யோவான் 6
Some time later, when Jesus was in Galilee district, near the time of the Jewish Passover celebration, Jesus went [with us disciples by boat] and crossed to another place along Galilee Lake. This lake is [also called] Tiberias Lake.
2 ௨ அவர் வியாதியாக இருந்தவர்களுக்கு செய்த அற்புதங்களைத் திரளான மக்கள் பார்த்தபடியால் அவருக்குப் பின் சென்றார்கள்.
A large crowd of people kept following Jesus [on land] because they had been seeing the miracles he performed [by healing] sick people.
Jesus went up on the hillside and sat down with [us] disciples [to teach us].
Then he looked up and saw a great crowd of people coming toward him.
5 ௫ இயேசு தம்முடைய கண்களை ஏறெடுத்து, அநேக மக்கள் தம்மிடத்தில் வருகிறதைப் பார்த்து, பிலிப்புவினிடம்: இவர்கள் சாப்பிடத்தக்கதாக அப்பங்களை எங்கே வாங்கலாம் என்று கேட்டார்.
He said to Philip, “Where will we buy food for all these people to eat?”
He asked this only to find out if Philip believed what [Jesus could do], because Jesus already knew what he himself was going to do.
7 ௭ பிலிப்பு அவருக்கு மறுமொழியாக: இவர்களில் ஒவ்வொருவரும் கொஞ்சம், எடுத்துக்கொண்டாலும், இருநூறு பணத்திற்கு வாங்கும் அப்பங்களும் இவர்களுக்குப் போதுமானதாக இருக்காதே என்றான்.
Philip replied to him, “[Even if we had] the amount of money a man earns in eight months, that would not be enough to buy bread so that each person could have a little bit!”
8 ௮ அப்பொழுது அவருடைய சீடர்களில் ஒருவனும், சீமோன் பேதுருவின் சகோதரனுமாகிய அந்திரேயா அவரைப் பார்த்து:
Another one of [us] disciples, Andrew, who was Simon Peter’s [younger] brother, said to Jesus,
9 ௯ இங்கே ஒரு சிறுவன் இருக்கிறான், அவனுடைய கையில் ஐந்து வாற்கோதுமை அப்பங்களும் இரண்டு மீன்களும் இருக்கின்றது, ஆனாலும் அவைகள் இவ்வளவு மக்களுக்கு எப்படிப் போதும் என்றான்.
“There is a boy here who has five small barley loaves and two [cooked] fish. But (they will not help much among so many people!/what good will that do among so many people?) [RHQ]”
10 ௧0 இயேசு: மக்களை உட்காரவையுங்கள் என்றார். அந்த இடம் மிகுந்த புல்லுள்ளதாக இருந்தது. பந்தியிருந்த ஆண்கள் ஏறக்குறைய ஐந்தாயிரம் பேர் இருந்தார்கள்.
Jesus said, “Tell the people to sit down!” There was plenty of grass there, so they all sat down [comfortably]. There were about 5,000 men [among the crowd].
11 ௧௧ இயேசு அந்த அப்பங்களை எடுத்து, நன்றிசெலுத்தி, சீடர்களிடத்தில் கொடுத்தார்; சீடர்கள் பந்தி இருந்தவர்களுக்குக் கொடுத்தார்கள்; அப்படியே மீன்களையும் அவர் எடுத்து அவர்களுக்குத் தேவையானஅளவு கொடுத்தார்.
Then Jesus took the small loaves and the fish and thanked [God] for them. Then he [gave them to us, and we] distributed the small loaves and the fish to all the people sitting on the ground. [Because God caused the food to keep increasing], everyone ate as much as they wanted.
12 ௧௨ அவர்கள் திருப்தியடைந்தப்பின்பு, அவர் தம்முடைய சீடர்களைப் பார்த்து: ஒன்றும் வீணாகப் போகாதபடிக்கு மீதியான துண்டுகளைச் சேர்த்துவையுங்கள் என்றார்.
