யோபு 6
Então Job respondeu, e disse:
Oh se a minha mágoa retamente se pesasse, e a minha miséria juntamente se alçasse numa balança!
Porque na verdade mais pesada seria, do que a areia dos mares: por isso é que as minhas palavras se me afogam.
4 ௪ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனின் அம்புகள் எனக்குள் தைத்திருக்கிறது; அவைகளின் விஷம் என் உயிரைக் குடிக்கிறது; தேவனால் உண்டாகும் பயங்கரங்கள் எனக்கு முன்பாக அணியணியாக நிற்கிறது.
Porque as flechas do Todo-poderoso estão em mim, cujo ardente veneno me chupa o espírito: os terrores de Deus se armam contra mim.
Porventura zurrará o jumento montez junto à relva? ou berrará o boi junto ao seu pasto?
Ou comer-se-á sem sal o que é insípido? ou haverá gosto na clara do ovo?
A minha alma recusa toca-lo, pois é como a minha comida fastienta.
Quem dera que se cumprisse o meu desejo, e que Deus me desse o que espero!
E que Deus quizesse quebrantar-me, e soltasse a sua mão, e me acabasse!
10 ௧0 அப்பொழுதாவது எனக்கு ஆறுதல் இருக்குமே; அப்பொழுது என்னை விட்டு நீங்காத வியாதியினால் உணர்வில்லாமல் இருப்பேன்; பரிசுத்தருடைய வார்த்தைகளை நான் மறைத்துவைக்கவில்லை, அவர் என்னைக் கைவிடமாட்டார்.
Isto ainda seria a minha consolação, e me refrigeraria no meu tormento, não me perdoando ele; porque não ocultei as palavras do santo.
11 ௧௧ நான் காத்துக்கொண்டிருக்க என் பெலன் எம்மாத்திரம்? என் வாழ்நாள் நீடித்திருக்கச் செய்ய என் முடிவு எப்படிப்பட்டது?
Qual é a minha força, para que eu espere? ou qual é o meu fim, para que prolongue a minha vida?
É porventura a minha força a força de pedra? Ou é de cobre a minha carne?
Ou não está em mim a minha ajuda? ou desamparou-me a verdadeira sabedoria?
14 ௧௪ உபத்திரவப்படுகிறவனுக்கு அவனுடைய நண்பரால் தயவு கிடைக்கவேண்டும்; அவனோ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனுக்குப் பயப்படாமல் போகிறான்.
Ao que está aflito devia o amigo mostrar compaixão, ainda ao que deixasse o temor do Todo-poderoso.
Meus irmãos aleivosamente me falaram, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam.
Que estão encobertos com a geada, e neles se esconde a neve.
No tempo em que se derretem com o calor se desfazem, e em se aquentando, desaparecem do seu lugar.
Desviam-se as veredas dos seus caminhos: sobem ao vácuo, e perecem.
Os caminhantes de Tema os veem; os passageiros de Sheba olham para eles.
Foram envergonhados, por terem confiado e, chegando ali, se confundem.
21 ௨௧ அப்படியே நீங்களும் இப்பொழுது ஒன்றுக்கும் உதவாமற்போனீர்கள்; என் ஆபத்தைக் கண்டு பயப்படுகிறீர்கள்.
Agora sois semelhantes a eles: vistes o terror, e temestes.
22 ௨௨ எனக்கு ஏதாகிலும் கொண்டு வாருங்கள் என்றும், உங்கள் செல்வத்திலிருந்து எனக்கு ஏதாவது பணம் கொடுங்கள் என்றும்;
Disse-vos eu: dai-me ou oferecei-me da vossa fazenda presentes?
23 ௨௩ அல்லது சத்துருவின் கைக்கு என்னை காப்பாற்றுங்கள், கொடியவரின் கைக்கு என்னை தப்புவித்து காப்பாற்றிவிடுங்கள் என்றும் நான் சொன்னதுண்டோ?
Ou livrai-me das mãos do opressor? ou redemi-me das mãos dos tiranos?
24 ௨௪ எனக்கு பதில் சொல்லுங்கள், நான் மவுனமாயிருப்பேன்; நான் எதிலே தவறுசெய்தேனோ அதை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள்.
Ensinai-me, e eu me calarei: e dai-me a entender em que errei.
Oh! quão fortes são as palavras da boa razão! mas que é o que argui a vossa arguição?
26 ௨௬ கடிந்துகொள்ள நீங்கள் வார்த்தைகளை யோசித்து, நம்பிக்கையற்றவனுடைய வார்த்தைகளைக் காற்றிலே விட்டுவிடுகிறீர்களோ?
Porventura buscareis palavras para me repreenderdes, visto que as razões do desesperado estão como vento?
27 ௨௭ இப்படிச் செய்து திக்கற்றவன்மேல் நீங்கள் விழுந்து, உங்கள் நண்பனுக்குப் படுகுழியை வெட்டுகிறீர்கள்.
Mas antes lançais sortes sobre o órfão; e cavais uma cova para o vosso amigo.
28 ௨௮ இப்போதும் உங்களுக்கு விருப்பமானால் என்னை நோக்கிப் பாருங்கள்; அப்பொழுது நான் பொய்சொல்லுகிறேனோ என்று உங்களுக்கு வெளிப்படையாகத் தெரியும்.
Agora pois, se sois servidos, virai-vos para mim; e vede se minto em vossa presença.
29 ௨௯ நீங்கள் திரும்ப யோசித்து பாருங்கள்; அநீதி காணப்படாதிருக்கும்; திரும்ப சிந்தியுங்கள் என் நீதி அதிலே வெளிப்படும்.
Voltai pois, não haja iniquidade: tornai-vos, digo, que ainda a minha justiça aparecerá nisso.
Há porventura iniquidade na minha língua? Ou não poderia o meu paladar dar a entender as minhas misérias?
