மாற்கு 10
1 ௧ இயேசு அந்த இடத்திலிருந்து, யோர்தான் நதிக்கு அக்கரையில் உள்ள தேசத்தின்வழியாக யூதேயாவின் எல்லைகளில் வந்தார். மக்கள் மீண்டும் அவரிடம் கூடிவந்தார்கள். அவர் தம்முடைய வழக்கத்தின்படியே மீண்டும் அவர்களுக்குப் போதகம்பண்ணினார்.
Jesus left (that place/Capernaum) [with his disciples], and they went through Judea district and on across [to the east side of] the Jordan [River]. When crowds gathered around him again, he taught them again, as he customarily did.
2 ௨ அப்பொழுது பரிசேயர்கள், அவரைச் சோதிக்கவேண்டும் என்று, அவரிடம் வந்து: கணவன் தன் மனைவியை விவாகரத்து செய்வது நியாயமா? என்று கேட்டார்கள்.
[While he was teaching them, some] Pharisees approached him and asked him, “Does [our Jewish] law permit a man to divorce his wife?” They asked that in order to be able to criticize him [whether he answered “yes” or “no”].
He answered them, “What did Moses command your [ancestors about a man divorcing his wife]?”
4 ௪ அதற்கு அவர்கள் விவாகரத்திற்குரிய விடுதலைப்பத்திரத்தை எழுதிக்கொடுத்து, அவளை விவாகரத்து செய்யலாம் என்று மோசே அனுமதி கொடுத்திருக்கிறார் என்றார்கள்.
[One of] them replied, “Moses permitted that a man may write on paper [his reason] for divorcing [his wife], [give this paper to her], and then send her away.”
5 ௫ இயேசு அவர்களுக்கு மறுமொழியாக: உங்களுடைய இருதயக் கடினத்தினாலே இந்தக் கட்டளையை உங்களுக்கு எழுதிக்கொடுத்தான்.
Jesus said to them, “It was because your [ancestors] stubbornly wanted just what they desired that Moses wrote that law for [your ancestors], and you [are just like them]!
[Remember] that he [also wrote that, when God] first created [people], he made [one] man, and [one] woman [to become that man’s wife].
That explains why [God said], ‘When a man [and] woman marry, they should no longer live with their fathers and mothers [after they marry].
8 ௮ அவர்கள் இருவர்களும் ஒரே மாம்சமாக இருப்பார்கள்; இவ்விதமாக அவர்கள் இருவர்களாக இல்லாமல் ஒரே மாம்சமாக இருக்கிறார்கள்.
Instead, the two of them shall [live together, and they shall] become so [closely united] [MET] [that they are like] one person.’ Therefore, although the people [who marry] were two [separate persons] before, [God regards them] as one person now, [so he wants them to remain married].
Because that is true, a man must not separate from his [wife] whom God has joined [to him, because God’s plan is for them to remain together]!”
10 ௧0 பின்பு வீட்டில் இருக்கும்போது அவருடைய சீடர்கள் அந்தக் காரியத்தைக்குறித்து மீண்டும் அவரிடம் விசாரித்தார்கள்.
When Jesus and his disciples were alone in a house, they asked him again about this.
11 ௧௧ அப்பொழுது அவர்: யாராவது தன் மனைவியை விவாகரத்து செய்துவிட்டு, வேறொரு பெண்ணைத் திருமணம்செய்தால், அவன் அவளுக்கு விரோதமாக விபசாரம் செய்கிறவனாக இருப்பான்.
He said to them, “[God considers that a marriage lasts until either the husband or the wife dies, so he considers] that any man who divorces his wife and marries another woman is committing adultery, [even] if he divorces his first wife.
12 ௧௨ மனைவியும் தன் கணவனை விவாகரத்து செய்துவிட்டு, வேறொருவனை திருமணம்செய்தால், விபசாரம் செய்கிறவளாக இருப்பாள் என்றார்.