When everyone had all the food they wanted, he said to [us] disciples, “Gather up the pieces that are left over. Do not let anything be wasted!”
13 ௧௩ அந்தப்படியே அவர்கள் சேர்த்து, வாற்கோதுமை அப்பங்கள் ஐந்தில் அவர்கள் சாப்பிட்டு மீதியான துண்டுகளினாலே பன்னிரண்டு கூடைகளை நிரப்பினார்கள்.
So we gathered up the pieces of the small loaves that were left over by those who had eaten. We filled twelve baskets with those pieces!
14 ௧௪ இயேசு செய்த அற்புதத்தை அந்த மனிதர்கள் பார்த்து: உண்மையாகவே இவர் உலகத்தில் வருகிறவரான தீர்க்கதரிசி என்றார்கள்.
After the people saw that miracle that Jesus had performed, [many of] them started to say, “Surely this is the prophet [like Moses] that [God promised] to send to the world!”
15 ௧௫ ஆதலால் அவர்கள் வந்து, தம்மை ராஜாவாக்கும்படிப் பிடித்துக்கொண்டுபோக மனதாக இருக்கிறார்கள் என்று இயேசு அறிந்து, மறுபடியும் விலகி, தனியே மலையின்மேல் ஏறினார்.
So, because Jesus realized that they were about to come and seize him to make him [their] king, he left them again and went up into the hills by himself.
When it was evening, [we] disciples went down to [Galilee] Lake.
17 ௧௭ படகில் ஏறி, கடலின் அக்கரையிலுள்ள கப்பர்நகூமுக்கு நேராக போனார்கள்; அப்பொழுது இருட்டாக இருந்தது, இயேசுவும் அவர்களிடத்தில் வராதிருந்தார்.
When it became dark and Jesus had still not joined us, [we] got into a boat and went across the lake towards Capernaum [city].
A strong wind started to blow and caused the water (to become very rough/to have high waves).
19 ௧௯ அவர்கள் ஏறக்குறைய மூன்று நாலு மைல்தூரம் படகில் போனபொழுது, இயேசு கடலின்மேல் நடந்து, படகின் அருகில் வருகிறதைப் பார்த்து பயந்தார்கள்.
After we had rowed (three or four miles/five or six kilometers), we saw Jesus coming near the boat; he was walking on the water! So we were terrified!
But he said to us, “Do not be afraid! It is I!”
21 ௨௧ அப்பொழுது அவரைப் படகில் ஏற்றிக்கொள்ள விருப்பமானார்கள்; உடனே படகு அவர்கள் போகிற கரையைப் பிடித்தது.
We were glad to take him into the boat. As soon as [we] did that, the boat reached the shore where [we] were going!
22 ௨௨ மறுநாளில் கடலின் அக்கரையிலே நின்ற மக்கள் அவருடைய சீடர்கள் ஏறின அந்த ஒரே படகைத்தவிர அங்கே வேறொரு படகும் இருந்ததில்லை என்றும், இயேசு தம்முடைய சீடர்களோடுகூடப் படகில் ஏறாமல் அவருடைய சீடர்கள்மட்டும் போனார்கள் என்றும் அறிந்தார்கள்.
The next day the crowd of people that had stayed on the other side of the lake [were perplexed about how Jesus had left that area]. They knew that there had been only one boat there [the previous day]. They knew that we had gone away in it by ourselves. They knew that Jesus had not gone with us.
23 ௨௩ கர்த்தர், நன்றி செலுத்தினபின்பு அவர்கள் அப்பம் சாப்பிட்ட இடத்திற்கு அருகில் திபேரியாவிலிருந்து வேறு படகுகள் வந்தது.
Then some [men came] from Tiberias [city] in boats. [They were hoping to take some of the crowd back to Tiberias]. They arrived near the place where the people had eaten the food after Jesus had given thanks [and caused it to multiply].
