யோபு 9
Then Job answered and said,
I know of a truth that it is so: for how shall a mortal man be just before the Lord?
3 ௩ அவர் அவனுடன் வழக்காட விருப்பமாயிருந்தால், ஆயிரத்தில் ஒன்றுக்காகிலும் அவருக்கு பதில் சொல்லமாட்டானே.
For if he would enter into judgment with him, [God] would not listen to him, so that he should answer to one of his charges of a thousand.
4 ௪ அவர் இருதயத்தில் ஞானமுள்ளவர், பெலத்தில் பராக்கிரமமுள்ளவர்; அவருக்கு விரோதமாகத் தன்னைக் கடினப்படுத்தி வாழ்ந்தவன் யார்?
For he is wise in mind, and mighty, and great: who has hardened himself against him and endured?
Who wears out the mountains, and [men] know it not: who overturns them in anger.
Who shakes the [earth] under heaven from its foundations, and its pillars totter.
Who commands the sun, and it rises not; and he seals up the stars.
Who alone has stretched out the heavens, and walks on the sea as on firm ground.
9 ௯ அவர் துருவச்சக்கர நட்சத்திரங்களையும், மிருகசீரிஷத்தையும், அறுமீனையும், தெற்கு மண்டலங்களையும் உண்டாக்கினவர்.
Who makes Pleias, and Hesperus, and Arcturus, and the chambers of the south.
Who does great and unsearchable things; glorious also and excellent things, innumerable.
11 ௧௧ இதோ, அவர் என் அருகில் போகிறார், நான் அவரைப் பார்க்கமுடியவில்லை; அவர் கடந்துபோகிறார், நான் அவரை அறியவில்லை.
If ever he should go beyond me, I shall not see him: if he should pass by me, neither thus have I known [it].
12 ௧௨ இதோ, அவர் பறித்துக்கொண்டுபோகிறார், அவரை தடுப்பவன் யார்? நீர் என்ன செய்கிறீர் என்று அவரைக் கேட்பவன் யார்?
If he would take away, who shall turn him back? or who shall say to him, What have you done?
13 ௧௩ தேவன் தம்முடைய கோபத்தை நிறுத்தமாட்டார்; ஒருவருக்கொருவர் துணைநிற்கிற அகங்காரிகள் அவருக்கு அடங்கவேண்டும்.
For [if] he has turned away [his] anger, the whales under heaven have stooped under him.
14 ௧௪ இப்படியிருக்க, அவருக்கு மறுமொழி கொடுக்கவும், அவருடன் வழக்காடும் வார்த்தைகளைத் தெரிந்து கொள்ளவும் நான் எம்மாத்திரம்?
Oh then that he would listen to me, or judge my cause.
15 ௧௫ நான் நீதிமானாயிருந்தாலும் அவருடன் வழக்காடாமல், என் நியாயாதிபதியினிடத்தில் இரக்கத்துக்காகக் கெஞ்சுவேன்.
For though I be righteous, he will not listen to me: I will entreat his judgment.
16 ௧௬ நான் கெஞ்சுவதினாலும், அவர் எனக்கு பதில் கொடுத்தாலும், அவர் என் விண்ணப்பத்தைக் கேட்டார் என்று நம்பமாட்டேன்.
And if I should call and he should not listen, I can’t believe that he has listened to my voice.
Let him not crush me with a dark storm: but he has made by bruises many without cause.
For he suffers me not to take breath, but he has filled me with bitterness.
19 ௧௯ பெலத்தைப் பார்த்தால், அவரே பெலத்தவர்; நியாயத்தைப் பார்த்தால் என் பக்கத்தில் சாட்சி சொல்லுகிறவன் யார்?
For indeed he is strong in power: who then shall resist his judgment?
20 ௨0 நான் என்னை நீதிமானாக்கினாலும் என் வாயே என்னைக் குற்றவாளியாக்கும்; நான் உத்தமன் என்று சொன்னாலும், நான் மாறுபாடானவன் என்று அது சாட்சிகொடுக்கும்.
For though I should seem righteous, my mouth will be profane: and though I should seem blameless, I shall be proved perverse.
For even if I have sinned, I know it not [in] my soul: but my life is taken away.
Therefore I said, Wrath slays the great and mighty man.
23 ௨௩ வாதையானது உடனே வாதித்துக் கொல்லும்போது, அவர் குற்றமில்லாதவர்களின் சோதனையைப் பார்த்து சிரிக்கிறார்.
For the worthless die, but the righteous are laughed to scorn.
24 ௨௪ உலகம் துன்மார்க்கர் கையில் விடப்பட்டிருக்கிறது; அதிலிருக்கிற நியாயாதிபதிகளின் முகத்தை மூடிப்போடுகிறார்; அவர் இதைச் செய்கிறதில்லையென்றால், வேறு யார் இதைச் செய்கிறார்.
For they are delivered into the hands of the unrighteous [man]: he covers the faces of the judges [of the earth]: but if it be not he, who is it?
25 ௨௫ என் நாட்கள் தபால்காரர் ஓட்டத்திலும் வேகமாயிருக்கிறது; அவைகள் நன்மையைப் பார்க்காமல் பறந்துபோகும்.
But my life is swifter than a post: [my days] have fled away, and they knew it not.
Or again, is there a trace of [their] path [left] by ships? or is there one of the flying eagle as it seeks [its] prey?
And if I should say, I will forget to speak, I will bow down my face and groan;
28 ௨௮ என் வருத்தங்களைப்பற்றிப் பயமாயிருக்கிறேன்; என்னைக் குற்றமில்லாதவனாக நினைக்கமாட்டீர் என்று அறிவேன்.
I quake in all my limbs, for I know that you will not leave me alone [as] innocent.
But since I am ungodly, why have I not died?
For if I should wash myself with snow, and purge myself with pure hands,
you had thoroughly plunged me in filth, and my garment had abhorred me.
32 ௩௨ நான் அவருக்கு மறுமொழி சொல்லுகிறதற்கும், நாங்கள் ஒன்றுகூடி நியாயத்திற்கு வருகிறதற்கும், அவர் என்னைப்போல மனிதன் அல்லவே.
For you are not man like me, with whom I could contend, that we might come together to judgment.
Would that [he] our mediator were [present], and a reprover, and one who should hear [the cause] between both.
Let him remove [his] rod from me, and let not his fear terrify me:
so shall I not be afraid, but I will speak: for I am not thus conscious [of guilt].
