புலம்பல் 3

1 ௧ ஆண்டவருடைய கோபத்தின் பிரம்பினால் ஏற்பட்ட சிறுமையைக் கண்ட மனிதன் நான்.

Ich bin der Mann, der Elend sah unter der Rute seines Grimms.

2 ௨ அவர் என்னை வெளிச்சத்திலே அல்ல, இருளிலே அழைத்து நடத்திவந்தார்.

Mich hat er getrieben und geführt in Finsternis und tiefes Dunkel.

3 ௩ அவர் தமது கையை எனக்கு விரோதமாகவே தினமும் திருப்பினார்.

Ja, gegen mich kehrt er immer auf neue den ganzen Tag seine Hand.

4 ௪ என் சதையையும், என் தோலையும் கடினமாக்கினார்; என் எலும்புகளை நொறுக்கினார்.

Aufgerieben hat er mein Fleisch und meine Haut, meine Gebeine zerbrochen,

5 ௫ அவர் எனக்கு விரோதமாக மதிலைக்கட்டி, கசப்பினாலும் வருத்தத்தினாலும் என்னைச் சூழ்ந்துகொண்டார்.

rings um mich aufgebaut Gift und Drangsal,

6 ௬ ஆரம்பகாலத்தில் இறந்தவர்களைப்போல என்னை இருளான இடங்களில் கிடக்கச்செய்தார்.

mich in tiefe Finsternis versetzt wie in der Urzeit Verstorbene.

7 ௭ நான் தப்பிப்போகாமலிருக்க என்னைச்சூழ வேலியடைத்தார்; என் விலங்கை கடினமாக்கினார்.

Er hat mich ummauert ohne Ausweg, meine Ketten beschwert;

8 ௮ நான் சத்தமிட்டுக் கூப்பிட்டாலும், என் ஜெபத்திற்கு வழியை அடைத்துப்போட்டார்.

ob ich auch schreie und rufe, er hemmt mein Gebet,

9 ௯ வெட்டின கற்களின் சுவரால் என் வழிகளை அடைத்துப்போட்டார், என் பாதைகளைத் தாறுமாறாக்கினார்.

vermauerte meine Wege mit Quadern, verstörte meine Pfade.

10 ௧0 அவர் எனக்காகப் பதுங்கியிருக்கிற கரடியும், மறைவிடங்களில் தங்குகிற சிங்கமுமாயிருக்கிறார்.

Ein lauernder Bär war er mir, ein Löwe im Hinterhalt.

11 ௧௧ என்னுடைய வழிகளை அகற்றி, என்னைத் துண்டித்துப்போட்டார்; என்னைப் பயனற்றவனாக்கிவிட்டார்.

Er hat meine Wege in die Irre geführt und mich zerrissen, mich verödet gemacht,

12 ௧௨ தமது வில்லை நாணேற்றி, என்னை அம்புக்கு இலக்காக வைத்தார்.

hat seinen Bogen gespannt und mich aufgestellt als Ziel für den Pfeil,

13 ௧௩ தம்முடைய அம்புகளை வைக்கும் பையின் அம்புகளை என் உள்ளத்தின் ஆழத்தில் படச்செய்தார்.

in meine Nieren gesandt seines Köchers Söhne.

14 ௧௪ நான் என் மக்கள் அனைவருக்கும் பரியாசமும், தினமும் அவர்களுடைய கின்னரப் பாடலுமானேன்.

Ich ward zum Gelächter für alle Völker, ihr Spottlied den ganzen Tag.

15 ௧௫ கசப்பினால் என்னை நிரப்பி, எட்டியினால் என்னை வெறுப்படையச்செய்தார்.

Er sättigte mich mit Bitternissen, berauschte mich mit Wermut

16 ௧௬ அவர் உணவிலுள்ள சிறுகற்களால் என் பற்களை நொறுக்கி, என்னைச் சாம்பலில் புரளச்செய்தார்.

und ließ meine Zähne Kiesel zermalmen, mich in Asche mich wälzen.

17 ௧௭ என் ஆத்துமாவைச் சமாதானத்திற்குத் தூரமாக்கினார்; சுகத்தை மறந்தேன்.