24 ௨௪ அப்பொழுது இயேசுவும் அவருடைய சீடர்களும் அங்கே இல்லாததை மக்கள் பார்த்து, உடனே அந்தப் படகுகளில் ஏறி, இயேசுவைத் தேடிக்கொண்டு, கப்பர்நகூமுக்கு வந்தார்கள்.
When the crowd realized that neither Jesus nor we disciples were there, [some of] them got into those boats and they sailed to Capernaum to find Jesus.
25 ௨௫ கடலின் அக்கரையிலே அவர்கள் அவரைப் பார்த்தபோது: ரபீ, நீர் எப்பொழுது இந்த இடத்திற்கு வந்தீர் என்று கேட்டார்கள்.
When they found him [in Capernaum] further around the lake, they asked him, “Teacher, [since you(sg) did not come in a boat], when [and how] did you get here?”
26 ௨௬ இயேசு அவர்களுக்கு மறுமொழியாக: நீங்கள் அற்புதங்களைப் பார்த்ததினால் அல்ல, நீங்கள் அப்பங்கள் புசித்துத் திருப்தியானதினால் தான் என்னைத் தேடுகிறீர்கள் என்று உண்மையாகவே உண்மையாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்.
Jesus replied to them, “Listen to this carefully: Do you know why you are looking for me? It is not because you saw [me perform] miracles [and as a result have realized who I really am]. No! You are looking for me [only] because you had plenty of bread to eat [after I provided it for you by performing a miracle].
27 ௨௭ அழிந்துபோகிற உணவிற்காக இல்லை, நித்தியஜீவன் வரைக்கும் நிலைநிற்கிற உணவிற்காகவே செயல்களை நடப்பியுங்கள்; அதை மனிதகுமாரன் உங்களுக்குக் கொடுப்பார்; அவரைப் பிதாவாகிய தேவன் நிச்சயத்திருக்கிறார் என்றார். (aiōnios g166)
Stop desiring food that will soon spoil! Instead, desire to get [spiritual] food that will last forever! Yearn for eternal life! That is what I, the one who came from heaven, will give you. God [my] Father has shown that he approves of me [enabling me to do that].” (aiōnios g166)
28 ௨௮ அப்பொழுது அவர்கள் அவரைப் பார்த்து: தேவனுக்குரிய செயல்களை நடப்பிக்கும்படி நாங்கள் என்னசெய்யவேண்டும் என்றார்கள்.
Then the people asked him, “What things should we do [to please] God?”
29 ௨௯ இயேசு அவர்களுக்கு மறுமொழியாக: அவர் அனுப்பினவரை நீங்கள் விசுவாசிப்பதே தேவனுக்குரிய செயல்களாக இருக்கிறது என்றார்.
Jesus replied, “What God [wants you] to do is this: He wants you to believe that [I am] the one he has sent.”
30 ௩0 அதற்கு அவர்கள்: அப்படியானால் உம்மை விசுவாசிக்கும்படி நாங்கள் பார்க்கதக்கதாக நீர் என்ன அடையாளத்தைக் காண்பிக்கிறீர்? என்ன காரியத்தை நடப்பிக்கிறீர்?
So they said to him, “Then perform [another] miracle so that we may see it and believe that [you came from God]. What miracle would you like to perform?
31 ௩௧ வானத்திலிருந்து அவர்களுக்கு அப்பத்தை சாப்பிடக் கொடுத்தார் என்று எழுதியிருக்கிறபடி, நம்முடைய முற்பிதாக்கள் வனாந்திரத்தில் மன்னாவைச் சாப்பிட்டார்களே என்றார்கள்.
Our ancestors ate the [food called] manna [that God provided for them by a miracle] in the desolate area. This is written {[The Psalmist] wrote this} [in the Scriptures] about [what Moses caused to happen: ] ‘He gave them food from heaven to eat.’ [Will you perform a miracle like that]?”
