மாற்கு 12
1 ௧ பின்பு இயேசு உவமைகளாக அவர்களுக்குச் சொன்னது: ஒரு மனிதன் ஒரு திராட்சைத்தோட்டத்தை உண்டாக்கி, அதைச் சுற்றிலும் வேலி அடைத்து, திராட்சை ஆலையை உண்டுபண்ணி, கோபுரத்தையும் கட்டி, தோட்டக்காரர்களுக்கு அதைக் குத்தகைக்கு விட்டு, வேறு தேசத்திற்குச் சென்றிருந்தான்.
Then Jesus told [those Jewish leaders] a parable. [He wanted to show what God would do to those who rejected the former prophets and himself. He said], “A certain man planted a vineyard. He built a fence around it [in order to protect it]. He made a stone tank [to collect the juice that] they would press [out of the grapes]. He also built a tower [for someone to sit in to guard his vineyard]. Then he leased the vineyard to some men to care for it and [to] give him some of the [grapes] in return. Then he went away to another country.
2 ௨ தோட்டக்காரர்களிடம் திராட்சைத்தோட்டத்துக் கனிகளில் தன் பங்கை வாங்கிக்கொண்டுவரும்படி, பருவகாலத்திலே அவர்களிடம் ஒரு வேலைக்காரனை அனுப்பினான்.
When the time came to harvest the [grapes], he sent a servant to the men [who were taking care of the vineyard] in order to receive from them his share of the grapes that the vineyard had produced.
But [after the servant arrived], they grabbed him and beat him, and they did not give him any fruit. Then they sent him away.
4 ௪ பின்பு வேறொரு வேலைக்காரனை அவர்களிடம் அனுப்பினான்; அவர்கள் அவனைக் கல்லால் அடித்து, தலையைக் காயப்படுத்தி, அவமானப்படுத்தி, அனுப்பிவிட்டார்கள்.
Later the one who owned the vineyard sent another servant to them. But they beat that one on his head, and they insulted him.
5 ௫ மீண்டும் வேறொருவனை அனுப்பினான்; அவனை அவர்கள் கொலைசெய்தார்கள். வேறு அநேகரையும் அனுப்பினான்; அவர்களில் சிலரை அடித்து, சிலரைக் கொன்றுபோட்டார்கள்.
Later he sent another servant. That man they killed. They mistreated many other servants [whom he sent]. Some they beat and some they killed.
6 ௬ அவனுக்குப் பிரியமான ஒரே குமாரன் இருந்தான்; என் குமாரனை மதிப்பார்கள் என்று சொல்லி, அவனையும் கடைசியிலே அவர்களிடம் அனுப்பினான்.
The man still had one other [person with him]. It was his son. He loved him very much. So, finally he sent his son to them because he thought that they would respect him [and give him some of the grapes].
7 ௭ தோட்டக்காரர்களோ: இவனே சொத்திற்கு வாரிசு, இவனைக் கொலைசெய்வோம் வாருங்கள்; அப்பொழுது சொத்து நம்முடையதாகும் என்று ஒருவரோடொருவர் சொல்லிக்கொண்டு;
But [when they saw his son coming], those men who were looking after the vineyard said to each other, ‘Look! Here comes the man who will some day inherit the vineyard! So let’s kill him in order that this vineyard will be ours!’
They seized him and killed him. Then they threw his body outside the vineyard.
9 ௯ அப்படியிருக்க, திராட்சைத்தோட்டத்திற்கு எஜமான் என்ன செய்வான்? அவன் வந்து அந்தத் தோட்டக்காரர்களைக் கொன்று, திராட்சைத்தோட்டத்தை மற்றவர்களுக்கு ஒப்புக்கொடுப்பான் அல்லவா?
So (do you know what the man who owns the vineyard will do?/I will tell you what the man who owns the vineyard will do [RHQ]). He will come, and he will kill those evil men who were taking care of his vineyard. Then he will arrange for other people to take care of it.
[Now think carefully about these words], which you have read [in] the Scriptures: The men who were building the building rejected one stone. But others [put that same stone in its proper place, and] it has become the most important stone in the building [MET]!
11 ௧௧ அது கர்த்தராலே நடந்தது, அது நம்முடைய கண்களுக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது என்று எழுதியிருக்கிற வாக்கியத்தை நீங்கள் வாசிக்கவில்லையா!” என்றார்.
