லூக்கா 23
Then the whole group got up and took Jesus to Pilate, [the Roman governor].
2 ௨ இவன் தன்னைக் கிறிஸ்து என்னப்பட்ட ராஜாவென்றும், ராயருக்கு வரிகொடுக்க வேண்டியதில்லையென்றும் சொல்லி, மக்களைக் கலகப்படுத்தக் கண்டோம் என்று அவர்மேல் குற்றஞ்சுமத்தத் தொடங்கினார்கள்.
They began to accuse Jesus, saying, “We [(exc)] have determined that this fellow has caused political trouble in our country. He has been [telling people that they should] not pay taxes to the Roman government [MTY]. Also, he says that he is the Messiah, a king!”
3 ௩ பிலாத்து அவரைப் பார்த்து: நீ யூதர்களுடைய ராஜாவா என்று கேட்டான். அவர் அவனுக்கு மறுமொழியாக; நீர் சொல்லுகிறபடிதான் என்றார்.
Pilate asked him, “Do you [(sg) claim that you are] the King of the Jews?” He replied, “[It is] as you have [just] now said.”
4 ௪ அப்பொழுது பிலாத்து பிரதான ஆசாரியர்களையும் மக்களையும் பார்த்து: இந்த மனிதனிடத்தில் நான் ஒரு குற்றத்தையும் காணவில்லை என்றான்.
Pilate said to the chief priests and [the rest of] the crowd, “I do not conclude that this man is guilty of any crime.”
5 ௫ அதற்கு அவர்கள்: இவன் கலிலேயா நாடுதொடங்கி இந்த இடம்வரைக்கும் யூதேயா தேசமெங்கும் உபதேசம் செய்து, மக்களைக் கலகப்படுத்துகிறான் என்று வைராக்கியத்தோடு சொன்னார்கள்.
But they kept insisting, “He is inciting the people [to riot]! He has been teaching his [ideas] throughout all of Judea [district]. He started [doing it] in Galilee [district] and now he is doing it here!”
When Pilate heard that, he asked, “Is this man from Galilee [district]?”
7 ௭ அவர் ஏரோதின் அதிகாரத்திற்குள்ளானவர் என்று அறிந்து, அந்த நாட்களிலே எருசலேமிலே வந்திருந்த ஏரோதுவினிடத்திற்கு அவரை அனுப்பினான்.
When they told him that Jesus was [from Galilee, which was the district] that Herod [Antipas] ruled, [he told them] to take Jesus to Herod [Antipas], because Herod was in Jerusalem at that time.
8 ௮ ஏரோது இயேசுவைக்குறித்து அநேக காரியங்களைக் கேள்விப்பட்டிருந்ததினாலும், அவரால் செய்யப்படும் அடையாளத்தைப் பார்க்கவேண்டுமென்று விரும்பியிருந்ததினாலும், அவரைக் காணும்படி வெகுநாளாக ஆசைகொண்டிருந்தான். அந்தப்படி அவரைப் பார்த்தபோது, மிகவும் சந்தோஷப்பட்டு,
[So they did]. When Herod saw Jesus, he was very happy. He [had heard about Jesus], and he had been hoping for a long time that he could see Jesus perform a miracle.
9 ௯ அநேக காரியங்களைக்குறித்து, அவரிடத்தில் கேள்வி கேட்டான். அவர் மறுமொழியாக அவனுக்கு ஒன்றும் சொல்லவில்லை.
So he asked Jesus many questions, but Jesus did not reply [to any of them].
10 ௧0 பிரதான ஆசாரியர்களும் வேதபண்டிதர்களும் அவர்மேல் பிடிவாதமாகக் குற்றஞ்சுமத்திக்கொண்டே நின்றார்கள்.
The chief priests and men who taught the [Jewish] laws stood near Jesus, accusing him very strongly.
11 ௧௧ அப்பொழுது ஏரோது தன் போர் வீரர்களோடுகூட அவரை நிந்தித்து, கேலிசெய்து மினுக்கான ஆடையை அவருக்கு அணிந்து, அவரைத் திரும்பப் பிலாத்துவினிடத்திற்கு அனுப்பினான்.