32 ௩௨ இயேசு அவர்களைப் பார்த்து: வானத்திலிருந்து வந்த அப்பத்தை மோசே உங்களுக்குக் கொடுக்கவில்லை; என் பிதாவோ வானத்திலிருந்து வந்த மெய்யான அப்பத்தை உங்களுக்குக் கொடுக்கிறார் என்று, உண்மையாகவே உண்மையாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்.
So Jesus said to them, “The truth is that it was not Moses who gave your [ancestors] that food from heaven. No, it was my Father [who gave it to them. And my Father is the one] who gives you the true food from heaven.
The true bread from God came down from heaven, and he is the one who will give [eternal] life to [the people of] the world [MTY].”
34 ௩௪ அப்பொழுது அவர்கள் அவரைப் பார்த்து: ஆண்டவரே, இந்த அப்பத்தை எப்பொழுதும் எங்களுக்கு கொடுக்கவேண்டும் என்றார்கள்.
[Not understanding what he meant], they said to him, “Sir, give us that kind of bread all the time!”
35 ௩௫ இயேசு அவர்களைப் பார்த்து: ஜீவ அப்பம் நானே, என்னிடத்தில் வருகிறவன் ஒருபோதும் பசியடையான், என்னிடத்தில் விசுவாசமாக இருக்கிறவன் ஒருபோதும், தாகமடையான்.
Jesus said to them, “[Just like] food [MET] [sustains physical life], I am the [one who enables you to have spiritual] life. Those who [eat ordinary food and drinks will later be hungry and thirsty]. But those who come to me [to receive that life] will never again [lack anything spiritually].
I told you before that you have seen my [miracles, but after seeing them, instead of understanding who I am], you have not believed in me.
37 ௩௭ பிதாவானவர் எனக்குக் கொடுக்கிறதெல்லாம் என்னிடத்தில் வரும்; என்னிடத்தில் வருகிறவனை நான் வெளியே தள்ளுவதில்லை.
All the people that [my] Father entrusts to me will come to me, and I will certainly (welcome/never send away) [LIT] anyone who comes to me.
38 ௩௮ என் விருப்பத்தின்படியல்ல, என்னை அனுப்பினவருடைய விருப்பத்தின்படி செய்யவே, நான் வானத்திலிருந்து இறங்கி வந்தேன்.
When I came down from heaven, it was not to do what I want. Instead, I came to do what ([God/my Father]), who sent me, wants.
39 ௩௯ அவர் எனக்குக் கொடுத்ததில் ஒன்றையும் நான் இழந்துபோகாமல், கடைசிநாளில் அவைகளை எழுப்புவதே என்னை அனுப்பின பிதாவின் விருப்பமாக இருக்கிறது.
What the one who sent me wants is that I (keep forever all/never lose any) [LIT] of those whom he has entrusted to me. He wants me to cause all of them to become alive again (on the last day/on the day [when I judge everyone]) [MTY].
40 ௪0 குமாரனைப் பார்த்து, அவரிடத்தில் விசுவாசமாக இருக்கிறவன் எவனோ, அவன் நித்தியஜீவனை அடைவதும், நான் அவனைக் கடைசிநாளில் எழுப்புவதும், என்னை அனுப்பினவருடைய விருப்பமாக இருக்கிறது என்றார். (aiōnios g166)
[Long ago in the desolate area when those who were bitten by snakes looked at the bronze replica of a snake, they were healed] [MET]. What my Father wants is that [similarly] everyone who looks at [what] I [have done] and believes in me will have eternal life. I will cause them to become alive again (on the last day/on the day [when I judge everyone]) [MTY].” (aiōnios g166)
41 ௪௧ நான் வானத்திலிருந்து வந்த அப்பம் என்று அவர் சொன்னதினிமித்தம் யூதர்கள் அவரைக்குறித்து முறுமுறுத்து:
The Jewish [leaders] [SYN] began to grumble about him because he said, “I am the one who is [like] true bread who came down from heaven.”
