யோபு 9
Then responded Job, and said—
Of a truth, I know that so it is, But how can a mortal be just with GOD?
3 ௩ அவர் அவனுடன் வழக்காட விருப்பமாயிருந்தால், ஆயிரத்தில் ஒன்றுக்காகிலும் அவருக்கு பதில் சொல்லமாட்டானே.
If he choose to contend with him, he cannot answer him, one of a thousand:
4 ௪ அவர் இருதயத்தில் ஞானமுள்ளவர், பெலத்தில் பராக்கிரமமுள்ளவர்; அவருக்கு விரோதமாகத் தன்னைக் கடினப்படுத்தி வாழ்ந்தவன் யார்?
Wise in heart, and alert in vigour, What man hath hardened himself against him, and prospered!
Who removeth mountains, unawares, Who overturneth them in his anger;
Who shaketh the earth, out of its place, and, the pillars thereof, shudder;
Who commandeth the sun, and it breaketh not forth, and, about the stars, he putteth a seal;
Who spreadeth out fire heavens, by himself alone! and marcheth along, on the heights of the sea;
9 ௯ அவர் துருவச்சக்கர நட்சத்திரங்களையும், மிருகசீரிஷத்தையும், அறுமீனையும், தெற்கு மண்டலங்களையும் உண்டாக்கினவர்.
Who made the Bear, the Giant and the Cluster, and the chambers of the south;
Who doeth great things, past finding out, and marvels, beyond number.
11 ௧௧ இதோ, அவர் என் அருகில் போகிறார், நான் அவரைப் பார்க்கமுடியவில்லை; அவர் கடந்துபோகிறார், நான் அவரை அறியவில்லை.
Lo! he cometh upon me, yet can I not see him, Yea he passeth on, yet can I not discern him.
12 ௧௨ இதோ, அவர் பறித்துக்கொண்டுபோகிறார், அவரை தடுப்பவன் யார்? நீர் என்ன செய்கிறீர் என்று அவரைக் கேட்பவன் யார்?
Lo! he snatcheth away, who can bring it back? Who shall say unto him, What wouldst thou do?
13 ௧௩ தேவன் தம்முடைய கோபத்தை நிறுத்தமாட்டார்; ஒருவருக்கொருவர் துணைநிற்கிற அகங்காரிகள் அவருக்கு அடங்கவேண்டும்.
As for GOD, if he withdraw not his anger, under him, will have submitted themselves—the proud helpers.
14 ௧௪ இப்படியிருக்க, அவருக்கு மறுமொழி கொடுக்கவும், அவருடன் வழக்காடும் வார்த்தைகளைத் தெரிந்து கொள்ளவும் நான் எம்மாத்திரம்?
How much less that, I, should answer him, should choose my words with him?
15 ௧௫ நான் நீதிமானாயிருந்தாலும் அவருடன் வழக்காடாமல், என் நியாயாதிபதியினிடத்தில் இரக்கத்துக்காகக் கெஞ்சுவேன்.
Whom, though I were righteous, yet would I not answer, to be absolved, I would make supplication.
16 ௧௬ நான் கெஞ்சுவதினாலும், அவர் எனக்கு பதில் கொடுத்தாலும், அவர் என் விண்ணப்பத்தைக் கேட்டார் என்று நம்பமாட்டேன்.
Though I had called, and he had answered me, I could not believe, that he would lend an ear to my voice.
For, with a tempest, would he fall upon me, and would multiply my wounds without need;
He would not suffer me to recover my breath, for he would surfeit me with bitter things.
19 ௧௯ பெலத்தைப் பார்த்தால், அவரே பெலத்தவர்; நியாயத்தைப் பார்த்தால் என் பக்கத்தில் சாட்சி சொல்லுகிறவன் யார்?
If it regardeth vigour, bold is he! If justice, who could summon him?
20 ௨0 நான் என்னை நீதிமானாக்கினாலும் என் வாயே என்னைக் குற்றவாளியாக்கும்; நான் உத்தமன் என்று சொன்னாலும், நான் மாறுபாடானவன் என்று அது சாட்சிகொடுக்கும்.
If I should justify myself, mine own mouth, would condemn me, —I blameless? then had it shewn me perverse.
I blameless? I should not know my own soul, I should despise my own life!
One thing, there is, for which cause, I have said it, The blameless and the lawless, he bringeth to an end.
23 ௨௩ வாதையானது உடனே வாதித்துக் கொல்லும்போது, அவர் குற்றமில்லாதவர்களின் சோதனையைப் பார்த்து சிரிக்கிறார்.
If, a scourge, slay suddenly, at the despair of innocent ones, he mocketh.
24 ௨௪ உலகம் துன்மார்க்கர் கையில் விடப்பட்டிருக்கிறது; அதிலிருக்கிற நியாயாதிபதிகளின் முகத்தை மூடிப்போடுகிறார்; அவர் இதைச் செய்கிறதில்லையென்றால், வேறு யார் இதைச் செய்கிறார்.
The earth, hath been given into the hand of a lawless one, The faces of her judges, he covereth, If not, then who is it?
25 ௨௫ என் நாட்கள் தபால்காரர் ஓட்டத்திலும் வேகமாயிருக்கிறது; அவைகள் நன்மையைப் பார்க்காமல் பறந்துபோகும்.
My days, therefore, are swifter than a runner, They have fled, they have seen no good.
They have passed away with boats of paper-reed, like a vulture [which] rusheth upon food.
If I say, I will forget my complaint, I will lay aside my sad countenance, and brighten up,
28 ௨௮ என் வருத்தங்களைப்பற்றிப் பயமாயிருக்கிறேன்; என்னைக் குற்றமில்லாதவனாக நினைக்கமாட்டீர் என்று அறிவேன்.
I am afraid of all my pains, I know, that thou wilt not pronounce me innocent.
I, shall be held guilty, —Wherefore then, in vain, should I toil?
Though I bathe myself in snow water, and cleanse, in cleanness itself, my hands,
Then, in a ditch, wouldst thou plunge me, and mine own clothes should abhor me:
32 ௩௨ நான் அவருக்கு மறுமொழி சொல்லுகிறதற்கும், நாங்கள் ஒன்றுகூடி நியாயத்திற்கு வருகிறதற்கும், அவர் என்னைப்போல மனிதன் அல்லவே.
For he is not a man like myself, whom I might answer, nor could we come together into judgment:
There is not, between us, a mediator, who might lay his hand upon us both.
Let him take from off me his rod, and, his terror, let it not startle me:
I could speak, and not be afraid of him, although, not so, am, I, in myself!