The Lord has done this, and we marvel as we look at it.”
12 ௧௨ இந்த உவமையைத் தங்களைக்குறித்துச் சொன்னார் என்று அவர்கள் அறிந்து, அவரைக் கைது செய்ய முயற்சிசெய்தார்கள்; ஆனாலும் மக்களுக்குப் பயந்து, அவரைவிட்டுப் போய்விட்டார்கள்.
Then [the Jewish leaders] realized that he was accusing them when he told this story [about what those wicked people did]. So they wanted to seize him. But they were afraid of what the crowds [would do if they did that]. So they left him and went away.
13 ௧௩ அவர்கள், இயேசுவை அவரது பேச்சிலே சிக்கவைக்கும்படி, பரிசேயர்களிலும் ஏரோதியர்களிலும் சிலரை அவரிடம் அனுப்பினார்கள்.
The [Jewish leaders] sent to [Jesus] some Pharisees [who thought that the Jews should pay only the tax that their own Jewish authorities required people to pay]. They also sent some members of the party that supported Herod [Antipas and the Roman government]. They wanted to make Jesus say something wrong [that would make one of those groups very angry with him].
14 ௧௪ அவர்கள் வந்து: போதகரே, நீர் சத்தியமுள்ளவர் என்றும், எவனைக்குறித்தும் உமக்குக் கவலையில்லை என்றும் அறிந்திருக்கிறோம், நீர் முகதாட்சிணியம் இல்லாதவராக தேவனுடைய வழிகளைச் சத்தியமாகப் போதிக்கிறீர், இராயனுக்கு வரிகொடுக்கிறது நியாயமோ, இல்லையோ? நாம் வரி கொடுக்கலாமா, வேண்டாமா? என்று கேட்டார்கள்.
After they arrived, they said to him [deceivingly], “Teacher, we know that you [teach] the truth. We also know that you are not concerned about [what] people [say about you, even if an important person does not like what you say]. Instead, you teach truthfully what God wants [us to do]. So [tell us what you think about this matter: ] Is it right that we pay taxes to the Roman government, or not [MTY]? Should we pay the taxes, or should we not pay them?”
15 ௧௫ அவர்களுடைய தந்திரத்தை அவர் அறிந்து: நீங்கள் என்னை ஏன் சோதிக்கிறீர்கள்? நான் பார்ப்பதற்கு ஒரு பணத்தை என்னிடம் கொண்டுவாருங்கள் என்றார்.
Jesus knew that they did not really want to know [what God wanted them to do]. So he said to them, “(I [know that] you are [just] trying to make me say something wrong for which you can arrest me./Why are you [just] trying to make me say something wrong for which you can arrest me?) [RHQ] [But I will answer your question anyway]. Bring me a coin so that I might [ask you something after] I look at it.”
16 ௧௬ அவர்கள் அதைக் கொண்டுவந்தார்கள். அப்பொழுது அவர்: இந்தப் படமும் மேலே உள்ள எழுத்தும் யாருடையது என்று கேட்டார்; ரோம அரசாங்கத்திற்கு உரியது என்றார்கள்.
After they brought him a coin, he asked them, “Whose picture is [on] this [coin]? And [whose] name [is on it]?” They replied, “It is a picture and the name of Caesar, [the man who rules the Roman government].”
17 ௧௭ அதற்கு இயேசு: அரசாங்கத்திற்குரியதை அரசாங்கத்திற்கும், தேவனுக்குரியதை தேவனுக்கும் செலுத்துங்கள் என்றார். அவர்கள் அவரைக்குறித்து ஆச்சரியப்பட்டார்கள்.
Then Jesus said to them, “[That is correct, so] give to the government [MTY] what they [require], and give to God what he [requires].” They were [frustrated at his answer but] amazed at what he said, [because they were not able to accuse him of anything because of what he said].
[Men who belong to the] Sadducee [sect] deny that people become alive again after they die. [In order to discredit] Jesus [by ridiculing the idea that people will live again, some of] them came to him and asked him,
19 ௧௯ போதகரே, ஒருவனுடைய சகோதரன் வாரிசு இல்லாமல் தன் மனைவியைவிட்டு மரித்துப்போனால், அவனுடைய சகோதரன் அவன் மனைவியை திருமணம்செய்து, தன் சகோதரனுக்காக வாரிசை உண்டாக்கவேண்டும் என்று மோசே எங்களுக்கு எழுதிவைத்திருக்கிறாரே.