Then Herod and his soldiers (made fun of/ridiculed) [Jesus]. They put gorgeous clothes on him [to mock him as being a king]. Then Herod sent him back to Pilate.
Until that time Herod and Pilate had been very hostile to each other, but that very day they became friends.
Pilate then gathered together the chief priests and other [Jewish] leaders and the crowd [that was still there].
14 ௧௪ அவர்களைப் பார்த்து: மக்களைக் கலகத்திற்குத் தூண்டிவிடுகிறவனாக இந்த மனிதனை என்னிடத்தில் கொண்டுவந்தீர்கள்; நான் உங்களுக்கு முன்பாக விசாரித்தபோது, இவன்மேல் நீங்கள் சாட்டுகிற குற்றங்களில் ஒன்றையும் நான் இவனிடத்தில் காணவில்லை.
He said to them, “You brought this man to me, saying that he had caused trouble among the people. But [I want you to know that] after having examined him while you were listening, I do not conclude that he is guilty of any of the things that you are accusing him about.
15 ௧௫ உங்களை ஏரோதினிடத்திற்கும் அனுப்பினேன்; அவரும் இவனிடத்தில் குற்றம் காணவில்லை; மரணத்திற்கு ஏதுவாக இவன் ஒன்றும் செய்யவில்லையே.
[Obviously] Herod did not [conclude that] either, because he sent him back to me [without punishing him]. [So it] is clear that this man has not done anything for which we [(inc)] should kill him.
So I will [have my soldiers] flog him and then release him.”
17 ௧௭ பண்டிகைதோறும் அவர்களுக்கு ஒருவனை அவன் விடுதலையாக்குவது வழக்கமாக இருந்தபடியால் அப்படிச் சொன்னான்.
18 ௧௮ மக்களெல்லோரும் அதைக்கேட்டு: இவனை அகற்றும், பரபாசை எங்களுக்கு விடுதலையாக்கும் என்று சத்தமிட்டுக்கேட்டார்கள்.
But the whole crowd shouted, “Execute this man! Release Barrabas for us [(exc)]!”
19 ௧௯ அந்த பரபாஸ் என்பவன் நகரத்தில் நடந்த ஒரு கலவரத்தினிமித்தமும் கொலை குற்றத்தினிமித்தமும் காவலிலே வைக்கப்பட்டிருந்தான்.
Barrabas was a man who had tried to persuade people in the city to rebel [against the Roman government. While doing that], he had murdered [someone]. So he had been put {they had put him} in prison, [where he was waiting to be executed].
Because Pilate wanted to release Jesus, he tried to persuade the crowd again.
But they kept shouting, “[Command your soldiers to] kill him by nailing him to a cross!/Have him crucified!”
22 ௨௨ அவன் மூன்றாம்முறை அவர்களைப் பார்த்து: ஏன், இவன் என்ன குற்றம் செய்தான்? மரணத்திற்கு ஏதுவான குற்றம் ஒன்றும் இவனிடத்தில் நான் காணவில்லையே; ஆகவே, நான் இவனை தண்டித்து, விடுதலையாக்குவேன் என்றான்.
He [spoke to them] a third time and asked them, “Why? What crime has he committed? I have concluded that he has done nothing for which he deserves to die. So I will [have my soldiers] flog him and then release him.”
23 ௨௩ அப்படியிருந்தும் அவரை சிலுவையில் அறையவேண்டுமென்று அவர்கள் உரத்த சத்தத்தோடு கேட்டுக்கொண்டேயிருந்தார்கள். அவர்களும் பிரதான ஆசாரியர்களும் இட்ட சத்தம் மேற்கொண்டது.
But they kept insisting. They shouted loudly that [Jesus] should be nailed {that [Pilate] should [have his soldiers] nail [Jesus]} to a cross. Finally, because they continued to shout [PRS] [so loudly],
Pilate decided to do what the crowd requested.
25 ௨௫ கலவரத்தினிமித்தமும் கொலைக் குற்றத்தினிமித்தமும் காவலில் போடப்பட்டிருந்த பரபாசை அவர்கள் கேட்டுக்கொண்டபடியே விடுதலையாக்கி, இயேசுவையோ அவர்கள் விருப்பத்திற்கு ஒப்புக்கொடுத்தான்.
