவன் கை மற்றொரு கையைப்போல சுகமானது.
He looked around at them angrily. He was very distressed that they were stubbornly [not wanting to help the man]. So he said to the man, “Reach out your hand!” When the man reached out his withered hand, his hand became all right again!
6 ௬ உடனே பரிசேயர்கள் புறப்பட்டுப்போய், அவரைக் கொலைசெய்யவேண்டும் என்று, அவருக்கு எதிராக ஏரோதியர்களோடு ஆலோசனைபண்ணினார்கள்.
Then the Pharisees [decided to get rid of Jesus. So] after they left [the meeting house], they [immediately met with some of] the Jews who supported Herod [Antipas, who ruled Galilee district]. Together they planned how they could kill Jesus.
Jesus and his disciples left [that] town and went to an area further along [Galilee Lake in order to get away from the people]. But a great crowd of people followed him. They were people who came from Galilee [district],
8 ௮ கலிலேயாவிலும், யூதேயாவிலும், எருசலேமிலும், இதுமேயாவிலும், யோர்தானுக்கு அக்கரையிலுமிருந்து அநேக மக்கள் வந்து, அவருக்குப் பின்னே சென்றார்கள். அதோடு தீரு சீதோன் பட்டணங்களின் பகுதிகளிலும் இருந்து அநேக மக்கள் அவர் செய்த அற்புதங்களைப்பற்றிக் கேள்விப்பட்டு, அவரிடம் வந்தார்கள்.
from Jerusalem [city], from [other towns of] Judea [district], from Idumea [district], from [the region on] the [east] side of the Jordan [River], and from [the region] around Tyre and Sidon [cities]. This great crowd of people came to him because they heard about what he was doing.
9 ௯ அவர் அநேகரைச் சுகமாக்கினார். நோயாளிகளெல்லோரும் அதை அறிந்து அவரைத் தொடவேண்டும் என்று அவரை நெருங்கிவந்தார்கள்.
Because he had healed many people, many [other] people who had various illnesses pushed forward in order that by touching him [they would come well]. So he told his disciples that they should get a small boat ready for him [to get in and teach from it]. He wanted to do this in order that the crowd would not crush him [when they pushed forward to touch him].
10 ௧0 மக்கள்கூட்டம் அதிகமாக இருந்தபடியால் அவர்கள் தம்மை நெருக்காமல் இருப்பதற்காக, தமக்கு ஒரு படகை ஆயத்தம் பண்ணவேண்டும் என்று, தம்முடைய சீடர்களுக்குச் சொன்னார்.
11 ௧௧ அசுத்தஆவிகளும் இயேசுவைப் பார்த்தபோது, அவர் முன்பாக விழுந்து: நீர் தேவனுடைய குமாரன் என்று சத்தமிட்டன.
Whenever the evil spirits saw Jesus, [they caused the people whom they controlled] to fall down in front of Jesus [in recognition of Jesus’ power]. Then they exclaimed, “You are (the Son of God/the man who is also God)!”
He commanded the [evil spirits] strongly that they should not tell anyone who he was.
13 ௧௩ பின்பு அவர் ஒரு மலையின்மேல் ஏறி, தமக்கு விருப்பமானவர்களைத் தம்மிடம் வரவழைத்தார்; அவர்கள் அவரிடம் வந்தார்கள்.
Jesus went [with many other people] up into the hills. After he picked out [from among them] the men whom he wanted [to accompany him], they came [close] to him.
14 ௧௪ அப்பொழுது அவர் பன்னிரண்டு நபர்களைத் தெரிந்துகொண்டு, அவர்கள் தம்மோடு இருக்கவும், பிரசங்கம்பண்ணுவதற்காகத் தாம் அவர்களை அனுப்பவும்,
He appointed twelve men in order that they might be with him and in order that he might send them out to preach. He called them apostles.
15 ௧௫ வியாதிகளைக் குணமாக்கிப் பிசாசுகளைத் துரத்துவதற்கு அவர்கள் அதிகாரம் உள்ளவர்களாக இருக்கவும், அவர்களை ஏற்படுத்தினார்.
He also gave them power in order that they might expel evil spirits [from people].
These were the twelve men he appointed: Simon, to whom he gave the [new] name Peter; his [younger] brother Andrew;
17 ௧௭ செபெதேயுவின் குமாரனாகிய யாக்கோபு, யாக்கோபின் சகோதரனாகிய யோவான், இந்த இவருக்கும் இடிமுழக்க மக்கள் என்று அர்த்தம்கொண்ட பொவனெர்கேஸ் என்கிற பெயரிட்டார்,
James, [the son] of Zebedee, and John, the [younger] brother of James, to [both of] whom he added the [new] name, ‘Men who are like Thunder’. [because of their fiery zeal];
18 ௧௮ அந்திரேயா, பிலிப்பு, பர்தொலொமேயு, மத்தேயு, தோமா, அல்பேயுவின் குமாரன் யாக்கோபு, ததேயு, கானானியனாகிய சீமோன்,
Philip; Bartholomew; Levi, whose other name was Matthew; Thomas; [another] James, the son of Alphaeus; Thaddeus; [another] Simon, who was a [member of the party that wanted] to overthrow [the Roman government];
and Judas Iscariot (OR, Judas, the man from Kerioth [Town]). He was the one who [later] (betrayed Jesus/helped Jesus’ enemies seize him).