[God also considers] a woman who divorces her first husband to be committing adultery if she marries another man.”
13 ௧௩ அப்பொழுது, சிறு பிள்ளைகளை அவர் தொடுவதற்காக அவர்களை அவரிடம் கொண்டுவந்தார்கள்; கொண்டுவந்தவர்களைச் சீடர்கள் அதட்டினார்கள்.
[One day], some people were bringing children to Jesus in order that he would touch [and bless] them. But the disciples scolded those people [because they thought that Jesus] ([did not want to be bothered spending time with/was not concerned about]) [children].
14 ௧௪ இயேசு அதைப் பார்த்து கோபப்பட்டு: சிறு பிள்ளைகள் என்னிடம் வருகிறதற்கு இடம்கொடுங்கள்; அவர்களைத் தடைப்பண்ணவேண்டாம்; தேவனுடைய ராஜ்யம் அப்படிப்பட்டவர்களுடையது.
When Jesus saw that, he became angry. He said to the [disciples], “Allow the children to come to me! Do not forbid them [DOU]! It is people who [are humble and trust as they do] who can experience (God’s rule [in their lives]/God taking care of them) [MET].
15 ௧௫ யாராவது சிறு பிள்ளையைப்போல தேவனுடைய ராஜ்யத்தை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை என்றால், அவன் அதில் பிரவேசிப்பதில்லை என்று, உண்மையாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன் என்று சொல்லி,
Note this: Those who do not [trustingly] allow God to direct [their lives], as children [do], will not enter the place where God rules.”
Then he embraced the children. He also put his hands on them [and asked God to] bless them.
17 ௧௭ பின்பு அவர் புறப்பட்டுப் போய்க்கொண்டிருக்கும்போது, ஒருவன் ஓடிவந்து, அவருக்கு முன்பாக முழங்கால்படியிட்டு: நல்ல போதகரே, நித்தியஜீவனைச் சுதந்தரித்துக்கொள்ள நான் என்னசெய்யவேண்டும் என்று கேட்டான். (aiōnios g166)
As Jesus was starting to travel [again with his disciples], a [young] man ran up to him. He knelt before Jesus and then he asked him, “Good teacher, what must I do to have eternal life/in order to live [with God] eternally?” (aiōnios g166)
18 ௧௮ அதற்கு இயேசு: நீ என்னை நல்லவன் என்று சொல்வது எதினால்? தேவன் ஒருவர்தவிர நல்லவன் ஒருவனும் இல்லை.
Jesus said to him, “(You should consider carefully [what you are implying] (OR, [that you are implying that I am God]) [by] calling me good, because only God is good!/Do you realize [what you are implying] (OR, [that you are implying that I am God]) [by] calling me good, because only God is good?) [RHQ] No other person is good
19 ௧௯ விபசாரம் செய்யாதே, கொலை செய்யாதே, திருடாதே, பொய்ச்சாட்சி சொல்லாதே, ஏமாற்றாதே, உன் தகப்பனையும், தாயையும் கனம்பண்ணு என்கிற கட்டளைகளைப்பற்றி தெரிந்திருக்கிறாயே என்றார்.
[But to answer your question], you know the commandments [of Moses, which will cause you to live eternally if you obey them perfectly]. He commanded [things such as] ‘do not murder anyone, do not commit adultery, do not steal, do not (testify falsely/lie), do not cheat anyone, and honor your father and mother’.”
The man said to him, “Teacher, I have obeyed all those commandments ever since I was young. [So is] ([that enough/there something else that I have not done])?”
21 ௨௧ இயேசு அவனைப் பார்த்து, அவனிடம் அன்புகூர்ந்து: உன்னிடத்தில் ஒரு குறைவு உண்டு; நீ போய், உனக்கு உண்டானவைகளை எல்லாவற்றையும் விற்று, ஏழைகளுக்குக் கொடு; அப்பொழுது பரலோகத்திலே உனக்குப் பொக்கிஷம் உண்டாயிருக்கும்; பின்பு சிலுவையை எடுத்துக்கொண்டு, என்னைப் பின்பற்றிவா என்றார்.
