லூக்கா 9
1 ௧ அவர் தம்முடைய பன்னிரண்டு சீடர்களையும் வரவழைத்து, எல்லாப் பிசாசுகளைத் துரத்தவும், வியாதியுள்ளவர்களைக் குணமாக்கவும், அவர்களுக்கு வல்லமையும் அதிகாரமும் கொடுத்து,
[One day] Jesus summoned his twelve [apostles], and gave them power to expel all [kinds of] demons and to heal [people with] diseases. He gave them authority to do that.
[Before] he sent them out to heal people and to tell people [what it meant to let] God (rule/have complete control [over]) [their lives],
3 ௩ அப்பொழுது அவர் அவர்களை நோக்கி: பயணத்தின்போது தடியையோ பையையோ அப்பத்தையோ பணத்தையோ எடுத்துக்கொண்டு போகவேண்டாம்; இரண்டு உடைகளைக் கொண்டுபோகவும் வேண்டாம் என்றார்.
he said to them, “Do not take things for your journey. Do not take a walking stick or a [traveler’s] bag or food or money. Do not take (an extra shirt/extra clothes).
Whenever you enter some house [to lodge there], stay in that house until you leave that town.
5 ௫ உங்களை ஏற்றுக்கொள்ளாதவர்களுடைய ஊரைவிட்டு நீங்கள் புறப்படும்போது, அவர்கள் உங்களை ஏற்றுக்கொள்ளாததற்கு சாட்சியாக உங்களுடைய கால்களில் படிந்துள்ள தூசியை உதறிப்போடுங்கள் என்றார்.
[In towns] where the people do not welcome you, [you should not continue to stay there. Just] leave those towns. And as you leave, shake off the dust from your feet. [Do that to] warn them [that God will punish them for rejecting your message].”
6 ௬ புறப்பட்டுப்போய், கிராமம் கிராமமாகச் சென்று நற்செய்தியைப் பிரசங்கித்து, நோயாளிகளைக் குணமாக்கினார்கள்.
Then they left and traveled through many villages. Everywhere [they went], they told people God’s good message and healed sick people.
7 ௭ அப்பொழுது காற்பங்கு தேசாதிபதியாகிய ஏரோது அவரால் செய்யப்பட்ட எல்லாவற்றையும் கேள்விப்பட்டதுமட்டுமல்லாமல்; சிலர் யோவான் மரித்தோரிலிருந்து உயிரோடு எழுந்தான் என்றும்,
Herod [Antipas], the ruler of [that] district, heard about the things that [Jesus and his disciples] were doing. [He had previously commanded his soldiers to execute John the Baptizer, so now] he was perplexed, because some people were saying that John had become alive again [and was doing those miracles].
8 ௮ சிலர் எலியா தோன்றினான் என்றும், வேறுசிலர் பூர்வகாலத்துத் தீர்க்கதரிசிகளில் ஒருவன் உயிர்த்தெழுந்தான் என்றும் சொல்லிக்கொண்டபடியால், கலக்கமடைந்து:
Others were saying that [the prophet] Elijah had appeared [again as had been prophesied]. Others were saying that one of the [other] former prophets had become alive again [and was doing those miracles].
9 ௯ யோவானை நான் சிரச்சேதம்பண்ணினேன், இவன் இப்படிப்பட்டவைகளைச் செய்கிறான் என்று கேள்விப்படுகிறேனே! இவன் யார்? என்று ஏரோது சொல்லி, அவரைப் பார்க்க விரும்பினான்.
But Herod said, “[It cannot be John who is doing these things], [because] I [commanded my soldiers to] cut off his head. So who is [this man] that I am hearing these things about?” And he kept wanting to see [Jesus].
10 ௧0 அப்போஸ்தலர்கள் திரும்பிவந்து, தாங்கள் செய்த எல்லாவற்றையும் அவருக்கு விளக்கிச் சொன்னார்கள். அப்பொழுது அவர் அவர்களைக் கூட்டிக்கொண்டு, தனிமையாக இருக்கும்படி பெத்சாயிதா என்னும் பட்டணத்தின் வனாந்திரமான ஒரு இடத்திற்குப் போனார்.
When the apostles returned [from traveling to various towns], they told Jesus the things that they had done. Then he took them and they went by themselves [by boat] to a town called Bethsaida.
