யோபு 9
Job svarade och sade:
Ja, jag vet det fullväl, att så är, att en menniska icke kan bestå rättfärdig för Gud.
3 ௩ அவர் அவனுடன் வழக்காட விருப்பமாயிருந்தால், ஆயிரத்தில் ஒன்றுக்காகிலும் அவருக்கு பதில் சொல்லமாட்டானே.
Täckes honom träta med honom, så kan han icke svara honom ett emot tusende.
4 ௪ அவர் இருதயத்தில் ஞானமுள்ளவர், பெலத்தில் பராக்கிரமமுள்ளவர்; அவருக்கு விரோதமாகத் தன்னைக் கடினப்படுத்தி வாழ்ந்தவன் யார்?
Han är vis och mägtig; hvem hafver det dock gått väl af, som sig hafver satt emot honom?
Han försätter bergen, förr än de det förnimma; hvilka han i sine vrede omkastar.
Han rörer jordena af sitt rum, så att hennes pelare bäfva.
Han talar till solena, så går hon intet upp, och han förseglar stjernorna.
Han allena utsträcker himmelen, och går på hafsens vägar.
9 ௯ அவர் துருவச்சக்கர நட்சத்திரங்களையும், மிருகசீரிஷத்தையும், அறுமீனையும், தெற்கு மண்டலங்களையும் உண்டாக்கினவர்.
Han gör Karlavagnen ( på himmelen ) och Orion; sjustjernorna, och de stjernor söderut.
Han gör mägtig ting, som man icke utransaka kan, och under, deruppå intet tal är.
11 ௧௧ இதோ, அவர் என் அருகில் போகிறார், நான் அவரைப் பார்க்கமுடியவில்லை; அவர் கடந்துபோகிறார், நான் அவரை அறியவில்லை.
Si, han går framom mig, förr än jag varder det varse; och han förvandlar sig, förr än jag det märker.
12 ௧௨ இதோ, அவர் பறித்துக்கொண்டுபோகிறார், அவரை தடுப்பவன் யார்? நீர் என்ன செய்கிறீர் என்று அவரைக் கேட்பவன் யார்?
Si, om han går hasteliga bort, ho vill hemta honom igen? Ho vill säga till honom: Hvad gör du?
13 ௧௩ தேவன் தம்முடைய கோபத்தை நிறுத்தமாட்டார்; ஒருவருக்கொருவர் துணைநிற்கிற அகங்காரிகள் அவருக்கு அடங்கவேண்டும்.
Han är Gud, hans vrede kan ingen stilla; under honom måste buga sig de stolta herrar.
14 ௧௪ இப்படியிருக்க, அவருக்கு மறுமொழி கொடுக்கவும், அவருடன் வழக்காடும் வார்த்தைகளைத் தெரிந்து கொள்ளவும் நான் எம்மாத்திரம்?
Huru skulle jag då svara honom, och finna några ord emot honom?
15 ௧௫ நான் நீதிமானாயிருந்தாலும் அவருடன் வழக்காடாமல், என் நியாயாதிபதியினிடத்தில் இரக்கத்துக்காகக் கெஞ்சுவேன்.
Om jag än rätt hafver, så kan jag dock likväl intet svara honom; utan måste i rättenom bedjas före.
16 ௧௬ நான் கெஞ்சுவதினாலும், அவர் எனக்கு பதில் கொடுத்தாலும், அவர் என் விண்ணப்பத்தைக் கேட்டார் என்று நம்பமாட்டேன்.
Och om jag än åkallade honom, och han hörde mig; så tror jag dock icke, att han hörer mina röst.
Ty han far öfver mig med storm, och gör mig såren mång utan sak.
Han låter icke min anda vederqvickas, utan gör mig full med bedröfvelse.
19 ௧௯ பெலத்தைப் பார்த்தால், அவரே பெலத்தவர்; நியாயத்தைப் பார்த்தால் என் பக்கத்தில் சாட்சி சொல்லுகிறவன் யார்?
Vill man magt, så är han för mägtig; vill man rätten, ho vill vittna med mig?
20 ௨0 நான் என்னை நீதிமானாக்கினாலும் என் வாயே என்னைக் குற்றவாளியாக்கும்; நான் உத்தமன் என்று சொன்னாலும், நான் மாறுபாடானவன் என்று அது சாட்சிகொடுக்கும்.
Om jag säger att jag är rättfärdig, så fördömer han mig dock; är jag from, så för han mig dock till ondan.
Är jag än from, så tör min själ dock intet hålla sig dervid; jag begärer intet mer lefva.
Det är det som jag sagt hafver; han förgör både den goda, och den ogudaktiga.
23 ௨௩ வாதையானது உடனே வாதித்துக் கொல்லும்போது, அவர் குற்றமில்லாதவர்களின் சோதனையைப் பார்த்து சிரிக்கிறார்.
När han begynner till att slå, så dräper han straxt, och begabbar de oskyldigas frestelse.
24 ௨௪ உலகம் துன்மார்க்கர் கையில் விடப்பட்டிருக்கிறது; அதிலிருக்கிற நியாயாதிபதிகளின் முகத்தை மூடிப்போடுகிறார்; அவர் இதைச் செய்கிறதில்லையென்றால், வேறு யார் இதைச் செய்கிறார்.
Men landet varder gifvet under dens ogudaktigas hand, att han undertrycker dess domare; är det icke så, huru skulle det annars vara.
25 ௨௫ என் நாட்கள் தபால்காரர் ஓட்டத்திலும் வேகமாயிருக்கிறது; அவைகள் நன்மையைப் பார்க்காமல் பறந்துபோகும்.
Mine dagar hafva varit snarare än en löpare; de hafva flytt, och hafva intet godt sett.
De äro förgångne såsom stark skepp; såsom en örn flyger till maten.
När jag tänker: Jag vill glömma bort min klagan; jag vill förvandla mitt ansigte, och vederqvicka mig;
28 ௨௮ என் வருத்தங்களைப்பற்றிப் பயமாயிருக்கிறேன்; என்னைக் குற்றமில்லாதவனாக நினைக்கமாட்டீர் என்று அறிவேன்.
Så fruktar jag mig för all min sveda, vetandes, att du icke låter mig vara oskyldig.
Är jag nu ogudaktig, hvi hafver jag då sådana onyttiga vedermödo?
Om jag än tvådde mig i snö, och gjorde mina händer rena i källo;
Så doppar du mig dock i träck, och min kläder varda mig illa ståndande.
32 ௩௨ நான் அவருக்கு மறுமொழி சொல்லுகிறதற்கும், நாங்கள் ஒன்றுகூடி நியாயத்திற்கு வருகிறதற்கும், அவர் என்னைப்போல மனிதன் அல்லவே.
Ty han är icke min like, dem jag svara kunde, att vi måtte både komma för rätten.
Det är ingen, som oss åtskiljer; som sätter sina hand emellan oss båda.
Han tage sitt ris ifrå mig, och låte sin förskräckelse komma ifrå mig;
Att jag må tala, och icke mer torf frukta för honom; ty jag vet mig oskyldig.
