புலம்பல் 5
Ka tuna, ya Ubangiji, abin da ya faru da mu; duba, ka ga kunyar da muka sha.
An ba wa baƙi gādonmu, gidajenmu kuma aka ba bare.
Mun zama marayu marasa ubanni, uwayenmu kamar gwauraye.
Dole mu sayi ruwan da muke sha; sai mun biya mu sami itace.
Masu fafararmu sun kusa kama mu; mun gaji kuma ba dama mu huta.
Mun miƙa kanmu ga Masar da Assuriya don mu sami isashen abinci.
7 ௭ எங்கள் முற்பிதாக்கள் பாவம்செய்து இறந்துபோனார்கள்; நாங்கள் அவர்களுடைய அக்கிரமங்களைச் சுமக்கிறோம்.
Kakanninmu sun yi zunubi kuma ba sa nan yanzu, mu ne aka bari muna shan hukuncinsu.
Bayi suna mulki a kanmu, kuma ba wanda zai’yantar da mu daga hannuwansu.
9 ௯ வனாந்திரத்தில் இருக்கிறவர்களின் பட்டயத்தினால், எங்களுடைய உயிரைப் பணயம்வைத்து ஆகாரத்தைத் தேடுகிறோம்.
Muna samun burodi a bakin rayukanmu domin takobin da yake a jeji.
Fatar jikinmu ta yi zafi kamar murhu, muna jin zazzaɓi domin yunwa.
An yi wa mata fyaɗe a cikin Sihiyona, da kuma budurwai a cikin garuruwan Yahuda.
An rataye’ya’yan sarakuna da hannuwansu; ba a ba wa dattawa girma.
Samari suna faman yin niƙa; yara kuma suna fama da ƙyar da nauyin kayan itace.
Dattawan sun bar ƙofar birnin, samari sun daina rera waƙa.
Farin ciki ya rabu da zuciyarmu; rayuwarmu ta zama makoki.
Rawani ya fāɗi daga kanmu. Kaiton mu gama mun yi zunubi!
Domin wannan zuciyarmu ta yi sanyi; domin waɗannan abubuwa idanunmu sun dushe
gama Tudun Sihiyona ya zama kufai, sai diloli ke yawo a wurin.
19 ௧௯ யெகோவாவே, நீர் என்றென்றைக்கும் இருக்கிறீர்; உம்முடைய சிங்காசனம் தலைமுறை தலைமுறையாக நிலைநிற்கும்.
Ya Ubangiji, kai ne mai iko har abada; kursiyinka ya dawwama cikin dukan zamani.
Don mene ne kake mantawa da mu koyaushe? Me ya sa ka yashe mu da jimawa?
21 ௨௧ யெகோவாவே, எங்களை உம்மிடத்தில் திருப்பிக்கொள்ளும், அப்பொழுது திரும்புவோம்; ஆரம்பநாட்களிலிருந்ததுபோல எங்கள் நாட்களைப் புதியவைகளாக்கும்.
Ka sāke jawo mu gare ka, ya Ubangiji, don mu komo; ka sabunta kwanakinmu su zama kamar yadda suke a dā
sai dai in ka ƙi mu gaba ɗaya kana fushi da mu fiye da yadda za a iya aunawa.