20 ௨0 பின்பு வீட்டிற்குப் போனார்கள்; அங்கே அநேக மக்கள் மறுபடியும் கூடிவந்ததினால் அவர்கள் சாப்பிடுவதற்கும் நேரம் இல்லாமல்போனது.
Jesus [along with his disciples] went to the house where he was staying [in Capernaum. Again a crowd gathered where he was]. There were many people crowding around him, so that he and his disciples had no time when they could eat or [when they could do anything else].
21 ௨௧ அவருடைய குடும்பத்தார் இதைக்கேட்டபோது, அவர் மதிமயங்கியிருக்கிறார் என்று சொல்லி, அவரைப் பிடித்துக்கொள்ளும்படி வந்தார்கள்.
After his relatives heard about this, they went to take him home [with them] because (some people/they) were saying that he was insane.
22 ௨௨ எருசலேமிலிருந்து வந்த வேதபண்டிதர்கள்: இவன் பெயெல்செபூலை உடையவனாக இருக்கிறான், பிசாசுகளின் தலைவனாலே பிசாசுகளைத் துரத்துகிறான் என்றார்கள்.
[Around that time] some men who taught the [Jewish] laws came down from Jerusalem [city. They heard that Jesus was expelling demons]. So they were telling [people], “Beelzebub, who rules the evil spirits, controls him. He is the one who enables this man to expel evil spirits [from people]!”
23 ௨௩ அவர்களை அவர் அழைத்து, உவமைகளாக அவர்களுக்குச் சொன்னது என்னவென்றால்: சாத்தானைச் சாத்தான் துரத்துவது எப்படி?
Jesus summoned those men. [Then he spoke to them] in parables [to enable them to realize that Satan would not oppose his own evil spirits. He also wanted them to realize that by expelling evil spirits, he was demonstrating that he was much more powerful than Satan]. So he said, “([It is ridiculous] to suggest that Satan would expel his own [evil spirits]!/Why would Satan expel his own [evil spirits]?) [RHQ]
If [people who live in the same] country are fighting one another, they will cease to be a single group under one ruler.
And if [people who live in the same] house fight each other, they will certainly not remain [as one family].
26 ௨௬ சாத்தான் தனக்குத்தானே எதிராக எழும்பிப் பிரிந்து இருந்தால், அவன் நிலைத்து நிற்கமுடியாமல், அழிந்துபோவானே.
Similarly, if Satan and his [evil spirits] were fighting one another, instead of remaining strong, he would become powerless.
27 ௨௭ பலசாலியை முதலில் கட்டிப்போடாமல், யாரும் பலசாலியுடைய வீட்டிற்குள் புகுந்து, அவன் பொருட்களைக் கொள்ளையடிக்கமுடியாது; கட்டிப்போட்டால்மட்டுமே, அவனுடைய வீட்டைக் கொள்ளையடிக்கமுடியும்.
Contrary to [what you say about me], someone can enter the house of a strong man [like Satan] and carry off his possessions only if he first ties up the strong man. Then [and only then] will he [be able to] steal the things in that man’s house.”
28 ௨௮ உண்மையாகவே நான் உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்: மனிதர்கள் செய்யும் எல்லாப் பாவங்களும், அவர்கள் சொல்லும் எல்லாத் தூஷணமான வார்த்தைகளும், அவர்களுக்கு மன்னிக்கப்படும்;
[Jesus also said], “Consider this carefully! People may sin in many ways and they may speak evilly about God, but [if] they [then are sorry and ask God to] forgive [them], [God] will forgive them for doing that.
[Jesus told them that] because [they refused to admit that the Holy Spirit was helping him to expel demons. Instead], they were saying, “An evil spirit is controlling him!”
31 ௩௧ அப்பொழுது அவருடைய சகோதரர்களும் தாயாரும் வந்து, வெளியே நின்று, அவரை அழைக்கும்படி அவரிடத்திற்கு ஆள் அனுப்பினார்கள்.
Jesus’ mother and [younger] siblings arrived. While they stood outside, they sent [someone inside] in order to call him [outside].
32 ௩௨ அவரைச் சுற்றிலும் உட்கார்ந்திருந்த மக்கள் அவரைப் பார்த்து: இதோ, உம்முடைய தாயாரும் உம்முடைய சகோதரர்களும் வெளியே நின்று உம்மைத் தேடுகிறார்கள் என்றார்கள்.
A crowd was sitting around Jesus. One of them said to him, “Listen/Hey, your mother and your [younger] brothers and sisters are outside, and they are wanting (to see/to talk with) you!”
Jesus replied to them, “([I will tell you something about] my mother and my brothers.[/Do you know whom I consider to be like] my mother and my brothers?)” [RHQ]
34 ௩௪ தம்மைச் சுற்றிலும் உட்கார்ந்திருந்தவர்களைப் பார்த்து: இதோ, என் தாயும் என் சகோதரர்களும் இவர்களே!
After he looked around at [the disciples] who were sitting around him [in a circle], he said, “Look here! I [love these men as much as] I [love] my mother and my brothers.
35 ௩௫ தேவனுடைய விருப்பத்தின்படி செய்கிறவன் எவனோ, அவனே எனக்குச் சகோதரனும், எனக்குச் சகோதரியும், எனக்குத் தாயுமாக இருக்கிறான் என்றார்.
Those who habitually do what God wants are [as dear to me] [MET] as my brother, my sister, or my mother!”