Jesus looked at him and loved him. He said to him, “There is one thing that you have not [yet done]. You must go [home], sell all that you possess, and then give [the money] to poor people. [As a result], you will be spiritually rich in heaven. After [you have done what I have told you], come with me [and be my disciple]!”
22 ௨௨ அவனுக்கு அதிக சொத்துக்கள் இருந்ததால், இந்த வார்த்தையைக் கேட்டு, சோர்ந்து, துக்கத்தோடு போய்விட்டான்.
The man became disappointed when he heard that. He went away sad, because he was very rich [and he did not want to give away everything].
23 ௨௩ அப்பொழுது இயேசு சுற்றிலும்பார்த்து, தம்முடைய சீடர்களைப் பார்த்து: செல்வந்தர்கள் தேவனுடைய ராஜ்யத்தில் பிரவேசிப்பது எவ்வளவு கடினமாக இருக்கிறது என்றார்.
Jesus looked around [at the people]. Then he exclaimed to his disciples, “It is very difficult for people who are wealthy to [decide to] let God rule their lives!”
24 ௨௪ சீடர்கள் அவருடைய வார்த்தைகளைக்குறித்து ஆச்சரியப்பட்டார்கள். இயேசு மீண்டும் அவர்களைப் பார்த்து: பிள்ளைகளே, செல்வத்தின்மேல் நம்பிக்கையாக இருக்கிறவர்கள் தேவனுடைய ராஜ்யத்தில் பிரவேசிப்பது எவ்வளவு கடினமாக இருக்கிறது!
The disciples were surprised at what he said. [They thought that God favored the rich people, so if God did not save them, he would not save anyone]. So Jesus replied again to them, “My dear friends, it is very difficult for anyone [to decide] to let God rule his life.
25 ௨௫ செல்வந்தர்கள் தேவனுடைய ராஜ்யத்தில் பிரவேசிப்பதைவிட, ஒட்டகமானது ஊசியின் காதிலே நுழைவது சுலபமாக இருக்கும் என்றார்.
It is impossible for a camel to go through the eye of a needle. It is almost as difficult [HYP] for rich people [to decide] to let God rule their [lives].”
26 ௨௬ அவர்கள் அதிகமாக ஆச்சரியப்பட்டு: அப்படியானால் யார் இரட்சிக்கப்படமுடியும் என்று தங்களுக்குள்ளே சொல்லிக்கொண்டார்கள்.
The disciples were very astonished. So they said to each other, “If that is so, (it will be unlikely that anyone will be saved {that God will save anyone}!/will [God] save anyone?) [RHQ]”
27 ௨௭ இயேசு அவர்களைப் பார்த்து: மனிதர்களால் இது முடியாது, தேவனால் இது முடியும்; தேவனாலே எல்லாம் முடியும் என்றார்.
Jesus looked at them and then he said, “[Yes], it is impossible for people [to save themselves]! But God certainly can [save them], because God can do anything!”
28 ௨௮ அப்பொழுது பேதுரு அவரைப் பார்த்து: இதோ, நாங்கள் எல்லாவற்றையும்விட்டு, உம்மைப் பின்பற்றிவந்தோமே, என்று சொல்லத்தொடங்கினான்.
Peter exclaimed, “[You know that] we have left behind everything and we have become your disciples. [So], ([what about us/will God (accept us/reward us)])?”