Du raubtest meiner Seele den Frieden, ich vergaß des Glücks

18 ௧௮ என் பெலனும், நான் யெகோவாவுக்குக் காத்திருந்த நம்பிக்கையும் அழிந்துபோனது என்றேன்.

und sprach: dahin ist meine Lebenskraft, mein Vertrauen auf Jahwe.

19 ௧௯ எட்டியும் பிச்சுமாகிய என் சிறுமையையும் என் தவிப்பையும் நினைத்தருளும்.

Gedenke meines Elends und meiner Irrsal, des Wermuts und des Gifts!

20 ௨0 என் ஆத்துமா அவைகளை நினைத்து நினைத்து எனக்குள் உடைந்துபோகிறது.

Es gedenkt, es gedenkt und ist gebeugt in mir meine Seele.

21 ௨௧ இதை என் மனதிலே வைத்து நம்பிக்கை கொண்டிருப்பேன்.

Dies will ich zu Herzen nehmen, darum will ich hoffen:

22 ௨௨ நாம் அழிந்துபோகாமலிருக்கிறது யெகோவாவுடைய கிருபையே, அவருடைய இரக்கங்களுக்கு முடிவில்லை.

Jahwes Gnaden sind ja noch nicht aus, sein Erbarmen ja nicht zu Ende;

23 ௨௩ அவைகள் காலைதோறும் புதியவைகள்; உமது உண்மை பெரிதாயிருக்கிறது.

jeden Morgen ist es neu, groß ist deine Treue!

24 ௨௪ யெகோவா என் பங்கு என்று என் ஆத்துமா சொல்லும்; ஆகையால் அவரிடத்தில் நம்பிக்கை கொண்டிருப்பேன்.

Mein Teil ist Jahwe, spricht meine Seele, darum will ich auf ihn hoffen.

25 ௨௫ தமக்குக் காத்திருக்கிறவர்களுக்கும், தம்மைத் தேடுகிற ஆத்துமாவுக்கும் யெகோவா நல்லவர்.

Gütig ist Jahwe gegen die, so auf ihn harren, gegen die Seele, die ihn sucht.

26 ௨௬ யெகோவாவுடைய இரட்சிப்புக்கு நம்பிக்கையோடு காத்திருக்கிறது நல்லது.

Gut ist's, schweigend zu harren auf die Hilfe Jahwes.

27 ௨௭ தன் இளவயதில் நுகத்தைச் சுமக்கிறது மனிதனுக்கு நல்லது.

Gut ist's dem Manne, zu tragen das Joch in seiner Jugend.

28 ௨௮ அவரே அதைத் தன்மேல் வைத்தாரென்று அவன் தனிமையாயிருந்து மெளனமாயிருப்பானாக.

Er sitze einsam und schweige, weil er's ihm auferlegt.

29 ௨௯ நம்பிக்கைக்கு இடமுண்டோ என்று தன் வாய் மண்ணில்படும்படி குப்புறவிழுவானாக.

Er berühre mit seinem Munde den Staub, vielleicht ist noch Hoffnung;

30 ௩0 தன்னை அடிக்கிறவனுக்குத் தன் கன்னத்தைக் காட்டி, அவமானத்தால் நிறைந்திருப்பானாக.

biete dem, der ihn schlägt, die Wange, werde mich Schmach gesättigt.

31 ௩௧ ஆண்டவர் என்றென்றைக்கும் கைவிடமாட்டார்.

Denn nicht auf ewig verstößt der Herr.

32 ௩௨ அவர் வருத்தப்படுத்தினாலும் தமது மிகுந்த கிருபையின்படி மனமிரங்குவார்.

sondern, wenn er betrübt hat, so erbarmt er sich wieder nach der Fülle seiner Gnade.

33 ௩௩ அவர் மனப்பூர்வமாக மனுமக்களைச் சிறுமையாக்கி வருத்தப்படுத்துகிறதில்லை.

Denn er plagt nicht aus Lust und betrübt die Menschenkinder.