11 ௧௧ மக்கள் அதை அறிந்து, அவர் பின்னால் போனார்கள்; அவர்களை அவர் ஏற்றுக்கொண்டு, தேவனுடைய இராஜ்யத்தைக்குறித்து அவர்களோடு பேசி, சுகமடையவேண்டும் என்றிருந்தவர்களைச் சுகப்படுத்தினார்.
But when the crowds [of people who had been with Jesus] found out about that, they followed him [on land. When they got to where he was], he welcomed them. He taught them about how God is going to some day (rule as king/have complete control [over people’s lives]). He also healed the sick people.
12 ௧௨ மாலைநேரத்தில், பன்னிரண்டுபேரும், அவரை நோக்கி: நாம் இருக்கிற இடம் வனாந்திரமாக இருப்பதினால், மக்கள், சுற்றியிருக்கிற ஊர்களிலும் கிராமங்களிலும்போய்த் தங்குவதற்கும், உணவுப்பொருள்களை வாங்கிக்கொள்வதற்கும் அவர்களை அனுப்பிவிடவேண்டும் என்றார்கள்.
Late in the afternoon Jesus’ twelve [apostles] came to him and said, “This is a place where nobody lives, so dismiss the people so that they can go to the surrounding villages and other places where they can get some food and find places to stay!”
13 ௧௩ இயேசு, அவர்களை நோக்கி: நீங்களே அவர்களுக்கு உணவைக் கொடுங்கள் என்றார். அதற்கு அவர்கள்: எங்களிடம் ஐந்து அப்பங்களும் இரண்டு மீன்கள்மட்டுமே இருக்கிறது, இந்த மக்கள் எல்லோருக்கும் உணவு கொடுக்கவேண்டுமானால், நாங்கள்போய் வாங்கிக்கொண்டு வரவேண்டும் என்றார்கள்.
But he said to them, “[No], you [yourselves] give them something to eat!” They replied, “We [(exc)] have only five small loaves and two [cooked] fish. Are you [(sg)] going to [give] us [the money] to go somewhere and buy food for all these people?”
14 ௧௪ அங்கு ஏறக்குறைய ஐயாயிரம் ஆண்கள் இருந்தார்கள். அவர்களைப் பந்திக்கு ஐம்பது ஐம்பதுபேராக உட்காரும்படிச் சொல்லுங்கள் என்று தம்முடைய சீடர்களுக்குச் சொன்னார்.
There were about 5,000 men [there]. He replied to the disciples, “[No], [just] tell the people to sit down. Tell them to sit in groups, with about 50 people in each group.”
After they told the people that, they all sat down.
16 ௧௬ அப்பொழுது அவர் அந்த ஐந்து அப்பங்களையும் அந்த இரண்டு மீன்களையும் எடுத்து, வானத்தை அண்ணாந்துபார்த்து, அவைகளை ஆசீர்வதித்து, பிட்டு, மக்களுக்கு பகிர்ந்துகொடுக்கும்படி சீடர்களிடத்தில் கொடுத்தார்.
Then he took the five small loaves and the two fish. He looked up towards heaven and thanked [God for them]. Then he broke them [into pieces] and gave them to the disciples so that they would distribute them to the crowd.
17 ௧௭ எல்லோரும் சாப்பிட்டுத் திருப்தியடைந்தார்கள். மீதியான உணவுப்பொருட்கள் பன்னிரண்டு கூடைகள்நிறைய எடுக்கப்பட்டது.
All [the people in the crowd] ate until they all had enough to eat. Then [the disciples] collected twelve baskets full of the broken pieces that were left over!
18 ௧௮ பின்பு அவர் தமது சீடர்களோடு தனித்து ஜெபம்பண்ணிக்கொண்டிருக்கும்போது, அவர்களை நோக்கி: மக்கள் என்னை யார் என்று சொல்லுகிறார்கள் என்று கேட்டார்.
[One day] Jesus was praying in a place where only the disciples were with him. He asked them, “The crowds [of people], who do they say that I [really] am?”
19 ௧௯ அதற்கு அவர்கள்: சிலர் உம்மை யோவான்ஸ்நானன் என்றும், சிலர் எலியா என்றும், வேறுசிலர் பூர்வகாலத்துத் தீர்க்கதரிசிகளில் ஒருவர் உயிர்த்தெழுந்துள்ளார் என்றும் சொல்லுகிறார்கள் என்றார்கள்.
They replied, “[Some people say that you are] John the Baptizer, [who has come back to life again]. Others say that you are [the prophet] Elijah, [who has returned from heaven as God promised]. Others say that you are one of the [other] prophets who lived long ago, who has come back to life again.”