“Teacher, Moses wrote for us [Jews] that if a man who has no children dies, his brother should marry the dead man’s widow. [Then if those two bear children, everyone will consider that those children are the] children of the man who died, [and in that way the dead man will continue to have descendants].
20 ௨0 இப்படியிருக்க, ஏழு சகோதரர்கள் இருந்தார்கள்; மூத்தவன் ஒரு பெண்ணைத் திருமணம்செய்து, குழந்தை இல்லாமல் மரித்துப்போனான்.
[So here is an example]. There were seven boys [in one family]. The oldest one married [a woman], but [he and his wife] did not bear any children. Then he [later] died.
21 ௨௧ இரண்டாம் சகோதரன் அவளை திருமணம்செய்து, அவனும் குழந்தை இல்லாமல் மரித்துப்போனான். மூன்றாம் சகோதரனுக்கும் அப்படியே நடந்தது.
The second [brother followed this law and] married that woman and he, too, did not bear any children. Then he [later] died. The third [brother did] like [his other brothers did. But he also did not bear any children, and later died].
22 ௨௨ ஏழுபேரும் அவளைத் திருமணம்செய்து, குழந்தை இல்லாமல் மரித்துப்போனார்கள். எல்லோருக்கும்பின்பு அந்தப் பெண்ணும் மரித்துப்போனாள்.
Eventually all seven [brothers married that woman, one by one], but they had no children, and one by one they died. Afterwards the woman died, too.
23 ௨௩ எனவே, உயிர்த்தெழுதலில், அவர்கள் எழுந்திருக்கும்போது, அவர்களில் யாருக்கு அவள் மனைவியாக இருப்பாள்? ஏழுபேரும் அவளைத் திருமணம் செய்திருந்தார்களே என்று கேட்டார்கள்.
Therefore, [if it were true what some people say, that people will become alive again after they die], whose wife do you think that woman will be when people become alive again? ([Keep in mind that] she was married to all seven [brothers]!/She was married to all seven [brothers, so how can anyone decide] [RHQ]?)”
24 ௨௪ இயேசு அவர்களுக்கு மறுமொழியாக: நீங்கள் வேதவாக்கியங்களையும், தேவனுடைய வல்லமையையும் அறியாததினாலே தவறான எண்ணங்கொள்ளுகிறீர்கள்.
Jesus replied to them, “You are certainly wrong [RHQ]. You do not know [what they have written in] the Scriptures [about this]. You also do not understand God’s power [to make people alive again].
25 ௨௫ மரித்தவர்கள் உயிரோடு எழுந்திருக்கும்போது திருமணம் செய்வதும், திருமணம்செய்து கொடுப்பதும் இல்லை. அவர்கள் பரலோகத்தில் தேவதூதர்களைப்போல இருப்பார்கள்.
[That woman will not be the wife of any of them], because when people have become alive again, instead of men having wives and women having husbands, they will be like the angels in heaven, [who do not marry].
26 ௨௬ மரித்தவர்கள் உயிரோடு எழுந்திருப்பதைப்பற்றி: நான் ஆபிரகாமின் தேவனும், ஈசாக்கின் தேவனும், யாக்கோபின் தேவனுமாக இருக்கிறேன் என்று, தேவன் முள்செடியைக்குறித்துச் சொல்லிய இடத்தில், மோசேயின் புத்தகத்தில் அவனுக்குச் சொன்னதை நீங்கள் வாசிக்கவில்லையா?
But as to people becoming alive again after they die, in the book that Moses [wrote, he said something about people who have died] that I am sure that you have read [RHQ]. When Moses [was looking at] the bush [that was burning], God said to him, ‘I am the God whom Abraham [worships] and the God whom Isaac [worships] and the God whom Jacob [worships].’
27 ௨௭ அவர் மரித்தவர்களுக்கு தேவனாக இல்லாமல், ஜீவனுள்ளவர்களுக்கு தேவனாக இருக்கிறார்; அதை நீங்கள் தவறாக புரிந்துகொள்ளுகிறீர்கள் என்றார்.
