யோபு 9
Then answered Job, and said,
Truly I know that it is so: and how could a mortal be righteous before God?
3 ௩ அவர் அவனுடன் வழக்காட விருப்பமாயிருந்தால், ஆயிரத்தில் ஒன்றுக்காகிலும் அவருக்கு பதில் சொல்லமாட்டானே.
If he were desirous to enter into a contest with him, he could not give him one answer out of a thousand.
4 ௪ அவர் இருதயத்தில் ஞானமுள்ளவர், பெலத்தில் பராக்கிரமமுள்ளவர்; அவருக்கு விரோதமாகத் தன்னைக் கடினப்படுத்தி வாழ்ந்தவன் யார்?
He is wise of heart, and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and escaped unscathed?
[He it is] who removeth mountains, and they know it not, yea, when he overturneth them in his anger;
Who shaketh the earth loose out of her place, that her pillars tremble;
Who speaketh to the sun, and he shineth not, and around the stars he placeth a seal;
Who spread out the heavens by himself alone, and treadeth upon the hillocks of the sea;
9 ௯ அவர் துருவச்சக்கர நட்சத்திரங்களையும், மிருகசீரிஷத்தையும், அறுமீனையும், தெற்கு மண்டலங்களையும் உண்டாக்கினவர்.
Who made the Bear, Orion, and the Pleiades, and the chambers the south;
Who doth great things which are quite unsearchable, and wonders which are quite without number.
11 ௧௧ இதோ, அவர் என் அருகில் போகிறார், நான் அவரைப் பார்க்கமுடியவில்லை; அவர் கடந்துபோகிறார், நான் அவரை அறியவில்லை.
Lo, were he to go past by me, I should not see him; and were he to pass along, I should not perceive him.
12 ௧௨ இதோ, அவர் பறித்துக்கொண்டுபோகிறார், அவரை தடுப்பவன் யார்? நீர் என்ன செய்கிறீர் என்று அவரைக் கேட்பவன் யார்?
Behold, were he to snatch aught away, who could hold him back? who would say unto him, What dost thou?
13 ௧௩ தேவன் தம்முடைய கோபத்தை நிறுத்தமாட்டார்; ஒருவருக்கொருவர் துணைநிற்கிற அகங்காரிகள் அவருக்கு அடங்கவேண்டும்.
God will not withdraw his anger: beneath him sink down the helpers of the proud.
14 ௧௪ இப்படியிருக்க, அவருக்கு மறுமொழி கொடுக்கவும், அவருடன் வழக்காடும் வார்த்தைகளைத் தெரிந்து கொள்ளவும் நான் எம்மாத்திரம்?
How much less then could I answer him, and select my words [to contend] with him?
15 ௧௫ நான் நீதிமானாயிருந்தாலும் அவருடன் வழக்காடாமல், என் நியாயாதிபதியினிடத்தில் இரக்கத்துக்காகக் கெஞ்சுவேன்.
Whom, were I even righteous, I could not answer? to him that condemneth me I could [only] make supplication.
16 ௧௬ நான் கெஞ்சுவதினாலும், அவர் எனக்கு பதில் கொடுத்தாலும், அவர் என் விண்ணப்பத்தைக் கேட்டார் என்று நம்பமாட்டேன்.
Or were I to call, and he would answer me, I could yet not believe that he would give ear unto my voice—
He that bruiseth me with [his] tempest, and multiplieth my wounds without a cause.
He suffereth me not to recover my breath; but feedeth me overmuch with bitter things.
19 ௧௯ பெலத்தைப் பார்த்தால், அவரே பெலத்தவர்; நியாயத்தைப் பார்த்தால் என் பக்கத்தில் சாட்சி சொல்லுகிறவன் யார்?
If it regard strength, lo, he is the powerful; and if justice, who will cite him for me to appear?
20 ௨0 நான் என்னை நீதிமானாக்கினாலும் என் வாயே என்னைக் குற்றவாளியாக்கும்; நான் உத்தமன் என்று சொன்னாலும், நான் மாறுபாடானவன் என்று அது சாட்சிகொடுக்கும்.
If I were righteous even, my own mouth would condemn me: were I innocent, it would still prove me perverse.
I am innocent; I will not have regard for myself: I will despise my life.
One thing is [certain], therefore have I said it, The innocent and the wicked he bringeth to their end.
23 ௨௩ வாதையானது உடனே வாதித்துக் கொல்லும்போது, அவர் குற்றமில்லாதவர்களின் சோதனையைப் பார்த்து சிரிக்கிறார்.
If a scourge should slay suddenly, he will mock at the trial of the guiltless.
24 ௨௪ உலகம் துன்மார்க்கர் கையில் விடப்பட்டிருக்கிறது; அதிலிருக்கிற நியாயாதிபதிகளின் முகத்தை மூடிப்போடுகிறார்; அவர் இதைச் செய்கிறதில்லையென்றால், வேறு யார் இதைச் செய்கிறார்.
Is a land given up into the hand of the wicked? he covereth the faces of its judges: if this be not the truth, who is it then?
25 ௨௫ என் நாட்கள் தபால்காரர் ஓட்டத்திலும் வேகமாயிருக்கிறது; அவைகள் நன்மையைப் பார்க்காமல் பறந்துபோகும்.
And my days pass swifter than a runner: they flee away, they see no happiness,
They hasten along like pirate ships: like the eagle that stoopeth down upon his food.
If I say, I will forget my complaint, I will leave off my sorrowful countenance, and recover my cheerfulness:
28 ௨௮ என் வருத்தங்களைப்பற்றிப் பயமாயிருக்கிறேன்; என்னைக் குற்றமில்லாதவனாக நினைக்கமாட்டீர் என்று அறிவேன்.
O then would I be in dread of all my pains; I know that thou wilt not declare me innocent.
I must ever be guilty: why then should I fatigue myself for nought?
If I were to wash myself in snow-water, to cleanse myself in the purity of my hands:
Even then wouldst thou plunge me in the ditch, that my own clothes would render me abhorred.
32 ௩௨ நான் அவருக்கு மறுமொழி சொல்லுகிறதற்கும், நாங்கள் ஒன்றுகூடி நியாயத்திற்கு வருகிறதற்கும், அவர் என்னைப்போல மனிதன் அல்லவே.
For he is not a man, like me, that I could answer him, that we should enter together into a contest.
There is no one who can decide between us, who could lay his hand upon us both.
Let him but remove from me his rod, and let not his dread terrify me:
Then would I speak, and not fear him; for the like I feel not within me.