20 ௨0 அப்பொழுது அவர்: நீங்கள் என்னை யார் என்று சொல்லுகிறீர்கள் என்று கேட்டார்; பேதுரு மறுமொழியாக: நீர் தேவனுடைய கிறிஸ்து என்றான்.
He asked them, “What about you [(pl)]? Who do you say that I am?” Peter replied, “You [(sg)] are the Messiah, who [has come from] God.”
Then Jesus warned them strongly not to tell that to anyone [yet].
22 ௨௨ மேலும் மனிதகுமாரன் பல பாடுகள் படவும், மூப்பர்களாலும் பிரதான ஆசாரியர்களாலும் வேதபண்டிதர்களாலும் ஆகாதவன் என்று தள்ளப்படவும், கொல்லப்படவும், மூன்றாம்நாளில் உயிரோடு எழுந்திருக்கவும் வேண்டும் என்று சொன்னார்.
Then he said, “[Even though I am] the one who came from heaven, it is necessary that I suffer very much. It is also necessary that I be rejected by the elders and the chief priests and the men who teach the [Jewish] laws {that the [Jewish] elders and the chief priests and the men who teach the [Jewish] laws will reject me}. It is necessary that I be killed {that [people] will kill me}. Then on the third day [after that], I will become alive again.”
23 ௨௩ பின்பு அவர் எல்லோரையும் நோக்கி: ஒருவன் என்னைப் பின்பற்றிவரவிரும்பினால் அவன் தன்னைத்தானே வெறுத்து, தன் சிலுவையை அநுதினமும் எடுத்துக்கொண்டு, என்னைப் பின்பற்றவேண்டும்.
Then he said to all of them, “If any one [of you] wants to be my disciple, you must not do [only] what you yourself desire [to do]. [Specifically], you must be willing each day [MET] [to let others hurt you and disgrace you. That is like what is done to criminals who are forced] to carry [MET] crosses [to the place where they will be executed]. [That is what anyone who wants to] be my disciple [must do].
24 ௨௪ தன் ஜீவனை இரட்சிக்க விரும்புகிறவன் அதை இழந்துபோவான்; எனக்காகத் தன் ஜீவனை இழந்துபோகிறவன் அதை இரட்சித்துக்கொள்ளுவான்.
You must do that, because those who try to save their lives [by denying that they belong to me when people want to kill them for believing in me] will not live [eternally], but those who are killed because of being my [disciples] will live [forever with me].
25 ௨௫ மனிதன் உலகம் முழுவதையும் ஆதாயப்படுத்திக்கொண்டாலும், தன்னைத்தானே கெடுத்து நஷ்டப்படுத்திக்கொண்டால் அவனுக்கு லாபம் என்ன?
People might get everything that [they want] in this world, but (they are really gaining nothing if they do not get eternal life by [becoming my disciples]!/are they really gaining anything if they do not get eternal life by [becoming my disciples]?) [RHQ]
26 ௨௬ என்னைக்குறித்தும் என் வார்த்தைகளைக்குறித்தும் எவன் வெட்கப்படுகிறானோ, அவனைக்குறித்து மனிதகுமாரனும் தம்முடைய மகிமையோடும் பிதாவின் மகிமையோடும் பரிசுத்த தூதர்களின் மகிமையோடும் வரும்போது வெட்கப்படுவார்.
Those who reject my message [and] refuse to say that [they belong] to me, [I], the one who came from heaven, will also refuse to say that [they belong to me] when I come back with the holy angels, and have the glorious brightness that my Father has.
27 ௨௭ இங்கே நிற்கிறவர்களில் சிலர் தேவனுடைய ராஜ்யத்தைக் காணும் முன்னே, மரணத்தை ருசிபார்ப்பதில்லை என்று நிச்சயமாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன் என்றார்.
But listen carefully! Some of you [(pl)] who are here now will see God ruling [MET] [in many powerful ways]. You will see it before you die!”
28 ௨௮ இந்த வார்த்தைகளை அவர் சொல்லி ஏறக்குறைய எட்டு நாட்களுக்குப்பின்பு, அவர் பேதுருவையும் யோவானையும் யாக்கோபையும் கூட்டிக்கொண்டு, ஜெபம்பண்ணுகிறதற்கு ஒரு மலையின்மேல் ஏறினார்.
About a week after [Jesus] said those things, he took Peter, James, and [James’ brother] John and led them up a mountain so that he could pray [there].