29 ௨௯ அதற்கு இயேசு மறுமொழியாக: எனக்காகவும், நற்செய்திப் பணிக்காகவும், வீட்டையாவது, சகோதரர்களையாவது, சகோதரிகளையாவது, தகப்பனையாவது, தாயையாவது, மனைவியையாவது, குழந்தைகளையாவது, நிலங்களையாவது விட்டு வந்தவன் எவனும்,
Jesus replied, “I want you to know this: Those who have left [their] houses, [their] brothers, [their] sisters, [their] father, [their] mother, [their] children, or [their] plots of ground, to [be] my [disciples] and to [proclaim] the good news,
30 ௩0 இப்பொழுது இம்மையிலே, துன்பங்களோடு நூறுமடங்காக வீடுகளையும், சகோதரர்களையும், சகோதரிகளையும், தாய்களையும், பிள்ளைகளையும், நிலங்களையும், மறுமையிலே நித்தியஜீவனையும் அடைவான் என்று உண்மையாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன். (aiōn g165, aiōnios g166)
will receive in this life 100 times as much [as they left behind. That will include houses and people as dear as] brothers and sisters and mothers and children, and plots of ground. Furthermore, although people will persecute them [here on earth because they believe in me], in the future age [they] will ([have] eternal life/live [with God] eternally). (aiōn g165, aiōnios g166)
31 ௩௧ ஆனாலும் முந்தினவர்கள் அநேகர் பிந்தினவர்களாகவும், பிந்தினவர்கள் அநேகர் முந்தினவர்களாகவும் இருப்பார்கள் என்றார்.
But I [warn you all]: Many of you who [now consider yourselves] to be very important will be unimportant [at that future time], and many of you who [now consider yourselves] to be unimportant will be very important [at that future time]!”
32 ௩௨ பின்பு அவர்கள் எருசலேமுக்குப் பயணமாகப் போகும்பொழுது, இயேசு அவர்களுக்கு முன்பே நடந்துபோனார்; அவர்கள் ஆச்சரியப்பட்டு, அவருக்குப் பின்னால் பயத்தோடு போனார்கள். அப்பொழுது அவர் பன்னிரண்டு சீடர்களையும் அழைத்து, தமக்கு நடக்கப்போகிறவைகளை அவர்களுக்கு மீண்டும் சொல்லத்தொடங்கினார்:
[Some days later as they continued to travel], Jesus and his disciples were walking on the road that leads up to Jerusalem [city]. Jesus was walking ahead of them. [The disciples/apostles] were astonished [that he was going to where there were many people who opposed him], and the other people who were with them were afraid [about what would happen to him in Jerusalem. Along the way he took the twelve disciples to a place by themselves]. Then he began to tell them again about what was going to happen to him, saying,
33 ௩௩ இதோ, எருசலேமுக்குப் போகிறோம்; அங்கே மனிதகுமாரன் பிரதான ஆசாரியர்களிடத்திலும் வேதபண்டிதரிடத்திலும் ஒப்புக்கொடுக்கப்படுவார்; அவர்கள் அவரை மரணதண்டனைக்குள்ளாகத் தீர்த்து, யூதரல்லாதோர்களிடத்தில் ஒப்புக்கொடுப்பார்கள்.
“Listen carefully! We are going up to Jerusalem. There the chief priests and the men who teach the Jewish laws will be enabled {someone will help the chief priests and those who teach our [Jewish] laws} to seize me. Then they will declare that I must die, [even though] I am the one who came from heaven. Then they will take me to the Roman [authorities].
34 ௩௪ அவர்கள் அவரைப் பரிகாசம்பண்ணி, அவரை சாட்டையினால் அடித்து, அவர்மேல் துப்பி, அவரைக் கொலைசெய்வார்கள்; ஆனாலும் மூன்றாம்நாளிலே அவர் உயிரோடு எழுந்திருப்பார் என்றார்.
Those men will ridicule me. They will spit on me. They will (scourge me/whip me with a leaded whip.) Then they will kill me. But on the third day after that, I will become alive again!”
35 ௩௫ அப்பொழுது செபெதேயுவின் குமாரர்களாகிய யாக்கோபும் யோவானும் அவரிடம் வந்து: போதகரே, நாங்கள் எதைக்கேட்டாலும் அதை நீர் எங்களுக்குச் செய்யவேண்டும் என்று விரும்புகிறோம் என்றார்கள்.