42 ௪௨ இவன் யோசேப்பின் குமாரனாகிய இயேசு அல்லவா, இவனுடைய தகப்பனையும், தாயையும் அறிந்திருக்கிறோமே; அப்படி இருக்க, நான் வானத்திலிருந்து இறங்கி வந்தேன் என்று இவன் எப்படிச் சொல்லுகிறான் என்றார்கள்.
They said, “(This man is Jesus, the son of Joseph!/Isn’t this man the son of Joseph?) [RHQ] We know [the names of] both his father and his mother. [He certainly did not come from heaven], so (he is [lying] by saying ‘I came from heaven.’/why is he now saying, ‘I came from heaven?’) [RHQ]”
Jesus replied to them, “Stop grumbling among yourselves [about what I just said]!
44 ௪௪ என்னை அனுப்பின பிதா, ஒருவனை இழுத்துக்கொள்ளாவிட்டால் அவன் என்னிடத்தில் வரமாட்டான்; கடைசிநாளில் நான் அவனை எழுப்புவேன்.
[My] Father, who sent me, makes people want to come to me. No others will come to me [to receive eternal life]. Those who come to me are the only ones who will believe in me. I will (cause them to be alive again/raise them [from the dead]) (on the last day/on the [judgment] day).
45 ௪௫ எல்லோரும் தேவனாலே போதிக்கப்பட்டிருப்பார்கள் என்று தீர்க்கதரிசிகளின் புத்தகத்தில் எழுதியிருக்கிறதே; ஆகவே, பிதாவினிடத்தில் கேட்டுக் கற்றுக்கொள்ளுகிறவன் எவனும் என்னிடத்தில் வருகிறான்.
It was written ([by one of the prophets/by the prophet Isaiah]) {([One of the prophets/The prophet Isaiah]) wrote} [about all those who will trust in me], ‘God will teach them all.’ Everyone who listens to what [my] Father [says] and learns from him will (come to/believe in) me.
46 ௪௬ தேவனிடத்தில் இருந்து வந்தவரேதவிர வேறு ஒருவரும் பிதாவைப் பார்த்ததில்லை, இவரே பிதாவைப் பார்த்தவர்.
I came from God. I am the only one who has seen [my] Father. No one else has seen him.
47 ௪௭ என்னிடத்தில் விசுவாசமாக இருக்கிறவனுக்கு நித்தியஜீவன் உண்டு என்று உண்மையாகவே உண்மையாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன். (aiōnios g166)
Listen to this carefully: Everyone who believes ([my message/in me]) has eternal life. (aiōnios g166)
[Just like] food [MET] [sustains your physical life], I am the [one who enables you to have spiritual] life.
Even though your ancestors ate the manna [while they were traveling] in the desolate area, they died [anyway].
But the bread [I am talking about] is something that came down from heaven. If people eat that bread, their [spirits] will never die.
51 ௫௧ நானே வானத்திலிருந்து இறங்கின ஜீவ அப்பம்; இந்த அப்பத்தை சாப்பிடுகிறவன் என்றென்றைக்கும் பிழைப்பான்; நான் கொடுக்கும் அப்பம், உலக மக்களின் ஜீவனுக்காக நான் கொடுக்கும் என்னுடைய சரீரமே என்றார். (aiōn g165)
I am the one who came down from heaven to enable people to have [spiritual] life. If people take what I will give them, they will live forever. What I will give them is my flesh, which I will give to [all the people in] [MTY] the world in order that they may have [spiritual] life.” (aiōn g165)
52 ௫௨ அப்பொழுது யூதர்கள்: இவன் தன்னுடைய சரீரத்தை எப்படி நமக்கு சாப்பிடக் கொடுப்பான் என்று தங்களுக்குள்ளே வாக்குவாதம் செய்தார்கள்.