As he was praying, his face appeared very different to them. His clothes became as bright as lightning.
Suddenly, two men appeared who had the brightness [of heaven] surrounding them. They were [prophets who had lived long ago], Moses and Elijah. They started talking with Jesus about how he [would accomplish what God had planned when he died] [EUP] [very soon] in Jerusalem.
32 ௩௨ பேதுருவும் அவனோடிருந்தவர்களும் தூக்கமயக்கமாக இருந்தார்கள். ஆனாலும் அவர்கள் விழித்து அவருடைய மகிமையையும் அவரோடு நின்ற அவ்விரண்டு பேரையும் கண்டார்கள்.
Peter and the other [disciples] who were with him were sound asleep. When they woke up, they saw [Jesus’] brightness. They also saw the two men standing with him.
33 ௩௩ அவ்விருவரும் அவரைவிட்டுப் பிரிந்து போகும்போது, பேதுரு இயேசுவை நோக்கி: ஐயரே, நாம் இங்கே இருக்கிறது நல்லது, உமக்கு ஒரு கூடாரமும், மோசேக்கு ஒரு கூடாரமும், எலியாவிற்கு ஒரு கூடாரமுமாக, மூன்று கூடாரங்களைப் போடுவோம் என்று, தான் சொல்லுகிறது என்னவென்று தெரியாமல் சொன்னான்.
As [Moses and Elijah] were starting to leave Jesus, Peter said to him, “Master, it is wonderful for us to be here! Allow us to make three shelters, one for you, one for Moses, and one for Elijah!” But he really did not realize what he was talking about.
As he was saying that, a [bright] cloud appeared and covered them all. The disciples were afraid as the cloud surrounded them.
35 ௩௫ அப்பொழுது: இவர் நான் தெரிந்துகொண்ட என்னுடைய நேசகுமாரன், இவருக்குச் செவிகொடுங்கள் என்று மேகத்திலிருந்து ஒரு சத்தம் உண்டானது.
[God] [MTY/EUP] spoke to them from the cloud, saying, “This is my Son. He is the one whom [I] have chosen [to do a great work for me]. [So] you must listen to him!”
36 ௩௬ அந்தச் சத்தம் உண்டானபோது இயேசு ஒருவரே காணப்பட்டார். தாங்கள் கண்டவைகளில் ஒன்றையும் அவர்கள் ஒருவருக்கும் சொல்லாமல் இருந்தார்கள்.
After [God] [MTY/EUP] finished saying that, [the three disciples] saw that only Jesus was there. They did not tell anyone what they had seen until much later.
The next day, after they had come down from the mountain, a large crowd [of people] met Jesus.
38 ௩௮ அவர்களில் ஒருவன் சத்தமிட்டு: போதகரே, என் மகனுக்கு உதவி செய்யவேண்டுமென்று உம்மை வேண்டிக்கொள்ளுகிறேன், அவன் எனக்கு ஒரே பிள்ளையாக இருக்கிறான்.
Then a man from the crowd exclaimed, “Teacher, I plead with you, [do something to help] my son! He is my only child!
39 ௩௯ சில நேரங்களில், ஒரு அசுத்தஆவி அவனை அலைக்கழிப்பதினால், அவன் அலறி வாயில் நுரைதள்ளுகிறான். அது அவனைக் காயப்படுத்தி, அதிக போராட்டத்திற்குப்பின்பு அவனைவிட்டு நீங்குகிறது.
At various times an evil spirit suddenly seizes him and [causes] him to scream. The evil spirit shakes him violently and causes him to foam at the mouth. It does not leave until my child is completely exhausted.
I pleaded with your disciples [who were here] for them to expel [the evil spirit], but they were not able to do it!”
41 ௪௧ இயேசு மறுமொழியாக: விசுவாசமில்லாத மாறுபாடான வம்சமே, எதுவரைக்கும் நான் உங்களோடிருந்து, உங்களிடம் பொறுமையாக இருப்பேன்? உன் மகனை இங்கே கொண்டுவா என்றார்.
Jesus replied [by saying to everyone who had gathered there], “[You who have seen how I help people] do not believe [that you can do anything]. What you [think] is perverted! How long must I be with you [before you are able to do what I do] [RHQ]? [How long must I] endure your [lack of faith]?” [Then he said to the boy’s father], “Bring your [(sg)] son here [to me]!”