[Along the way], James and John, [who were] the two sons of Zebedee, approached Jesus and they said to him, “Teacher, please do for us what we will ask you to do!”
36 ௩௬ அவர் அவர்களைப் பார்த்து: நான் உங்களுக்கு என்னசெய்யவேண்டும் என்று விரும்புகிறீர்கள் என்று கேட்டார்.
He said to them, “What do you want me to do for you?”
37 ௩௭ அதற்கு அவர்கள்: உமது மகிமையிலே, எங்களில் ஒருவன் உமது வலதுபக்கத்திலும், ஒருவன் உமது இடதுபக்கத்திலும் உட்கார்ந்திருக்கும்படி எங்களுக்கு அருள்செய்யவேண்டும் என்றார்கள்.
They said to him, “When you [rule] gloriously, [let us rule with you]. Let one of us [sit] at your right side and one sit at your left side.”
38 ௩௮ இயேசு அவர்களைப் பார்த்து: நீங்கள் கேட்பது என்ன என்று உங்களுக்கே தெரியவில்லை. நான் குடிக்கும் பாத்திரத்தில் நீங்கள் குடிக்கவும், நான் பெறும் ஸ்நானத்தை நீங்கள் பெறவும் உங்களால் முடியுமா என்றார்.
But Jesus said to them, “You do not understand what you are asking for.” Then he asked them, “Can you endure suffering [MTY] like I am about to suffer? Can you endure being killed [MTY] as I will be killed {people killing you as they will kill me}?”
39 ௩௯ அதற்கு அவர்கள்: முடியும் என்றார்கள். இயேசு அவர்களைப் பார்த்து: நான் குடிக்கும் பாத்திரத்தில் நீங்கள் குடிப்பீர்கள், நான் பெறும் ஸ்நானத்தையும் நீங்கள் பெறுவீர்கள்.
They said to him, “[Yes], we are able [to do that]!” Then Jesus said to them, “[It is true that] you will endure suffering [MTY] like I will suffer, and you will endure being killed as I will be killed {people killing you as they will kill me}.
40 ௪0 ஆனாலும் என் வலதுபக்கத்திலும் என் இடதுபக்கத்திலும் உட்கார்ந்திருக்கும்படி யாருக்கு ஆயத்தம்பண்ணப்பட்டிருக்கிறதோ அவர்களைத்தவிர, மற்றவர்களுக்கு அதை அருளுவது என் காரியமல்ல என்றார்.
But I am not the one who chooses the ones who will sit next to me [and rule with me. God will give] those places to the ones he appoints.”
The [other] ten [disciples later] heard about what James and John [had requested]. As a result, they were angry with them [because they also wanted to rule with Jesus in the highest positions].
42 ௪௨ அப்பொழுது, இயேசு அவர்களை அருகில் வரச்சொல்லி: யூதரல்லாதவர்களுக்கு அதிகாரிகளாக நியமிக்கப்பட்டவர்கள் அவர்களை ஆணவத்தோடு ஆளுகிறார்கள் என்றும், அவர்களில் பெரியவர்கள் அவர்கள்மேல் கடினமாக அதிகாரம் செலுத்துகிறார்கள் என்றும் நீங்கள் அறிந்திருக்கிறீர்கள்.
Then, after Jesus called them all together, he said to them, “You know that those who rule the non-Jews [enjoy] showing that they are powerful. You also know that officials enjoy commanding others.
43 ௪௩ உங்களுக்குள்ளே அப்படி இருக்கக்கூடாது; உங்களில் யாராவது பெரியவனாக இருக்கவிரும்பினால், அவன் உங்களுக்குப் பணிவிடைக்காரனாக இருக்கவேண்டும்.
But do not be like them! On the contrary, all those among you who want [God to consider them] great must become [like] servants to [the rest of] you.