The man who had been {whom they had} put in prison because he had rebelled [against the government] and who had murdered [someone], he released! That was the man whom the crowd had asked him [to release]. He handed Jesus over [to the soldiers], to do what [the crowd] wanted.
26 ௨௬ அவர்கள் இயேசுவைக் கொண்டுபோகிறபோது, நாட்டிலிருந்து வருகிற சிரேனே ஊரானாகிய சீமோன் என்கிற ஒருவனைப் பிடித்து, சிலுவையை அவருக்குப் பின்னே சுமந்துகொண்டுவரும்படி அதை அவன்மேல் வைத்தார்கள்.
As the soldiers were taking [Jesus] away, they seized a man named Simon, [who was] from Cyrene [city in Africa]. He was returning [to Jerusalem] from out in the countryside. They [took from Jesus the cross that he had been carrying. Then] they put it on Simon’s shoulders, and [told him to] carry it behind Jesus.
A large crowd followed Jesus. The crowd included many women who were beating their breasts [to show how sad they were], and wailing for him.
28 ௨௮ இயேசு அவர்கள் பக்கமாகத் திரும்பி: எருசலேமின் குமாரத்திகளே, நீங்கள் எனக்காக அழாமல், உங்களுக்காகவும் உங்களுடைய பிள்ளைகளுக்காகவும் அழுங்கள்.
But Jesus turned to them and said, “You women of Jerusalem, do not cry for me! Instead, cry because of [what is going to happen to] yourselves and your children!
29 ௨௯ இதோ, மலடிகள் பாக்கியவதிகளென்றும், பிள்ளைபெறாத கர்ப்பங்களும் பால்கொடாத மார்பகங்களும் பாக்கியமுள்ளவைகளென்றும் சொல்லப்படும் நாட்கள் வரும்.
I want you to know that there will soon be a time when people will say, ‘Women [SYN] who have never borne children or nursed babies are fortunate!’
30 ௩0 அப்பொழுது மலைகளைப் பார்த்து: எங்களின்மேல் விழுங்களென்றும், குன்றுகளைப் பார்த்து: எங்களை மறைத்துக்கொள்ளுங்களென்றும் சொல்லத்தொடங்குவார்கள்.
Then, [in order that they will not have to suffer greatly when their enemies destroy this city], people who are left in the city will say to the mountains, ‘Fall down on us!’ And people will say to the hills, ‘Cover us!’
[I am innocent] [MET]. [I am like] a living tree [that people do not try to burn. But the people of Jerusalem deserve that their enemies punish them. They are like] dry wood that is ready to [burn]. So if they [nail me to the cross], ([their enemies] will certainly do much worse things to them!/what worse things will happen to them?) [RHQ]”
Two other men who were criminals were also being led away {[The soldiers] also led away two other men who were criminals}. They were going to be executed {[The soldiers] were going to execute them} [with Jesus].
33 ௩௩ கபாலஸ்தலம் என்று சொல்லப்பட்ட இடத்தில் அவர்கள் சேர்ந்தபொழுது, அங்கே அவரையும், அவருடைய வலதுபக்கத்தில் ஒரு குற்றவாளியையும், அவருடைய இடதுபக்கத்தில் ஒரு குற்றவாளியையும் சிலுவைகளில் அறைந்தார்கள்.
When they came to the place which is called ‘The Skull’, they nailed [Jesus] to a cross [after removing his clothes]. They did the same thing to the two criminals. They crucified one at the right [side of Jesus] and one at his left [side].
34 ௩௪ அப்பொழுது இயேசு: பிதாவே, இவர்களுக்கு மன்னியும், தாங்கள் செய்கிறது இன்னதென்று அறியாதிருக்கிறார்களே என்றார். அவருடைய ஆடைகளை அவர்கள் பங்கிட்டுச் சீட்டுப்போட்டார்கள்.
Jesus prayed, “[My] Father, forgive them, because they do not realize [whom] they are doing [this to]!” Then [the soldiers] divided Jesus’ clothing by gambling with something like dice, [to decide which piece of clothing each one would get].
