புலம்பல் 3
Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
39 ௩௯ உயிருள்ள மனிதன் முறையிடுவானேன்? அவன் தன்னுடைய பாவத்திற்கு வரும் தண்டனையைக்குறித்து முறையிடுகிறதென்ன?
Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
41 ௪௧ நாம் நம்முடைய கைகளோடுங்கூட நம்முடைய இருதயத்தையும் பரலோகத்திலிருக்கிற தேவனிடத்திற்கு ஏறெடுப்போமாக.
Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
56 ௫௬ என் சத்தத்தைக் கேட்டீர்; என் பெருமூச்சுக்கும் என் கூப்பிடுதலுக்கும் உமது செவியை அடைத்துக்கொள்ளாதேயும்.
Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
61 ௬௧ யெகோவாவே, அவர்கள் அவமதித்த அவமானங்களையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும்,
Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
62 ௬௨ எனக்கு விரோதமாக எழும்பினவர்களின் வாய்ச்சொற்களையும், அவர்கள் நாள்முழுவதும் எனக்கு விரோதமாக யோசிக்கும் யோசனைகளையும் கேட்டீர்.
[Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
63 ௬௩ அவர்கள் உட்கார்ந்திருப்பதையும் அவர்கள் எழுந்திருப்பதையும் நோக்கிப் பாரும்; நான் அவர்களுடைய பாடலாயிருக்கிறேன்.
Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
66 ௬௬ கோபமாக அவர்களைப் பின்தொடர்ந்து, யெகோவாவுடைய வானங்களின் கீழே அவர்கள் இல்லாதபடி அவர்களை அழித்துவிடுவீர்.
Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
