யோபு 6
Then Job answered and said:
O that my grief were weighed thoroughly! That my calamities were put together in the balance!
Surely they would be heavier than the sand of the sea; On this account were my words rash.
4 ௪ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனின் அம்புகள் எனக்குள் தைத்திருக்கிறது; அவைகளின் விஷம் என் உயிரைக் குடிக்கிறது; தேவனால் உண்டாகும் பயங்கரங்கள் எனக்கு முன்பாக அணியணியாக நிற்கிறது.
For the arrows of the Almighty have pierced me; Their poison drinketh up my spirit; The terrors of God set themselves in array against me.
Doth the wild ass bray in the midst of grass? Or loweth the ox over his fodder?
Can that which is unsavory be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
That which my soul abhorreth to touch Hath become my loathsome food.
O that I might have my request, And that God would grant me that which I long for!
That it would please God to destroy me; That he would let loose his hand, and make an end of me!
10 ௧0 அப்பொழுதாவது எனக்கு ஆறுதல் இருக்குமே; அப்பொழுது என்னை விட்டு நீங்காத வியாதியினால் உணர்வில்லாமல் இருப்பேன்; பரிசுத்தருடைய வார்த்தைகளை நான் மறைத்துவைக்கவில்லை, அவர் என்னைக் கைவிடமாட்டார்.
Yet it should still be my consolation, Yea, in unsparing anguish I would exult, That I have not denied the commands of the Holy One.
11 ௧௧ நான் காத்துக்கொண்டிருக்க என் பெலன் எம்மாத்திரம்? என் வாழ்நாள் நீடித்திருக்கச் செய்ய என் முடிவு எப்படிப்பட்டது?
What is my strength, that I should hope? And what mine end, that I should be patient?
Is my strength the strength of stones? Or is my flesh brass?
Alas, there is no help within me! Deliverance is driven from me!
14 ௧௪ உபத்திரவப்படுகிறவனுக்கு அவனுடைய நண்பரால் தயவு கிடைக்கவேண்டும்; அவனோ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனுக்குப் பயப்படாமல் போகிறான்.
To the afflicted, kindness should be shown by a friend; Else he casteth off the fear of the Almighty.
But my brethren are faithless like a brook; Like streams of the valley that pass away;
Which are turbid by reason of the ice, And the snow, which hideth itself in them.
As soon as they flow forth, they vanish; When the heat cometh, they are dried up from their place.
The caravans turn aside to them on their way; They go up into the desert, and perish.
The caravans of Tema look for them; The companies of Sheba expect to see them;
They are ashamed that they have relied on them; They come to their place, and are confounded.
21 ௨௧ அப்படியே நீங்களும் இப்பொழுது ஒன்றுக்கும் உதவாமற்போனீர்கள்; என் ஆபத்தைக் கண்டு பயப்படுகிறீர்கள்.
So ye also are nothing; Ye see a terror, and shrink back.
22 ௨௨ எனக்கு ஏதாகிலும் கொண்டு வாருங்கள் என்றும், உங்கள் செல்வத்திலிருந்து எனக்கு ஏதாவது பணம் கொடுங்கள் என்றும்;
Have I said, Bring me gifts? Or, Give a present for me out of your substance?
23 ௨௩ அல்லது சத்துருவின் கைக்கு என்னை காப்பாற்றுங்கள், கொடியவரின் கைக்கு என்னை தப்புவித்து காப்பாற்றிவிடுங்கள் என்றும் நான் சொன்னதுண்டோ?
Or, Deliver me from the enemy's hand? Or, Rescue me from the hand of the violent?
24 ௨௪ எனக்கு பதில் சொல்லுங்கள், நான் மவுனமாயிருப்பேன்; நான் எதிலே தவறுசெய்தேனோ அதை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள்.
Convince me, and I will hold my peace; Cause me to understand wherein I have erred.
How powerful are the words of truth! But what do your reproaches prove?
26 ௨௬ கடிந்துகொள்ள நீங்கள் வார்த்தைகளை யோசித்து, நம்பிக்கையற்றவனுடைய வார்த்தைகளைக் காற்றிலே விட்டுவிடுகிறீர்களோ?
Do ye mean to censure words? The words of a man in despair are but wind.
27 ௨௭ இப்படிச் செய்து திக்கற்றவன்மேல் நீங்கள் விழுந்து, உங்கள் நண்பனுக்குப் படுகுழியை வெட்டுகிறீர்கள்.
Truly ye spread a net for the fatherless; Ye dig a pit for your friend.
28 ௨௮ இப்போதும் உங்களுக்கு விருப்பமானால் என்னை நோக்கிப் பாருங்கள்; அப்பொழுது நான் பொய்சொல்லுகிறேனோ என்று உங்களுக்கு வெளிப்படையாகத் தெரியும்.
Look now upon me, I pray you; For to your very face can I speak falsehood?
29 ௨௯ நீங்கள் திரும்ப யோசித்து பாருங்கள்; அநீதி காணப்படாதிருக்கும்; திரும்ப சிந்தியுங்கள் என் நீதி அதிலே வெளிப்படும்.
Return, I pray, and let there be no unfairness; Yea, return; —still is my cause righteous.
Is there iniquity on my tongue? Cannot my taste discern what is sinful?