35 ௩௫ மக்கள் நின்று பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்கள். அவர்களோடு அதிகாரிகளும் அவரை ஏளனம்செய்து: இவன் மற்றவர்களை இரட்சித்தான், இவன் தேவனால் தெரிந்துகொள்ளப்பட்ட கிறிஸ்துவானால், தன்னைத்தானே இரட்சித்துக்கொள்ளட்டும் என்றார்கள்.
Many people stood nearby, watching. And the [Jewish] leaders (made fun of/ridiculed) [Jesus], saying, “He [said] [IRO] [that he] saved other people! If he is the Messiah, the one God has chosen, he should save himself!”
The soldiers also ridiculed him because he [claimed to be a king]. They came up to him and offered him some sour wine.
They said to him, “If you [(sg)] are the King of the Jews, save yourself!”
38 ௩௮ இவன் யூதர்களுடைய ராஜா என்று, கிரேக்கு, லத்தீன், எபிரெயு எழுத்துக்களில் எழுதி, அவருக்கு மேலாக வைக்கப்பட்டது.
[They] also [fastened on the cross] a sign [that stated] why [they] were nailing him to the cross. [But all it said was], ‘This is the King of the Jews’.
39 ௩௯ அன்றியும் சிலுவையில் அறையப்பட்டிருந்த குற்றவாளிகளில் ஒருவன்: நீ கிறிஸ்துவானால் உன்னையும் எங்களையும் இரட்சித்துக்கொள் என்று அவரை இழிவாகப் பேசினான்.
One of the criminals who was hanging [on a cross] began to insult Jesus, saying, “You [(sg) said that you] are the Messiah, so [you must be powerful]! So save yourself, and save us, too!”
40 ௪0 மற்றவன் அவனைப் பார்த்து: நீ இந்த தண்டனைக்குட்பட்டவனாக இருந்தும் தேவனுக்குப் பயப்படுகிறதில்லையா?
But the other [criminal] rebuked him, saying, “(You [(sg)] should be afraid of God [punishing you]!/Are you not afraid of God [punishing you]?) [RHQ] They are punishing him [and us] similarly.
41 ௪௧ நாமோ நியாயப்படி தண்டிக்கப்படுகிறோம்; நாம் செய்தவைகளுக்குத் தக்க பலனை அடைகிறோம்; இவரோ தகாததொன்றையும் செய்யவில்லையே என்று அவனைக் கடிந்துகொண்டு,
They have justly decided that we [(inc) two] must die. They are punishing us as we deserve [for the evil things that we did]. But this man has done nothing wrong!”
42 ௪௨ இயேசுவைப் பார்த்து: ஆண்டவரே, நீர் உம்முடைய ராஜ்யத்தில் வரும்போது அடியேனை நினைத்தருளும் என்றான்.
Then he said, “Jesus, [please] remember me [and take care of me] when you become king!”
43 ௪௩ இயேசு அவனைப் பார்த்து: இன்றைக்கு நீ என்னுடனேகூடப் பரதீசிலிருப்பாய் என்று உண்மையாகவே உனக்குச் சொல்லுகிறேன் என்றார்.
Jesus replied, “I want you [(sg)] to know that today you [(sg)] will be with me in the place where everyone is happy!” (OR, that today you will be with me in Paradise!)
44 ௪௪ அப்பொழுது ஏறக்குறைய பகல் பன்னிரண்டு மணியாக இருந்தது; மூன்று மணிவரைக்கும் பூமியெங்கும் இருளுண்டானது.
[Then it] was about noontime. It became dark over the whole land, [and it stayed dark] until three o’clock in the afternoon.
There was no light from the sun. Then the [thick] curtain [that closed off the most holy place] in the Temple split into two pieces. [That signified that ordinary people could now go into the presence of God].
46 ௪௬ இயேசு: பிதாவே, உம்முடைய கைகளில் என் ஆவியை ஒப்புவிக்கிறேன் என்று மிகுந்த சத்தமிட்டுக் கூப்பிட்டுச் சொன்னார்; இப்படிச் சொல்லி, ஜீவனை விட்டார்.
