யோபு 9
Respondió Job y dijo:
“Bien sé que es así. ¿Cómo puede el hombre ser justo frente a Dios?
3 ௩ அவர் அவனுடன் வழக்காட விருப்பமாயிருந்தால், ஆயிரத்தில் ஒன்றுக்காகிலும் அவருக்கு பதில் சொல்லமாட்டானே.
Si pretendiera contender con él, de mil (cargos) no respondería a uno solo.
4 ௪ அவர் இருதயத்தில் ஞானமுள்ளவர், பெலத்தில் பராக்கிரமமுள்ளவர்; அவருக்கு விரோதமாகத் தன்னைக் கடினப்படுத்தி வாழ்ந்தவன் யார்?
Él es sabio de corazón, poderoso y fuerte; ¿quién se le opuso y le salió bien?
Él traslada los montes, sin que sepan quién los trastorna en su ira.
Él remueve la tierra de su sitio, y sus columnas son sacudidas.
Él manda al sol, y este no sale, y encierra bajo sello las estrellas.
Él solo extiende los cielos, y anda sobre las olas del mar.
9 ௯ அவர் துருவச்சக்கர நட்சத்திரங்களையும், மிருகசீரிஷத்தையும், அறுமீனையும், தெற்கு மண்டலங்களையும் உண்டாக்கினவர்.
Él hizo la Osa, el Orión y las Pléyades, las constelaciones del cielo austral.
Él hace cosas grandes e insondables, y maravillas sin cuento y número.
11 ௧௧ இதோ, அவர் என் அருகில் போகிறார், நான் அவரைப் பார்க்கமுடியவில்லை; அவர் கடந்துபோகிறார், நான் அவரை அறியவில்லை.
He aquí que pasa junto a mí, y yo no le veo; y si se retira, tampoco lo advierto.
12 ௧௨ இதோ, அவர் பறித்துக்கொண்டுபோகிறார், அவரை தடுப்பவன் யார்? நீர் என்ன செய்கிறீர் என்று அவரைக் கேட்பவன் யார்?
Si Él toma una presa ¿quién hará que la devuelva? ¿quién podrá decirle: «¿Qué es lo que haces?»
13 ௧௩ தேவன் தம்முடைய கோபத்தை நிறுத்தமாட்டார்; ஒருவருக்கொருவர் துணைநிற்கிற அகங்காரிகள் அவருக்கு அடங்கவேண்டும்.
Él es Dios, no hay quien pueda doblegar su ira; debajo de Él se encorvan los auxiliares de Rahab.
14 ௧௪ இப்படியிருக்க, அவருக்கு மறுமொழி கொடுக்கவும், அவருடன் வழக்காடும் வார்த்தைகளைத் தெரிந்து கொள்ளவும் நான் எம்மாத்திரம்?
¿Cuánto menos podré yo responderle, elegir mis palabras frente a Él?
15 ௧௫ நான் நீதிமானாயிருந்தாலும் அவருடன் வழக்காடாமல், என் நியாயாதிபதியினிடத்தில் இரக்கத்துக்காகக் கெஞ்சுவேன்.
Aun teniendo yo razón, nada le respondería; imploraría la clemencia del que me juzga.
16 ௧௬ நான் கெஞ்சுவதினாலும், அவர் எனக்கு பதில் கொடுத்தாலும், அவர் என் விண்ணப்பத்தைக் கேட்டார் என்று நம்பமாட்டேன்.
Aun cuando respondiera a mis clamores, no creería que había escuchado mi voz,
Él, que me aplasta con un torbellino, y multiplica mis llagas sin causa.
No me deja respirar y me harta de amargura.
19 ௧௯ பெலத்தைப் பார்த்தால், அவரே பெலத்தவர்; நியாயத்தைப் பார்த்தால் என் பக்கத்தில் சாட்சி சொல்லுகிறவன் யார்?
Si se trata de fuerza, el poderoso es Él, y si de justicia (dice): «¿Quién me emplazará?»
20 ௨0 நான் என்னை நீதிமானாக்கினாலும் என் வாயே என்னைக் குற்றவாளியாக்கும்; நான் உத்தமன் என்று சொன்னாலும், நான் மாறுபாடானவன் என்று அது சாட்சிகொடுக்கும்.
Aun cuando yo tuviera razón mi boca me condenaría, aunque fuera inocente, me declararía culpable.
Soy inocente, pero no me importa mi existencia, no hago caso de mi vida.
Es todo lo mismo; por eso he dicho: «Él acaba con el inocente como con el impío.»
23 ௨௩ வாதையானது உடனே வாதித்துக் கொல்லும்போது, அவர் குற்றமில்லாதவர்களின் சோதனையைப் பார்த்து சிரிக்கிறார்.
¡Si al menos el azote matase de repente! Él se ríe de la prueba de los inocentes.
24 ௨௪ உலகம் துன்மார்க்கர் கையில் விடப்பட்டிருக்கிறது; அதிலிருக்கிற நியாயாதிபதிகளின் முகத்தை மூடிப்போடுகிறார்; அவர் இதைச் செய்கிறதில்லையென்றால், வேறு யார் இதைச் செய்கிறார்.
La tierra ha sido entregada en manos de los malvados; Él mismo tapa el rostro de sus jueces. Si no es Él, ¿quién lo será?
25 ௨௫ என் நாட்கள் தபால்காரர் ஓட்டத்திலும் வேகமாயிருக்கிறது; அவைகள் நன்மையைப் பார்க்காமல் பறந்துபோகும்.
Mis días pasaron más veloces que un correo, huyen sin ver cosa buena;
pasan como las naves de junco, cual águila que se arroja sobre la presa.
Si digo: «Olvidaré mis quejas, voy a mudar mi semblante, y me regocijaré»,
28 ௨௮ என் வருத்தங்களைப்பற்றிப் பயமாயிருக்கிறேன்; என்னைக் குற்றமில்லாதவனாக நினைக்கமாட்டீர் என்று அறிவேன்.
me espantan todos mis dolores, pues sé que Tú no me declaras inocente.
Y si soy juzgado culpable, ¿por qué fatigarme en vano?
Aunque me lavara con agua de nieve, y con lejía limpiara mis manos,
Tú me sumergirías en el fango, y hasta mis vestidos me darían asco.
32 ௩௨ நான் அவருக்கு மறுமொழி சொல்லுகிறதற்கும், நாங்கள் ஒன்றுகூடி நியாயத்திற்கு வருகிறதற்கும், அவர் என்னைப்போல மனிதன் அல்லவே.
Porque Él no es un hombre como yo, a quien se pudiera decir: «¡Vamos juntos a juicio!»
No hay entre nosotros árbitro que ponga la mano sobre entrambos.
Aparte Él de mí su vara, y no me espante su terror:
entonces hablaré, sin tenerle miedo, porque así como estoy, no me conozco a mí mismo.”
