யோபு 9
Job reprit la parole et dit:
Oui, je sais qu’il en est ainsi: comment l’homme aurait-il gain de cause avec Dieu?
3 ௩ அவர் அவனுடன் வழக்காட விருப்பமாயிருந்தால், ஆயிரத்தில் ஒன்றுக்காகிலும் அவருக்கு பதில் சொல்லமாட்டானே.
Si nous désirions discuter avec lui, pas une fois sur mille il ne daignerait nous répondre.
4 ௪ அவர் இருதயத்தில் ஞானமுள்ளவர், பெலத்தில் பராக்கிரமமுள்ளவர்; அவருக்கு விரோதமாகத் தன்னைக் கடினப்படுத்தி வாழ்ந்தவன் யார்?
Eminemment sage, triomphant de force, qui jamais lui tint tête et s’en trouva bien?
Il déplace les montagnes à l’improviste et les bouleverse dans sa colère.
Il fait trembler la terre sur ses bases et ébranle les colonnes qui la supportent.
II donne un ordre au soleil, et le soleil ne paraît point; il met un sceau sur les étoiles.
A lui seul, il déploie les cieux; il chemine sur la crête des vagues.
9 ௯ அவர் துருவச்சக்கர நட்சத்திரங்களையும், மிருகசீரிஷத்தையும், அறுமீனையும், தெற்கு மண்டலங்களையும் உண்டாக்கினவர்.
Ila fait la Grande Ourse, l’Orion, les Pléiades et les demeures sidérales du Midi.
Il accomplit des merveilles sans fin, des prodiges qui ne se peuvent compter.
11 ௧௧ இதோ, அவர் என் அருகில் போகிறார், நான் அவரைப் பார்க்கமுடியவில்லை; அவர் கடந்துபோகிறார், நான் அவரை அறியவில்லை.
Ah! S’Il passait auprès de moi, je ne le verrais point; s’il se glissait sous mes yeux, je ne le remarquerais pas.
12 ௧௨ இதோ, அவர் பறித்துக்கொண்டுபோகிறார், அவரை தடுப்பவன் யார்? நீர் என்ன செய்கிறீர் என்று அவரைக் கேட்பவன் யார்?
Quand il empoigne quelqu’un, qui lui fera lâcher prise? Qui lui dira: "Que fais-tu?"
13 ௧௩ தேவன் தம்முடைய கோபத்தை நிறுத்தமாட்டார்; ஒருவருக்கொருவர் துணைநிற்கிற அகங்காரிகள் அவருக்கு அடங்கவேண்டும்.
Dieu ne refoule pas sa colère; sous ses coups plient les satellites de l’orgueil.
14 ௧௪ இப்படியிருக்க, அவருக்கு மறுமொழி கொடுக்கவும், அவருடன் வழக்காடும் வார்த்தைகளைத் தெரிந்து கொள்ளவும் நான் எம்மாத்திரம்?
Et moi j’oserais lui répliquer, je ferais assaut de paroles avec lui,
15 ௧௫ நான் நீதிமானாயிருந்தாலும் அவருடன் வழக்காடாமல், என் நியாயாதிபதியினிடத்தில் இரக்கத்துக்காகக் கெஞ்சுவேன்.
moi, qui tout innocent que je fusse, ne trouverais rien à lui répondre, et demanderais simplement grâce à mon juge!
16 ௧௬ நான் கெஞ்சுவதினாலும், அவர் எனக்கு பதில் கொடுத்தாலும், அவர் என் விண்ணப்பத்தைக் கேட்டார் என்று நம்பமாட்டேன்.
Dût-il même se rendre à mon appel, je ne croirais pas qu’il écoute ma voix;
car il m’accable sous un vent de tempête et multiplie gratuitement mes blessures.
Il ne me permet pas de reprendre haleine, tant il m’abreuve d’amertumes.
19 ௧௯ பெலத்தைப் பார்த்தால், அவரே பெலத்தவர்; நியாயத்தைப் பார்த்தால் என் பக்கத்தில் சாட்சி சொல்லுகிறவன் யார்?
S’Agit-il de faire preuve de force, il est là! S’Agit-il de jugement, il dira: "Qui pourrait m’assigner?"
20 ௨0 நான் என்னை நீதிமானாக்கினாலும் என் வாயே என்னைக் குற்றவாளியாக்கும்; நான் உத்தமன் என்று சொன்னாலும், நான் மாறுபாடானவன் என்று அது சாட்சிகொடுக்கும்.
Fussé-je innocent, ma bouche me déclarerait coupable! Fussé-je sans reproche, elle me convaincrait de perversité!
Oui, je suis sans reproche! Je ne me soucie pas de la vie, je suis las de l’existence.
Tout revient au même: aussi dis-je que juste et méchant, il les fait également périr.
23 ௨௩ வாதையானது உடனே வாதித்துக் கொல்லும்போது, அவர் குற்றமில்லாதவர்களின் சோதனையைப் பார்த்து சிரிக்கிறார்.
Si un cataclysme entraîne des morts soudaines, il se rit de l’épreuve des innocents.
24 ௨௪ உலகம் துன்மார்க்கர் கையில் விடப்பட்டிருக்கிறது; அதிலிருக்கிற நியாயாதிபதிகளின் முகத்தை மூடிப்போடுகிறார்; அவர் இதைச் செய்கிறதில்லையென்றால், வேறு யார் இதைச் செய்கிறார்.
Par lui, la terre a été livrée aux impies: il voile les yeux de ceux qui y rendent la justice. Si ce n’est lui, qui serait-ce?
25 ௨௫ என் நாட்கள் தபால்காரர் ஓட்டத்திலும் வேகமாயிருக்கிறது; அவைகள் நன்மையைப் பார்க்காமல் பறந்துபோகும்.
Mes jours sont plus rapides qu’un courrier; ils s’enfuient sans avoir vu le bonheur.
Ils passent comme des barques de jonc, comme l’aigle qui se précipite sur la proie.
Quand je dis: "Je veux oublier ma souffrance, laisser là ma mine attristée et reprendre mes esprits",
28 ௨௮ என் வருத்தங்களைப்பற்றிப் பயமாயிருக்கிறேன்; என்னைக் குற்றமில்லாதவனாக நினைக்கமாட்டீர் என்று அறிவேன்.
je suis envahi par la crainte de mes tourments, sachant bien que tu ne m’absoudras pas.
Je serai déclaré coupable: pourquoi donc prendre une peine inutile?
Dussé-je me laver dans de la neige fondue et purifier mes mains avec de la potasse,
aussitôt tu me plongerais dans une fosse fangeuse, et mes vêtements mêmes auraient horreur de moi.
32 ௩௨ நான் அவருக்கு மறுமொழி சொல்லுகிறதற்கும், நாங்கள் ஒன்றுகூடி நியாயத்திற்கு வருகிறதற்கும், அவர் என்னைப்போல மனிதன் அல்லவே.
Car il n’est pas un homme comme moi pour que je lui réponde et que nous paraissions ensemble en justice.
Il n’existe pas d’arbitre entre nous, qui puisse poser sa main sur tous deux.
Qu’il écarte de moi sa verge, et que ses terreurs cessent de peser sur moi.
Alors je parlerai sans le redouter, car je n’en suis pas là dans le secret de ma conscience.