[As that happened], Jesus shouted loudly, “Father, I put my spirit into your care [MTY]!” When he said that, he [EUP] died.
47 ௪௭ நூற்றுக்கு அதிபதி சம்பவித்ததைக் கண்டு: மெய்யாகவே இந்த மனிதன் நீதிமானாக இருந்தான் என்று சொல்லி, தேவனை மகிமைப்படுத்தினான்.
When the officer [who supervised the soldiers who were executing Jesus] saw what happened, he praised God [for the way Jesus died], saying, “[I am] sure that this man had done nothing wrong!”
48 ௪௮ இந்தக் காட்சியைப் பார்க்கும்படி கூடிவந்திருந்த மக்களெல்லோரும் சம்பவித்தவைகளைப் பார்த்தபொழுது, தங்களுடைய மார்பில் அடித்துக்கொண்டு திரும்பிப்போனார்கள்.
When the crowd of people who had gathered to see those events saw what happened, they returned [to their homes], beating their chests [to show that they were sorrowful].
49 ௪௯ அவருக்கு அறிமுகமானவர்களெல்லோரும், கலிலேயாவிலிருந்து அவருக்குப் பின்னே சென்ற பெண்களும் தூரத்திலே நின்று இவைகளைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
All of Jesus’ friends, including the women who had come with him from Galilee [district], stood at a distance and saw everything that happened.
50 ௫0 யோசேப்பு என்னும் பெயர்கொண்ட ஒரு ஆலோசனைக்காரன் இருந்தான்; அவன் உத்தமனும் நீதிமானுமாக இருந்தான்.
There was a man named Joseph who [came there]. He was from the town of Arimathea in Judea. He was a good and a righteous man, and he was a member of the [Jewish] Council.
51 ௫௧ அவன் யூதர்களுடைய பட்டணங்களில் ஒன்றாகிய அரிமத்தியாவிலிருந்து வந்தவனும், தேவனுடைய ராஜ்யத்திற்குக் காத்திருந்தவனும், யூதர்களுடைய ஆலோசனைக்கும் செய்கைக்கும் சம்மதிக்காதவனுமாக இருந்தான்.
But he had not agreed with the other Council [members] when they decided [to kill Jesus] and when they [planned how to] do it. He was waiting expectantly for [the time when] God [would send] his king to begin to rule.
He went to Pilate and asked [Pilate to permit him] to [take] Jesus’ body [and bury it. After Pilate allowed him to do that],
53 ௫௩ அதை இறக்கி, மெல்லிய துணியிலே சுற்றி, கன்மலையில் வெட்டப்பட்டதும் ஒருபோதும் ஒருவனும் வைக்கப்படாததுமாக இருந்த ஒரு கல்லறையிலே வைத்தான்.
he [and some others] took [Jesus’ body] down [from the cross]. They wrapped it in a linen cloth. Then they put his body in a tomb that he had [hired others to] dig out of a rock [cliff]. No one had ever put a body in it before.
[They had to do it quickly because] that was [Friday], the day when [people] prepared [things for the Jewish day of rest]. (The Sabbath/The day of rest) was about to start [at sunset, so they had to finish burying Jesus’ body before sunset].
55 ௫௫ கலிலேயாவிலிருந்து அவருடன் வந்திருந்த பெண்களும் பின்னேசென்று, கல்லறையையும் அவருடைய சரீரம் வைக்கப்பட்ட விதத்தையும் பார்த்து,
The women who had come with [Jesus] from Galilee [district] followed [Joseph and the men who were with him]. They saw the tomb, and they saw how the men laid [Jesus’] body [inside it, and saw the men roll a huge stone across the entrance].
56 ௫௬ திரும்பிப்போய், கந்தவர்க்கங்களையும் பரிமளதைலங்களையும் ஆயத்தம்பண்ணி, கட்டளையின்படியே ஓய்வுநாளில் ஓய்ந்திருந்தார்கள்.
Then the women returned to the houses [where they were staying. That evening] they prepared spices and ointments to put [on Jesus’ body], but (on the Sabbath/on the Jewish rest day) they rested, according to what [Moses] had commanded.