It is not dead people who worship God. It is living people who worship him. [Abraham, Isaac and Jacob died long before Moses lived, but God said that they were still worshipping him, so we know their spirits were still alive]! So your [claim that dead people do not become alive again] is very wrong.”
28 ௨௮ வேதபண்டிதர்களில் ஒருவன் அவர்கள் வாக்குவாதம்பண்ணுகிறதைக்கேட்டு, அவர்களுக்கு நன்றாக பதில் சொன்னார் என்று அறிந்து, அவரிடம் வந்து: கட்டளைகளிலெல்லாம் பிரதான கட்டளை எது என்று கேட்டான்.
A man who taught the [Jewish] laws heard their discussion. He knew that Jesus answered the question well. So he stepped forward and asked Jesus, “Which commandment is the most important?”
29 ௨௯ இயேசு அவனுக்கு மறுமொழியாக: கட்டளைகளிலெல்லாம் பிரதான கட்டளை எதுவென்றால்: இஸ்ரவேலே கேள், நம்முடைய தேவனாகிய கர்த்தர் ஒருவரே கர்த்தர்.
Jesus answered, “The most important commandment is this: ‘Listen, [you people of] Israel! [You must worship] the Lord, our God, our only Lord.
30 ௩0 உன் தேவனாகிய கர்த்தரிடம் உன் முழு இருதயத்தோடும், உன் முழு ஆத்துமாவோடும், உன் முழு மனதோடும், உன் முழு பலத்தோடும் அன்புசெலுத்துவாயாக என்பதே பிரதான கட்டளை.
[You must show that you love him in all the ways that you live] Show it in all that you want and feel, in all that you think, and in all that you do!’
31 ௩௧ இதற்கு ஒப்பாக இருக்கிற இரண்டாம் கட்டளை என்னவென்றால்: உன்னிடத்தில் நீ அன்புசெலுத்துவதுபோல மற்றவனிடத்திலும் அன்புசெலுத்துவாயாக என்பதே; இவைகளைவிட பெரிய கட்டளை வேறொன்றும் இல்லை என்றார்.
The next [most important commandment] is: ‘You must love people you come in contact with as much as you love yourself.’ No other commandment is more important than these two!”
32 ௩௨ அதற்கு வேதபண்டிதன்: சரிதான் போதகரே, நீர் சொன்னது சத்தியம்; ஒரே தேவன் உண்டு, அவரைத்தவிர வேறொரு தேவன் இல்லை.
The man said to Jesus, “Teacher, [you have answered] well. You correctly said that he is the only [God] and that there is no other God [we must worship/obey].
33 ௩௩ முழு இருதயத்தோடும், முழு மனதோடும், முழு ஆத்துமாவோடும், முழுப் பலத்தோடும் அவரிடத்தில் அன்பு செலுத்துகிறதும், தன்னிடத்தில் அன்பு செலுத்துகிறதுபோல மற்றவனிடத்தில் அன்பு செலுத்துகிறதுதான் தகனபலிகளையும் மற்ற எல்லா பலிகளையும்விட முக்கியமாக இருக்கிறது என்றான்.
You have also said correctly that we ([should/must show that we]) love God by all that we are, by all that we think, and by the way that we live. And you have said correctly that we must love (people with whom we come in contact/others) as much as we love ourselves. And you have also implied that doing these things [pleases God] more than offering/giving animals to him or burning [other] sacrifices.”
34 ௩௪ அவன் ஞானமாக பதில் சொன்னதை இயேசு பார்த்து: நீ தேவனுடைய ராஜ்யத்திற்குத் தூரமானவன் இல்லை என்றார். அதன்பின்பு ஒருவரும் அவரிடம் எந்தக் கேள்வியும் கேட்கத் துணியவில்லை.
Jesus realized that this man had answered wisely. So he said to him, “[I perceive that] you will soon [decide to let] God rule your life.” After that, [the Jewish leaders] were afraid to ask him any more questions [like that to try to trap him].
35 ௩௫ இயேசு தேவாலயத்தில் உபதேசம்பண்ணும்போது, அவர்: கிறிஸ்து தாவீதின் குமாரன் என்று வேதபண்டிதர்கள் எப்படிச் சொல்லுகிறார்கள்?
