புலம்பல் 3

1 ௧ ஆண்டவருடைய கோபத்தின் பிரம்பினால் ஏற்பட்ட சிறுமையைக் கண்ட மனிதன் நான்.

Я той муж, який бачив біду́ від жезла́ Його гніву, —

2 ௨ அவர் என்னை வெளிச்சத்திலே அல்ல, இருளிலே அழைத்து நடத்திவந்தார்.

Він прова́див мене й допрова́див до те́мряви, а не до світла.

3 ௩ அவர் தமது கையை எனக்கு விரோதமாகவே தினமும் திருப்பினார்.

Лиш на мене все зно́ву обе́ртає руку Свою́ цілий день.

4 ௪ என் சதையையும், என் தோலையும் கடினமாக்கினார்; என் எலும்புகளை நொறுக்கினார்.

Він ви́снажив тіло моє й мою шкіру, мої кості сторо́щив,

5 ௫ அவர் எனக்கு விரோதமாக மதிலைக்கட்டி, கசப்பினாலும் வருத்தத்தினாலும் என்னைச் சூழ்ந்துகொண்டார்.

обгородив Він мене, і мене оточи́в гіркото́ю та му́кою,

6 ௬ ஆரம்பகாலத்தில் இறந்தவர்களைப்போல என்னை இருளான இடங்களில் கிடக்கச்செய்தார்.

у темно́ті мене посадив, мов померлих давно́.

7 ௭ நான் தப்பிப்போகாமலிருக்க என்னைச்சூழ வேலியடைத்தார்; என் விலங்கை கடினமாக்கினார்.

Обгороди́в Він мене — і не ви́йду, тяжки́ми вчинив Він кайда́ни мої.

8 ௮ நான் சத்தமிட்டுக் கூப்பிட்டாலும், என் ஜெபத்திற்கு வழியை அடைத்துப்போட்டார்.

І коли я кричу́ й голошу́, затикає Він вуха Свої на молитву мою,

9 ௯ வெட்டின கற்களின் சுவரால் என் வழிகளை அடைத்துப்போட்டார், என் பாதைகளைத் தாறுமாறாக்கினார்.

Камінням обте́саним обгородив Він доро́ги мої, повикри́влював стежки́ мої.

10 ௧0 அவர் எனக்காகப் பதுங்கியிருக்கிற கரடியும், மறைவிடங்களில் தங்குகிற சிங்கமுமாயிருக்கிறார்.

Він для мене ведме́дем чату́ючим став, немов лев той у схо́вищі!

11 ௧௧ என்னுடைய வழிகளை அகற்றி, என்னைத் துண்டித்துப்போட்டார்; என்னைப் பயனற்றவனாக்கிவிட்டார்.

Поплутав доро́ги мої та розша́рпав мене́, учинив Він мене опусто́шеним!

12 ௧௨ தமது வில்லை நாணேற்றி, என்னை அம்புக்கு இலக்காக வைத்தார்.

Натягнув Свого лука й поставив мене, наче ціль для стріли́, —

13 ௧௩ தம்முடைய அம்புகளை வைக்கும் பையின் அம்புகளை என் உள்ளத்தின் ஆழத்தில் படச்செய்தார்.

пустив стрі́ли до ни́рок моїх з Свого сагайдака́

14 ௧௪ நான் என் மக்கள் அனைவருக்கும் பரியாசமும், தினமும் அவர்களுடைய கின்னரப் பாடலுமானேன்.

Для всього наро́ду свого я став посміхо́виськом, глумли́вою піснею їхньою цілий день.

15 ௧௫ கசப்பினால் என்னை நிரப்பி, எட்டியினால் என்னை வெறுப்படையச்செய்தார்.

Наси́тив мене гіркото́ю, мене напоїв полино́м.

16 ௧௬ அவர் உணவிலுள்ள சிறுகற்களால் என் பற்களை நொறுக்கி, என்னைச் சாம்பலில் புரளச்செய்தார்.

І стер мені зу́би жорство́ю, до по́пелу кинув мене,

17 ௧௭ என் ஆத்துமாவைச் சமாதானத்திற்குத் தூரமாக்கினார்; சுகத்தை மறந்தேன்.