Then the Jewish [leaders] [SYN] began to argue among themselves. They said, “(There is no way this man can give us his flesh to eat!/How can this man give us his flesh to eat?)” [RHQ]
53 ௫௩ அதற்கு இயேசு அவர்களைப் பார்த்து: நீங்கள் மனிதகுமாரனுடைய சரீரத்தைச் சாப்பிடாமலும், அவருடைய இரத்தத்தைக் குடிக்காமலும் இருந்தால் உங்களுக்குள்ளே ஜீவன் இல்லை என்று உண்மையாகவே உண்மையாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்.
So, [speaking figuratively of the need for them to accept for themselves the benefits of his sacrificing himself and shedding his blood to atone for their sins] [MET], Jesus said to them, “Listen carefully to this: [Although] I am the one who came from heaven, if you do not eat my flesh and drink my blood, you will not have eternal life.
54 ௫௪ என் சரீரத்தைப் புசித்து, என் இரத்தத்தைக் குடிக்கிறவனுக்கு நித்தியஜீவன் உண்டு; நான் அவனைக் கடைசிநாளில் எழுப்புவேன். (aiōnios g166)
Those who eat my flesh and drink my blood have eternal life, and I will cause them to become alive again at (the last day/the [judgment] day), (aiōnios g166)
because my flesh and my blood are truly spiritual food.
56 ௫௬ என் சரீரத்தைப் புசித்து, என் இரத்தத்தைக் குடிக்கிறவன் என்னிலே நிலைத்திருக்கிறான், நானும் அவனிலே நிலைத்திருக்கிறேன்.
Those who eat my flesh and drink my blood will have a close relationship with me, and I will have a close relationship with them.
57 ௫௭ ஜீவனுள்ள பிதா என்னை அனுப்பினதுபோலவும், நான் பிதாவினால் பிழைத்திருக்கிறதுபோலவும், என்னைப் புசிக்கிறவனும் என்னாலே பிழைப்பான்.
[My] Father, who is the [source of everything that] lives, sent me, and I live because [my] Father has [given me life]. Similarly those who eat my [flesh] will live [eternally] because of what I [do for them].
58 ௫௮ வானத்திலிருந்து இறங்கின அப்பம் இதுவே; இது உங்களுடைய தகப்பன்மார்கள் புசித்த மன்னாவைப்போல அல்ல, அவர்கள் மரித்தார்களே; இந்த அப்பத்தைப் புசிக்கிறவனோ என்றென்றைக்கும் பிழைப்பான் என்றார். (aiōn g165)
[I am] the true bread that came down from heaven. Although our ancestors ate [manna], they [later] died [anyway]. But those who eat this bread will live forever.” (aiōn g165)
He said this while he was teaching people in (the synagogue/the Jewish meeting place) in Capernaum.
60 ௬0 அவருடைய சீடர்களில் அநேகர் இவைகளைக் கேட்டபொழுது, இது கடினமான உபதேசம், யார் இதை ஏற்றுக்கொள்வார்கள் என்றார்கள்.
After they heard him say that, many of his disciples said, “What he is teaching is hard [to understand]; (it is very difficult for anyone to accept it!/how can anyone accept it?) [RHQ]”
61 ௬௧ சீடர்கள் அதைக்குறித்து முறுமுறுக்கிறார்கள் என்று இயேசு தமக்குள்ளே அறிந்து, அவர்களைப் பார்த்து: இது உங்களுக்கு இடறலாக இருக்கிறதோ?
Jesus was aware that his disciples were grumbling about it, so he said to them, “(I am sorry that this is offending you./Is this offending you?) [RHQ]
62 ௬௨ மனிதகுமாரன் தாம் முன்னிருந்த இடத்திற்கு ஏறிப்போகிறதை நீங்கள் பார்ப்பீர்களானால் எப்படி இருக்கும்?
