புலம்பல் 3
Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.
Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.
Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.
Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.
Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.
En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.
Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.
Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.
Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.
Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.
Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.
Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.
En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.
Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.
Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.
Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.
Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.
Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.
La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.
Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.
Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:
Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,
Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.
Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.
La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.
Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.
Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;
Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;
Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;
Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.
Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;
Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;
Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.
Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,
Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,
Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?
Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?
Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?
39 ௩௯ உயிருள்ள மனிதன் முறையிடுவானேன்? அவன் தன்னுடைய பாவத்திற்கு வரும் தண்டனையைக்குறித்து முறையிடுகிறதென்ன?
Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.
Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;
41 ௪௧ நாம் நம்முடைய கைகளோடுங்கூட நம்முடைய இருதயத்தையும் பரலோகத்திலிருக்கிற தேவனிடத்திற்கு ஏறெடுப்போமாக.
Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.
Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.
Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.
Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.
Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.
Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.
Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.
Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.
Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,
Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.
Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.
Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;
Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.
Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.
Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;
56 ௫௬ என் சத்தத்தைக் கேட்டீர்; என் பெருமூச்சுக்கும் என் கூப்பிடுதலுக்கும் உமது செவியை அடைத்துக்கொள்ளாதேயும்.
Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.
Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.
Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.
Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.
Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.
61 ௬௧ யெகோவாவே, அவர்கள் அவமதித்த அவமானங்களையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும்,
Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,
62 ௬௨ எனக்கு விரோதமாக எழும்பினவர்களின் வாய்ச்சொற்களையும், அவர்கள் நாள்முழுவதும் எனக்கு விரோதமாக யோசிக்கும் யோசனைகளையும் கேட்டீர்.
La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.
63 ௬௩ அவர்கள் உட்கார்ந்திருப்பதையும் அவர்கள் எழுந்திருப்பதையும் நோக்கிப் பாரும்; நான் அவர்களுடைய பாடலாயிருக்கிறேன்.
Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.
Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.
Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.
66 ௬௬ கோபமாக அவர்களைப் பின்தொடர்ந்து, யெகோவாவுடைய வானங்களின் கீழே அவர்கள் இல்லாதபடி அவர்களை அழித்துவிடுவீர்.
Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.