і душа моя спо́кій згубила, забув я добро́.

18 ௧௮ என் பெலனும், நான் யெகோவாவுக்குக் காத்திருந்த நம்பிக்கையும் அழிந்துபோனது என்றேன்.

І сказав я: Загублена сила моя, та моє сподіва́ння на Господа.

19 ௧௯ எட்டியும் பிச்சுமாகிய என் சிறுமையையும் என் தவிப்பையும் நினைத்தருளும்.

Згадай про біду́ мою й му́ку мою, про поли́н та отру́ту, —

20 ௨0 என் ஆத்துமா அவைகளை நினைத்து நினைத்து எனக்குள் உடைந்துபோகிறது.

душа моя згадує безпереста́нку про це, і гнеться в мені.

21 ௨௧ இதை என் மனதிலே வைத்து நம்பிக்கை கொண்டிருப்பேன்.

Оце я нага́дую серцеві своєму, тому то я маю надію:

22 ௨௨ நாம் அழிந்துபோகாமலிருக்கிறது யெகோவாவுடைய கிருபையே, அவருடைய இரக்கங்களுக்கு முடிவில்லை.

Це милість Господня, що ми не поги́нули, бо не нокінчи́лось Його милосердя, —

23 ௨௩ அவைகள் காலைதோறும் புதியவைகள்; உமது உண்மை பெரிதாயிருக்கிறது.

нове́ воно кожного ра́нку, велика бо вірність Твоя!

24 ௨௪ யெகோவா என் பங்கு என்று என் ஆத்துமா சொல்லும்; ஆகையால் அவரிடத்தில் நம்பிக்கை கொண்டிருப்பேன்.

Господь — це мій у́діл, — говорить душа моя, — тому́ я надію на Нього склада́ю!

25 ௨௫ தமக்குக் காத்திருக்கிறவர்களுக்கும், தம்மைத் தேடுகிற ஆத்துமாவுக்கும் யெகோவா நல்லவர்.

Господь добрий для тих, хто наді́ю на Нього кладе́, для душі, що шукає Його́!

26 ௨௬ யெகோவாவுடைய இரட்சிப்புக்கு நம்பிக்கையோடு காத்திருக்கிறது நல்லது.

Добре, коли люди́на в мовча́нні надію кладе́ на спасі́ння Господнє.

27 ௨௭ தன் இளவயதில் நுகத்தைச் சுமக்கிறது மனிதனுக்கு நல்லது.

Добре для мужа, як носить ярмо́ в своїй мо́лодості, —

28 ௨௮ அவரே அதைத் தன்மேல் வைத்தாரென்று அவன் தனிமையாயிருந்து மெளனமாயிருப்பானாக.

нехай він самі́тно сидить і мовчить, як поклав Він на нього його́;

29 ௨௯ நம்பிக்கைக்கு இடமுண்டோ என்று தன் வாய் மண்ணில்படும்படி குப்புறவிழுவானாக.

хай закриє він по́рохом у́ста свої, може є ще надія;

30 ௩0 தன்னை அடிக்கிறவனுக்குத் தன் கன்னத்தைக் காட்டி, அவமானத்தால் நிறைந்திருப்பானாக.

хай що́ку тому підставля́є, хто його б'є, своєю ганьбою наси́чується.

31 ௩௧ ஆண்டவர் என்றென்றைக்கும் கைவிடமாட்டார்.

Бо Господь не наві́ки ж покине!

32 ௩௨ அவர் வருத்தப்படுத்தினாலும் தமது மிகுந்த கிருபையின்படி மனமிரங்குவார்.

Бо хоч Він і засму́тить кого, проте зми́лується за Своєю великою ми́лістю, —

33 ௩௩ அவர் மனப்பூர்வமாக மனுமக்களைச் சிறுமையாக்கி வருத்தப்படுத்துகிறதில்லை.

бо не мучить Він з серця Свого́, і не засмучує лю́дських синів.