34 ௩௪ ஒருவன் பூமியில் சிறைப்பட்டவர்கள் அனைவரையும் தன் கால்களின்கீழ் நசுக்குகிறதையும்,

Daß man unter die Füße tritt alle Gefangenen des Landes,

35 ௩௫ உன்னதமான தேவனின் சமுகத்தில் மனிதர்களுடைய நியாயத்தைப் புரட்டுகிறதையும்,

das Recht eines Mannes beugt vor dem Antlitz des Höchsten,

36 ௩௬ மனிதனை அவனுடைய வழக்கிலே மாறுபாடாக்குகிறதையும், ஆண்டவர் காணாதிருப்பாரோ?

eines Menschen Streitsache verdreht, - sollte das der Herr nicht sehn?

37 ௩௭ ஆண்டவர் கட்டளையிடாமல் இருக்கும்போது, காரியம் சம்பவிக்கும் என்று சொல்லுகிறவன் யார்?

Wer ist, der da sprach, und es geschah, ohne daß der Herr es geboten?

38 ௩௮ உன்னதமான தேவனுடைய வாயிலிருந்து தீமையும் நன்மையும் புறப்படுகிறதில்லையோ?

Geht nicht aus dem Munde des Höchsten hervor das Böse und das Gute?

39 ௩௯ உயிருள்ள மனிதன் முறையிடுவானேன்? அவன் தன்னுடைய பாவத்திற்கு வரும் தண்டனையைக்குறித்து முறையிடுகிறதென்ன?

Was seufzt der Mensch, so lang er lebt? Ein jeder seufze über seine Sünden!

40 ௪0 நாம் நம்முடைய வழிகளைச் சோதித்து ஆராய்ந்து, யெகோவாவிடத்தில் திரும்பக்கடவோம்.

Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zu Jahwe uns bekehren!

41 ௪௧ நாம் நம்முடைய கைகளோடுங்கூட நம்முடைய இருதயத்தையும் பரலோகத்திலிருக்கிற தேவனிடத்திற்கு ஏறெடுப்போமாக.

Laßt uns Herz und Hände erheben zu Gott im Himmel!

42 ௪௨ நாங்கள் துரோகம்செய்து, கலகம்செய்தோம்; ஆகையால் தேவரீர் மன்னிக்காமல் இருந்தீர்.

Wir haben gesündigt und sind ungehorsam gewesen, du hast nicht vergeben,

43 ௪௩ தேவரீர் கோபத்தால் மூடிக்கொண்டு, எங்களைத் தப்பவிடாமல் பின்தொடர்ந்து கொன்றீர்.

hast dich verhüllt in Zorn und uns verfolgt, gemordet ohne Erbarmen,

44 ௪௪ ஜெபம் உள்ளே நுழையமுடியாதபடி உம்மை மேகத்தால் மூடிக்கொண்டீர்.

hast dich in Gewölk verhüllt, daß kein Gebet hindurchdrang.

45 ௪௫ மக்களுக்குள்ளே எங்களைக் குப்பையும் அருவருப்புமாக்கினீர்.

Zu Kehricht und Abscheu machtest du uns inmitten der Völker.

46 ௪௬ எங்கள் பகைவர்கள் எல்லோரும் எங்களுக்கு விரோதமாகத் தங்கள் வாயைத் திறந்தார்கள்.

Ihren Mund rissen auf über uns alle unsere Feinde.

47 ௪௭ பயமும், படுகுழியும், பயனற்றநிலையும், அழிவும் எங்களுக்கு நேரிட்டது.

Grauen und Grube ward uns zu teil, Verwüstung und Verderben.

48 ௪௮ மகளாகிய என் மக்கள் அடைந்த கேட்டினால் என் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வடிகிறது.

Ströme Wassers thränt mein Auge über das Verderben der Tochter meines Volks.

49 ௪௯ யெகோவா பரலோகத்திலிருந்து நோக்கிப்பார்க்கும்வரை,

Ruhelos fließt mein Auge ohne Aufhören,

50 ௫0 என் கண் இடைவிடாமல் ஓய்வின்றி வழிகிறது.

bis daß herniederschaue und darein sehe Jahwe vom Himmel.

51 ௫௧ என் பட்டணத்தின் பெண்கள் அனைவரினிமித்தம், என் கண் என் ஆத்துமாவுக்கு வேதனையுண்டாக்குகிறது.

