யோபு 6
Respondens autem Iob, dixit:
Utinam appenderentur peccata mea, quibus iram merui: et calamitas, quam patior, in statera.
Quasi arena maris hæc gravior appareret: unde et verba mea dolore sunt plena:
4 ௪ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனின் அம்புகள் எனக்குள் தைத்திருக்கிறது; அவைகளின் விஷம் என் உயிரைக் குடிக்கிறது; தேவனால் உண்டாகும் பயங்கரங்கள் எனக்கு முன்பாக அணியணியாக நிற்கிறது.
Quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum, et terrores Domini militant contra me.
Numquid rugiet onager cum habuerit herbam? aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit?
Aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? aut potest aliquis gustare, quod gustatum affert mortem?
Quæ prius nolebat tangere anima mea, nunc præ angustia, cibi mei sunt.
Quis det ut veniat petitio mea: et quod expecto, tribuat mihi Deus?
Et qui cœpit, ipse me conterat: solvat manum suam, et succidat me?
10 ௧0 அப்பொழுதாவது எனக்கு ஆறுதல் இருக்குமே; அப்பொழுது என்னை விட்டு நீங்காத வியாதியினால் உணர்வில்லாமல் இருப்பேன்; பரிசுத்தருடைய வார்த்தைகளை நான் மறைத்துவைக்கவில்லை, அவர் என்னைக் கைவிடமாட்டார்.
Et hæc mihi sit consolatio ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti.
11 ௧௧ நான் காத்துக்கொண்டிருக்க என் பெலன் எம்மாத்திரம்? என் வாழ்நாள் நீடித்திருக்கச் செய்ய என் முடிவு எப்படிப்பட்டது?
Quæ est enim fortitudo mea ut sustineam? aut quis finis meus, ut patienter agam?
Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea ænea est.
Ecce, non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me.
14 ௧௪ உபத்திரவப்படுகிறவனுக்கு அவனுடைய நண்பரால் தயவு கிடைக்கவேண்டும்; அவனோ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனுக்குப் பயப்படாமல் போகிறான்.
Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit.
Fratres mei præterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
Qui timent pruinam, irruet super eos nix.
Tempore, quo fuerint dissipati, peribunt: et ut incaluerit, solventur de loco suo.
Involutæ sunt semitæ gressuum eorum: ambulabunt in vacuum, et peribunt.
Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper.
Confusi sunt, quia speravi: venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
21 ௨௧ அப்படியே நீங்களும் இப்பொழுது ஒன்றுக்கும் உதவாமற்போனீர்கள்; என் ஆபத்தைக் கண்டு பயப்படுகிறீர்கள்.
Nunc venistis: et modo videntes plagam meam timetis.
22 ௨௨ எனக்கு ஏதாகிலும் கொண்டு வாருங்கள் என்றும், உங்கள் செல்வத்திலிருந்து எனக்கு ஏதாவது பணம் கொடுங்கள் என்றும்;
Numquid dixi: Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi?
23 ௨௩ அல்லது சத்துருவின் கைக்கு என்னை காப்பாற்றுங்கள், கொடியவரின் கைக்கு என்னை தப்புவித்து காப்பாற்றிவிடுங்கள் என்றும் நான் சொன்னதுண்டோ?
Vel, Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me?
24 ௨௪ எனக்கு பதில் சொல்லுங்கள், நான் மவுனமாயிருப்பேன்; நான் எதிலே தவறுசெய்தேனோ அதை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள்.
Docete me, et ego tacebo: et siquid forte ignoravi, instruite me.
Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me?
26 ௨௬ கடிந்துகொள்ள நீங்கள் வார்த்தைகளை யோசித்து, நம்பிக்கையற்றவனுடைய வார்த்தைகளைக் காற்றிலே விட்டுவிடுகிறீர்களோ?
Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis.
27 ௨௭ இப்படிச் செய்து திக்கற்றவன்மேல் நீங்கள் விழுந்து, உங்கள் நண்பனுக்குப் படுகுழியை வெட்டுகிறீர்கள்.
Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum.
28 ௨௮ இப்போதும் உங்களுக்கு விருப்பமானால் என்னை நோக்கிப் பாருங்கள்; அப்பொழுது நான் பொய்சொல்லுகிறேனோ என்று உங்களுக்கு வெளிப்படையாகத் தெரியும்.
Verumtamen quod cœpistis explete: præbete aurem, et videte an mentiar.
29 ௨௯ நீங்கள் திரும்ப யோசித்து பாருங்கள்; அநீதி காணப்படாதிருக்கும்; திரும்ப சிந்தியுங்கள் என் நீதி அதிலே வெளிப்படும்.
Respondete obsecro absque contentione: et loquentes id quod iustum est, iudicate.
Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit.