34 ௩௪ ஒருவன் பூமியில் சிறைப்பட்டவர்கள் அனைவரையும் தன் கால்களின்கீழ் நசுக்குகிறதையும்,

Щоб топта́ти під своїми ногами всіх в'я́знів землі,

35 ௩௫ உன்னதமான தேவனின் சமுகத்தில் மனிதர்களுடைய நியாயத்தைப் புரட்டுகிறதையும்,

щоб перед обличчям Всевишнього право люди́ни зігнути,

36 ௩௬ மனிதனை அவனுடைய வழக்கிலே மாறுபாடாக்குகிறதையும், ஆண்டவர் காணாதிருப்பாரோ?

щоб гноби́ти люди́ну у справі судо́вій його́, — оцьо́го не має на оці Госпо́дь!

37 ௩௭ ஆண்டவர் கட்டளையிடாமல் இருக்கும்போது, காரியம் சம்பவிக்கும் என்று சொல்லுகிறவன் யார்?

Хто то скаже — і станеться це, як Господь того не наказав?

38 ௩௮ உன்னதமான தேவனுடைய வாயிலிருந்து தீமையும் நன்மையும் புறப்படுகிறதில்லையோ?

Хіба не виходить усе з уст Всевишнього, — зле та добре?

39 ௩௯ உயிருள்ள மனிதன் முறையிடுவானேன்? அவன் தன்னுடைய பாவத்திற்கு வரும் தண்டனையைக்குறித்து முறையிடுகிறதென்ன?

Чого ж нарікає люди́на жива? Нехай ска́ржиться кожен на гріх свій.

40 ௪0 நாம் நம்முடைய வழிகளைச் சோதித்து ஆராய்ந்து, யெகோவாவிடத்தில் திரும்பக்கடவோம்.

Пошукаймо доріг своїх та досліді́мо, і верні́мось до Господа!

41 ௪௧ நாம் நம்முடைய கைகளோடுங்கூட நம்முடைய இருதயத்தையும் பரலோகத்திலிருக்கிற தேவனிடத்திற்கு ஏறெடுப்போமாக.

підіймі́мо своє серце та руки до Бога на небі!

42 ௪௨ நாங்கள் துரோகம்செய்து, கலகம்செய்தோம்; ஆகையால் தேவரீர் மன்னிக்காமல் இருந்தீர்.

Спроневі́рились ми й неслухня́ними стали, тому́ не пробачив Ти нам,

43 ௪௩ தேவரீர் கோபத்தால் மூடிக்கொண்டு, எங்களைத் தப்பவிடாமல் பின்தொடர்ந்து கொன்றீர்.

закрився Ти гнівом і гнав нас, убивав, не помилував,

44 ௪௪ ஜெபம் உள்ளே நுழையமுடியாதபடி உம்மை மேகத்தால் மூடிக்கொண்டீர்.

закрив Себе хмарою, щоб до Тебе молитва моя не дійшла.

45 ௪௫ மக்களுக்குள்ளே எங்களைக் குப்பையும் அருவருப்புமாக்கினீர்.

Сміття́м та оги́дою нас Ти вчинив між наро́дами,

46 ௪௬ எங்கள் பகைவர்கள் எல்லோரும் எங்களுக்கு விரோதமாகத் தங்கள் வாயைத் திறந்தார்கள்.

наші всі вороги́ пороззявля́ли на нас свого рота,

47 ௪௭ பயமும், படுகுழியும், பயனற்றநிலையும், அழிவும் எங்களுக்கு நேரிட்டது.

страх та яма на нас поприхо́дили, руїна й погибіль.

48 ௪௮ மகளாகிய என் மக்கள் அடைந்த கேட்டினால் என் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வடிகிறது.

Моє око сплива́є пото́ками во́дними через нещастя дочки́ мого люду.

49 ௪௯ யெகோவா பரலோகத்திலிருந்து நோக்கிப்பார்க்கும்வரை,

Виливається око моє безупи́нно, нема бо пере́рви,

50 ௫0 என் கண் இடைவிடாமல் ஓய்வின்றி வழிகிறது.

аж поки не згля́неться та не побачить Госпо́дь із небе́с, —

51 ௫௧ என் பட்டணத்தின் பெண்கள் அனைவரினிமித்தம், என் கண் என் ஆத்துமாவுக்கு வேதனையுண்டாக்குகிறது.