42 ௪௨ அவன் அருகில் வரும்போது, பிசாசு அவனைக் கீழேத் தள்ளி, அலைக்கழித்தது. இயேசு அந்த அசுத்தஆவியை அதட்டி, இளைஞனைக் குணமாக்கி, அவன் தகப்பனிடத்தில் அவனை ஒப்புக்கொடுத்தார்.
While they were bringing the boy to Jesus, the demon attacked the boy, threw him to the ground, and shook him severely. But Jesus rebuked the evil spirit and healed the boy. Then he returned him to his father’s [care].
43 ௪௩ அப்பொழுது எல்லோரும் தேவனுடைய மகத்துவத்தைக்குறித்து ஆச்சரியப்பட்டார்கள். இயேசு செய்த எல்லாவற்றையும்குறித்து அனைவரும் ஆச்சரியப்படும்போது அவர் தம்முடைய சீடர்களை நோக்கி:
All the people [there] were amazed at the great [power] of God. Luke 9:43b-45 While they were all amazed at all the miracles [Jesus] was doing, he said to his disciples,
44 ௪௪ நீங்கள் இந்த வார்த்தைகளைக் கவனமாகக் கேளுங்கள்; மனிதகுமாரன் மனிதர்கள் கைகளில் ஒப்புக்கொடுக்கப்படப்போகிறார் என்றார்.
“Think carefully [MTY] about what I am about to tell you: [Even though I am] the one who came from heaven, [I will soon] be handed over to the authorities (OR, my enemies) {[someone] is about to enable [MTY] my enemies to seize me}.”
45 ௪௫ அவர்கள் அந்த வார்த்தையின் கருத்தை புரிந்துகொள்ளவில்லை; அது அவர்களுக்கு மறைபொருளாக இருந்தது; அந்த வார்த்தையைக்குறித்து அவரிடத்தில் விசாரிக்கவும் அவர்கள் பயந்தார்கள்.
But [the disciples] did not understand what he was saying; [God] prevented them from understanding it, so that they would not know [yet] what he meant. And they were afraid to ask him about [what he had said].
The disciples began to argue among themselves about which one of them would be the greatest [when Jesus became king].
47 ௪௭ இயேசு அவர்கள் இருதயத்தின் யோசனையை அறிந்து, ஒரு சிறுபிள்ளையை எடுத்து, அதைத் தம் அருகில் நிறுத்தி,
But Jesus perceived what they were thinking. So he brought a young child to his side.
48 ௪௮ அவர்களை நோக்கி: இந்தச் சிறுபிள்ளையை என் நாமத்தினாலே ஏற்றுக்கொள்ளுகிறவன் என்னை ஏற்றுக்கொள்ளுகிறான்; என்னை ஏற்றுக்கொள்ளுகிறவன் என்னை அனுப்பினவரை ஏற்றுக்கொள்ளுகிறான்; உங்கள் எல்லோருக்குள்ளும் எவன் சிறியவனாக இருக்கிறானோ அவனே பெரியவனாக இருப்பான் என்றார்.
He said to [the disciples], “Those who, because they [love] me, (OR, because they want to behave like me) welcome a little child ([like] this one/[as] I [would]) [MTY], [God considers that] [MET] they are welcoming me. And those who welcome me, [God considers] that [MET] they are welcoming him, the one who sent me. Remember that those among you who think of themselves as being very unimportant will be the ones [whom God considers] to be great.”
49 ௪௯ அப்பொழுது யோவான் அவரை நோக்கி: ஐயரே, ஒருவன் உம்முடைய நாமத்தினாலே பிசாசுகளைத் துரத்துகிறதை நாங்கள் கண்டு, அவன் எங்களோடுகூட உம்மைப் பின்பற்றாததினால், அவனைத் தடுத்தோம் என்றான்.
John replied to [Jesus], “Master, we [(exc)] saw a man who was expelling demons, [claiming] that [he had] authority from you [MTY] to do that. So we told him to stop doing it, because he is not one of us [disciples].”
But Jesus said to him [and the other disciples], “Do not tell him not to [do that]! Remember that those who are not opposing you are trying to [achieve the same goals that] you are!”
51 ௫௧ பின்பு, அவர் பரலோகத்திற்கு எடுத்துக்கொள்ளப்படும் நாட்கள் நெருங்கி வந்தபோது, அவர் எருசலேமுக்குப் போகப்பார்த்து,
When it was almost time for [God] to take Jesus up to heaven, he firmly resolved to go to Jerusalem.