44 ௪௪ உங்களில் யாராவது முதன்மையானவனாக இருக்கவிரும்பினால், அவன் எல்லோருக்கும் ஊழியக்காரனாக இருக்கவேண்டும்.
Furthermore, if anyone among you wants [God to consider him] to be the most important, he must [act like] a servant for the rest of you.
45 ௪௫ அப்படியே, மனிதகுமாரனும் மற்றவர்களிடம் ஊழியம் பெற வராமல், ஊழியம் செய்யவும், அநேகரை மீட்கத் தம்முடைய ஜீவனைக் கொடுக்கவும் வந்தார் என்றார்.
[You should imitate me]. Even though I am the one who has come from heaven, I did not come to be served {for others to serve me}. On the contrary, I came in order to serve others and to allow others to kill me, in order that my dying for people would be like a payment to rescue [many people from being punished] {[God punishing them]} [for their sins].”
46 ௪௬ பின்பு அவர்கள் எரிகோவிற்கு வந்தார்கள். அவரும் அவருடைய சீடர்களும் மக்கள் கூட்டமும் எரிகோவைவிட்டுப் புறப்படுகிறபோது, திமேயுவின் பார்வையற்ற மகனாகிய பர்திமேயு, வழியருகில் உட்கார்ந்து, பிச்சை கேட்டுக்கொண்டிருந்தான்.
[On the way to Jerusalem, Jesus and the disciples came to Jericho town]. Afterwards, while they were leaving Jericho along with a great crowd, a blind man who habitually begged [for money] was sitting beside the road. His name was Bartimaeus and his father’s name was Timaeus.
47 ௪௭ அவன் நசரேயனாகிய இயேசு வருகிறார் என்று கேள்விப்பட்டு: இயேசுவே, தாவீதின் குமாரனே, எனக்கு இரங்கும் என்று சத்தமிட்டு கூப்பிடத் தொடங்கினான்.
When he heard people say that Jesus from Nazareth [was passing by], he shouted, “Jesus! [You who are the Messiah] descended from [King] David, (be merciful to/help) me!”
48 ௪௮ அவனை அமைதியாக இருக்கச்சொல்லி மக்கள் அவனை அதட்டினார்கள். அவனோ: தாவீதின் குமாரனே, எனக்கு இரங்கும் என்று முன்பைவிட அதிகமாக சத்தமிட்டு கூப்பிட்டான்.
Many people rebuked him and told him that he should be quiet. But he shouted even more, “[You who are the Messiah] descended from [King David], (be merciful to/help) me!”
49 ௪௯ இயேசு நின்று, அவனை அழைத்துவரச் சொன்னார். அவர்கள் அந்தப் பார்வையற்றவனை அழைத்து: திடன்கொள், எழுந்திரு, உன்னை அழைக்கிறார் என்றார்கள்.
Jesus stopped and said, “Call him [to come over here]!” They summoned the blind man, saying, “Jesus is calling you! So cheer up and get up [and come]!”
He threw aside his cloak as he jumped up, and he came to Jesus.
51 ௫௧ இயேசு அவனைப் பார்த்து: நான் உனக்கு என்னசெய்யவேண்டும் என்று விரும்புகிறாய் என்றார். அதற்கு அந்தப் பார்வையற்றவன்: ஆண்டவரே, நான் பார்வைபெறவேண்டும் என்றான்.
Jesus asked him, “What do you want me to do for you?” The blind man said to him, “Sir, I [want to be able] to see again!”
52 ௫௨ இயேசு அவனைப் பார்த்து: நீ போகலாம், உன் விசுவாசம் உன்னை இரட்சித்தது என்றார். உடனே அவன் பார்வைபெற்று, வழியிலே இயேசுவைப் பின்பற்றி அவர்பின்னே சென்றான்.
Jesus said to him, “[I am] healing you [because] you believed [in me]. So you may go [home]!” He could see immediately. And he went with Jesus along the road.