моє око вчиняє журбу́ для моєї душі через до́чок усіх мого міста.

52 ௫௨ காரணமே இல்லாமல் என்னைப் பகைக்கிறவர்கள் என்னை ஒரு பறவையைப்போல வேட்டையாடினார்கள்.

Ло́влячи, ло́влять мене, немов птаха, мої вороги безпричи́нно,

53 ௫௩ படுகுழியிலே என் உயிரை ஒடுக்கி, என்மேல் கல்லைவைத்தார்கள்.

життя моє в яму замкну́ли вони, і камі́ннями кинули в мене.

54 ௫௪ தண்ணீர் என் தலைக்குமேல் வந்தது; அழிந்தேன் என்றேன்.

Пливуть мені во́ди на го́лову, я говорю́: „ Вже погу́блений я!“

55 ௫௫ மகா ஆழமான குழியிலிருந்து, யெகோவாவே, உம்முடைய பெயரைச் சொல்லிக் கூப்பிட்டேன்.

Кликав я, Господи, Йме́ння Твоє́ із найглибшої ями,

56 ௫௬ என் சத்தத்தைக் கேட்டீர்; என் பெருமூச்சுக்கும் என் கூப்பிடுதலுக்கும் உமது செவியை அடைத்துக்கொள்ளாதேயும்.

Ти чуєш мій голос, — не захо́вуй же ву́ха Свого від зо́йку мого́, від блага́ння мого!

57 ௫௭ நான் உம்மை நோக்கிக் கூப்பிட்டநாளிலே நீர் கேட்டு: பயப்படாதே என்றீர்.

Ти близьки́й того дня, коли кличу Тебе, Ти говориш: „Не бійся!“

58 ௫௮ ஆண்டவரே, என் ஆத்துமாவின் வழக்கை நடத்தினீர்; என் உயிரை மீட்டுக்கொண்டீர்.

За душу мою Ти змагався, о Господи, життя моє викупив Ти.

59 ௫௯ யெகோவாவே, எனக்கு உண்டான அநியாயத்தைக் கண்டீர்; எனக்கு நியாயம் செய்யும்.

Ти бачиш, о Господи, кривду мою, — розсуди ж Ти мій суд!

60 ௬0 அவர்களுடைய எல்லா விரோதத்தையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும் கண்டீர்.

Усю їхню по́мсту ти бачиш, всі за́думи їхні на мене,

61 ௬௧ யெகோவாவே, அவர்கள் அவமதித்த அவமானங்களையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும்,

Ти чуєш, о Господи, їхні нару́ги, всі за́думи їхні на ме́не,

62 ௬௨ எனக்கு விரோதமாக எழும்பினவர்களின் வாய்ச்சொற்களையும், அவர்கள் நாள்முழுவதும் எனக்கு விரோதமாக யோசிக்கும் யோசனைகளையும் கேட்டீர்.

мову повста́нців на мене та їхнє буркоті́ння на мене ввесь день.

63 ௬௩ அவர்கள் உட்கார்ந்திருப்பதையும் அவர்கள் எழுந்திருப்பதையும் நோக்கிப் பாரும்; நான் அவர்களுடைய பாடலாயிருக்கிறேன்.

Побач їхнє сиді́ння та їхнє встава́ння, — як за́вжди глумли́ва їхня пісня!

64 ௬௪ யெகோவாவே, அவர்களுடைய கைகள் செய்த செயல்களுக்குத்தக்கதாக அவர்களுக்குப் பலன் கொடுப்பீர்.

Заплати їм, о Господи, згідно з чином їхніх рук!

65 ௬௫ அவர்களுக்கு மனவேதனையைக் கொடுப்பீர், உம்முடைய சாபம் அவர்கள்மேல் இருக்கும்.

Подай їм темно́ту на серце, прокля́ття Твоє нехай буде на них!

66 ௬௬ கோபமாக அவர்களைப் பின்தொடர்ந்து, யெகோவாவுடைய வானங்களின் கீழே அவர்கள் இல்லாதபடி அவர்களை அழித்துவிடுவீர்.

Своїм гнівом жени їх, і ви́губи їх з-під Господніх небе́с!