([Perhaps you will believe my message] if you see me, the one who came from heaven, ascending [there] to where I was before!/[(What will you think if you see me], the one who came from heaven, ascending [there] to where I was before)?) [RHQ]
63 ௬௩ ஆவியே உயிர்ப்பிக்கிறது, சரீரமானது ஒன்றுக்கும் உதவாது; நான் உங்களுக்குச் சொல்லுகிற வசனங்கள் ஆவியாகவும், ஜீவனாகவும் இருக்கிறது.
[God’s] Spirit is the one who gives people [eternal] life. Human efforts are no help at all [for giving people eternal life]. The message I have spoken to you [gives spiritual] life (OR, [comes from] God’s Spirit [and gives eternal] life.)
64 ௬௪ ஆனாலும் உங்களில் விசுவாசிக்காதவர்கள் சிலர் இருக்கிறார்கள் என்றார்; விசுவாசிக்காதவர்கள் இவர்கள் என்றும், தம்மைக் காட்டிக்கொடுப்பவன் இவன்தான் என்றும் ஆரம்பமுதல் இயேசு அறிந்திருந்தபடியால், அவர் பின்னும்:
But there are some of you who do not believe [my message.” Jesus said that] because he knew from the time he started [MTY] [his ministry] which of them would not believe his message. He also knew who would (betray him/enable his enemies to seize him).
65 ௬௫ ஒருவன் என் பிதாவின் அனுமதி பெறாவிட்டால் என்னிடத்திற்கு வரமாட்டான் என்று இதற்காகவே உங்களுக்குச் சொன்னேன் என்றார்.
Then he continued by saying, “That is why I told you that only those whom my Father has enabled [to believe in me] will come to me [and receive eternal life].”
From that [time], many of his disciples left him and no longer went with him.
67 ௬௭ அப்பொழுது இயேசு பன்னிரண்டுபேரையும் பார்த்து: நீங்களும் போய்விட விருப்பமாக இருக்கிறீர்களோ என்றார்.
So he said to [us] twelve [apostles], “You do not want to leave me also, do you?”
68 ௬௮ சீமோன்பேதுரு அவருக்கு மறுமொழியாக: ஆண்டவரே, யாரிடத்தில் போவோம், நித்தியஜீவ வார்த்தைகள் உம்மிடத்தில் இருக்கிறது. (aiōnios g166)
Simon Peter replied to him, “Lord, [we] will not [leave you], [because] (there is no other person [like you] to whom we can go!/what other person is there like [you] to whom we can go?) [RHQ] You have the message about eternal life! (aiōnios g166)
69 ௬௯ நீர் ஜீவனுள்ள தேவனுடைய குமாரனாகிய கிறிஸ்து என்று நாங்கள் விசுவாசித்தும் அறிந்தும் இருக்கிறோம் என்றான்.
We have come to believe for certain that you are the holy one [who has come] from God!”
70 ௭0 இயேசு அவர்களைப் பார்த்து: பன்னிருவராகிய உங்களை நான் தெரிந்துகொள்ளவில்லையா உங்களுக்குள்ளும் ஒருவன் பிசாசாக இருக்கிறான் என்றார்.
Then Jesus replied to us, “[You are saying that as though all] you twelve [men] whom I have chosen [RHQ] believe that. But one of you is [under the control of] Satan!”
71 ௭௧ சீமோனின் மகனாகிய யூதாஸ்காரியோத்து பன்னிருவரில் ஒருவனாக இருந்தும், தம்மைக் காட்டிக்கொடுக்கப்போகிறவனாக இருந்தபடியினால் அவனைக்குறித்து இப்படிச் சொன்னார்.
He was talking about Judas, the [son] of Simon, from Kerioth [village]. [Even though] Judas was one of us twelve [apostles], he was about (to betray Jesus/to enable Jesus’ enemies to seize him).