Meine Thräne zehrt an meiner Seele um alle Töchter meiner Stadt.

52 ௫௨ காரணமே இல்லாமல் என்னைப் பகைக்கிறவர்கள் என்னை ஒரு பறவையைப்போல வேட்டையாடினார்கள்.

Mich jagten, jagten wie einen Vogel die, so mir grundlos feind sind,

53 ௫௩ படுகுழியிலே என் உயிரை ஒடுக்கி, என்மேல் கல்லைவைத்தார்கள்.

machten in der Grube mein Leben verstummen und warfen Steine auf mich.

54 ௫௪ தண்ணீர் என் தலைக்குமேல் வந்தது; அழிந்தேன் என்றேன்.

Wasser strömte über mein Haupt; ich dachte: ich bin verloren!

55 ௫௫ மகா ஆழமான குழியிலிருந்து, யெகோவாவே, உம்முடைய பெயரைச் சொல்லிக் கூப்பிட்டேன்.

Ich rief deinen Namen, Jahwe, aus tief unterster Grube.

56 ௫௬ என் சத்தத்தைக் கேட்டீர்; என் பெருமூச்சுக்கும் என் கூப்பிடுதலுக்கும் உமது செவியை அடைத்துக்கொள்ளாதேயும்.

Du hörtest mein Rufen: “Verschließe dein Ohr nicht; komm mich zu erquicken, mir zu helfen!”

57 ௫௭ நான் உம்மை நோக்கிக் கூப்பிட்டநாளிலே நீர் கேட்டு: பயப்படாதே என்றீர்.

Du warst nahe, als ich dich rief, sprachst: “Sei getrost!”

58 ௫௮ ஆண்டவரே, என் ஆத்துமாவின் வழக்கை நடத்தினீர்; என் உயிரை மீட்டுக்கொண்டீர்.

Du führtest, o Herr, meine Sache, erlöstest mein Leben.

59 ௫௯ யெகோவாவே, எனக்கு உண்டான அநியாயத்தைக் கண்டீர்; எனக்கு நியாயம் செய்யும்.

Du hast, o Jahwe, meine Unterdrückung gesehn, hilf mir zu meinem Recht!

60 ௬0 அவர்களுடைய எல்லா விரோதத்தையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும் கண்டீர்.

Du hast all' ihre Rachgier gesehn, all' ihre Pläne wider mich,

61 ௬௧ யெகோவாவே, அவர்கள் அவமதித்த அவமானங்களையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும்,

hast ihr Schmähen gehört, o Jahwe, all' ihre Pläne wider mich,

62 ௬௨ எனக்கு விரோதமாக எழும்பினவர்களின் வாய்ச்சொற்களையும், அவர்கள் நாள்முழுவதும் எனக்கு விரோதமாக யோசிக்கும் யோசனைகளையும் கேட்டீர்.

die Reden meiner Widersacher und ihr stetes Trachten wider mich.

63 ௬௩ அவர்கள் உட்கார்ந்திருப்பதையும் அவர்கள் எழுந்திருப்பதையும் நோக்கிப் பாரும்; நான் அவர்களுடைய பாடலாயிருக்கிறேன்.

Schau, ob sie sitzen oder aufstehen, ich bin ihr Spottlied!

64 ௬௪ யெகோவாவே, அவர்களுடைய கைகள் செய்த செயல்களுக்குத்தக்கதாக அவர்களுக்குப் பலன் கொடுப்பீர்.

Du wirst ihnen lohnen, Jahwe, nach ihrer Hände Werk,

65 ௬௫ அவர்களுக்கு மனவேதனையைக் கொடுப்பீர், உம்முடைய சாபம் அவர்கள்மேல் இருக்கும்.

wirst ihr Herz verstocken - dein Fluch über sie!

66 ௬௬ கோபமாக அவர்களைப் பின்தொடர்ந்து, யெகோவாவுடைய வானங்களின் கீழே அவர்கள் இல்லாதபடி அவர்களை அழித்துவிடுவீர்.

Du wirst sie im Zorn verfolgen und vertilgen unter Jahwes Himmel weg!