52 ௫௨ தமக்கு முன்னாகத் தூதுவர்களை அனுப்பினார். அவர்கள்போய், அவருக்கு இடத்தை ஆயத்தம்பண்ணும்படி சமாரியருடைய ஒரு கிராமத்திலே பிரவேசித்தார்கள்.
He sent some messengers to go ahead of him, and they entered a village in Samaria [district] to prepare for him [SYN] [to go there].
But [the Samaritans did not like the Jews because of their insisting that it was necessary to go to Jerusalem to worship God. So], because Jesus had firmly resolved to go to Jerusalem, they would not let him come [to their village].
54 ௫௪ அவருடைய சீடர்களாகிய யாக்கோபும் யோவானும் அதைக் கண்டபோது: ஆண்டவரே, எலியா செய்ததுபோல, வானத்திலிருந்து அக்கினி இறங்கி இவர்களை அழிக்கும்படி நாங்கள் கட்டளையிட உமக்கு விருப்பமா? என்று கேட்டார்கள்.
When two of his disciples, James and John, heard about that, they said, “Lord, do you [(sg)] want us [(exc)] to pray that [God] will send fire down from heaven, [as the prophet Elijah did long ago], and destroy those people?”
But Jesus turned and rebuked them [for saying that].
56 ௫௬ மனிதகுமாரன் மனிதர்களுடைய ஜீவனை அழிப்பதற்காக அல்ல, இரட்சிப்பதற்காகவே வந்தார் என்றார். அதன்பின்பு அவர்கள் வேறொரு கிராமத்திற்குப் போனார்கள்.
So they went to a different village.
57 ௫௭ அவர்கள் வழியிலே போகும்போது ஒருவன் அவரை நோக்கி: ஆண்டவரே, நீர் எங்கே போனாலும் நான் உம்மைப் பின்பற்றி வருவேன் என்றான்.
As Jesus and the disciples were walking along the road, one man said to him, “I will go with you [(sg)] wherever you go!”
58 ௫௮ அதற்கு இயேசு: நரிகளுக்குக் குழிகளும் ஆகாயத்துப் பறவைகளுக்குக் கூடுகளும் உண்டு, மனிதகுமாரனுக்கோ தலை சாய்க்கவும் இடமில்லை என்றார்.
[In order that the man might know what he could expect if he went with Jesus], Jesus said to him, “Foxes have holes [in the ground in which to live], and birds have nests, but [even though I am] the one who came from heaven, I do not have a home where I can sleep!”
59 ௫௯ வேறொருவனை அவர் நோக்கி: என்னைப் பின்பற்றிவா என்றார். அதற்கு அவன்: ஆண்டவரே, முதலில் நான் போய் என் தகப்பனை அடக்கம்பண்ண என்னை அனுப்பவேண்டும் என்றான்.
Jesus told another man, “Come with me!” But the man said, “Lord/Sir, let me go [home] first. [After] my father [dies] I will bury him, [and then I will come with you].”
60 ௬0 அதற்கு இயேசு: மரித்தோர் தங்களுடைய மரித்தோரை அடக்கம்பண்ணட்டும்; நீ போய், தேவனுடைய ராஜ்யத்தைக்குறித்துப் பிரசங்கம்பண்ணு என்றார்.
But Jesus said to him, “[God considers that those who do not have eternal life are] dead [MET]. Let those people [do the work of] burying people who die. As for you, go and tell people about how God wants (to rule/to have complete control [over]) [people’s lives]!”
61 ௬௧ பின்பு வேறு ஒருவன் அவரை நோக்கி: ஆண்டவரே, உம்மைப் பின்பற்றுவேன், ஆனாலும் முதலில் நான் போய் வீட்டில் உள்ளவர்களிடம் சொல்லிவிட்டு வரும்படி என்னை அனுமதிக்கவேண்டும் என்றான்.
Someone else said, “Lord, I will come with you and be your disciple, but first let me go home to say goodbye to my relatives.”
62 ௬௨ அதற்கு இயேசு: கலப்பையின்மேல் தன் கையை வைத்துவிட்டு பின்னோக்கிப் பார்க்கிற எவனும் தேவனுடைய ராஜ்யத்திற்குத் தகுதியுள்ளவன் இல்லை என்றார்.
Jesus said to him, “Anyone who is plowing his field should not look back [to see what he has done. He must look forward to what is ahead. Similarly], [anyone who continues to be concerned about his family and other things he has left behind] is not fit [to serve me and tell others about how] God wants to rule [MTY] [people’s lives].”