[Later], while he was teaching in the Temple [courtyard], Jesus said [to the people], “These men who teach the [Jewish] laws, (they must be wrong when they say that the Messiah is [merely] a descendant of [King] David!/why do they say that the Messiah is [merely] a descendant of [King] David?) [RHQ]
36 ௩௬ நான் உம்முடைய எதிரிகளை உம்முடைய கால்களுக்குக் கீழே போடும்வரைக்கும் நீர் என்னுடைய வலதுபக்கத்தில் உட்காரும் என்று கர்த்தர் என் ஆண்டவரோடு சொன்னார் என்று தாவீது பரிசுத்த ஆவியானவராலே சொல்லியிருக்கிறானே.
The Holy Spirit caused David himself to say [about the Messiah], God said to my Lord, ‘Sit here beside me at the place where I will highly honor you! Sit here while I completely defeat your enemies! [MTY]’
37 ௩௭ தாவீதே, அவரை ஆண்டவர் என்று சொல்லியிருக்கும்போது, அவனுக்கு அவர் குமாரனாக இருப்பது எப்படி என்றார். அநேக மக்கள் அவருடைய உபதேசத்தை விருப்பத்தோடு கேட்டார்கள்.
Therefore, [because] David himself calls [the Messiah] ‘my Lord,’ (the Messiah cannot be [just] a man who descended [from King David!]/how can the Messiah be [just] a man who descended [from King David]?) [RHQ] [He must be much greater than David]”! Many people listened to him gladly [as he taught those things].
38 ௩௮ இயேசு உபதேசம்பண்ணும்போது அவர்களைப் பார்த்து: வேதபண்டிதர்கள் நீண்ட அங்கிகளை அணிந்துகொண்டு திரியவும், சந்தைவெளிகளில் வாழ்த்துக்களை விரும்பியும்,
While Jesus was teaching [the people], he said to them, “Beware that you [do not act like] the men who teach our [Jewish] laws. They [like people to honor them, so] they put on long robes and walk around [in order to show people how important they are]. They also like people to greet them [respectfully] in the marketplaces.
39 ௩௯ ஜெப ஆலயங்களில் முதன்மையான இருக்கைகளில் உட்காரவும், விருந்துகளில் முதன்மையான இடங்களில் இருக்கவும் விரும்பி,
[They like to sit] in the most important seats in our (synagogue/Jewish meeting place). At festivals, [they like to sit in] the seats where the most honored people sit.
40 ௪0 விதவைகளின் வீடுகளையும், சொத்துக்களையும் ஏமாற்றி, பார்வைக்கு நீண்ட ஜெபம்பண்ணுகிற வேதபண்டிதர்களைக்குறித்து எச்சரிக்கையாக இருங்கள்; அவர்கள் அதிகத் தண்டனை அடைவார்கள் என்றார்.
They (swindle/take for themselves) the houses [and property] of widows by cheating them. [Then] they pretend [that they are good] by praying long prayers [publicly. God] will certainly punish them severely!”
41 ௪௧ இயேசு காணிக்கைப்பெட்டிக்கு எதிராக உட்கார்ந்து, மக்கள் காணிக்கைப் பெட்டியில் பணம் போடுகிறதைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்; செல்வந்தர்கள் அநேகர் அதிகமாகப் போட்டார்கள்.
[Later], Jesus sat down [in the Temple courtyard opposite the boxes in which people put offerings. As he was sitting there], he watched as all the people put money in the box. Many rich people put in large amounts [of money].
Then a poor widow came along and put in two small copper coins, which had a very small value.
43 ௪௩ அப்பொழுது அவர் தம்முடைய சீடர்களை அழைத்து, காணிக்கைப் பெட்டியில் பணம் போட்ட மற்ற எல்லோரையும்விட இந்த ஏழை விதவை அதிகமாகப் போட்டாள் என்று உண்மையாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்;
He gathered his disciples around him and said to them, “The truth is that these other people have a lot of money, [but] they gave [only a small part of it]. But this woman, who is very poor, has put in all the money that she had to pay for the things she needs. [So God considers that] this poor widow has put more money into the box than all the other people!”
44 ௪௪ அவர்களெல்லோரும் தங்களுடைய பரிபூரணத்திலிருந்து எடுத்துப்போட்டார்கள்; இவளோ தன் வறுமையிலிருந்து தான் வாழ்வதற்காக வைத்திருந்த எல்லாவற்றையும் போட்டுவிட்டாள் என்றார்.
