யோபு 6
Then answered Job, and said,
Oh that my vexation could be truly weighed, and my calamity; oh that men might lift it up in the balances at once!
For now it is already heavier than the sand of the sea: therefore are my words confused.
4 ௪ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனின் அம்புகள் எனக்குள் தைத்திருக்கிறது; அவைகளின் விஷம் என் உயிரைக் குடிக்கிறது; தேவனால் உண்டாகும் பயங்கரங்கள் எனக்கு முன்பாக அணியணியாக நிற்கிறது.
For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof my spirit drinketh it: the terrors of God set themselves in array against me.
Doth the wild ass bray over the grass? or loweth the ox over his fodder?
Is ever tasteless food eaten without salt? or is there any flavor in the white of an egg?
My soul refuseth to touch them: they are unto me like disgusting food.
Oh that some one would grant the accomplishment of my request; and that God would grant me the fulfillment of my hope!
Yea, that it would please God that he might crush me: that he would let loose his hand, and make an end of me!
10 ௧0 அப்பொழுதாவது எனக்கு ஆறுதல் இருக்குமே; அப்பொழுது என்னை விட்டு நீங்காத வியாதியினால் உணர்வில்லாமல் இருப்பேன்; பரிசுத்தருடைய வார்த்தைகளை நான் மறைத்துவைக்கவில்லை, அவர் என்னைக் கைவிடமாட்டார்.
Then would this be still my comfort; yea, I would rejoice in my pain while be would not spare: that I have not gainsaid the commands of the Holy One.—
11 ௧௧ நான் காத்துக்கொண்டிருக்க என் பெலன் எம்மாத்திரம்? என் வாழ்நாள் நீடித்திருக்கச் செய்ய என் முடிவு எப்படிப்பட்டது?
What is my strength, that I should wait? and what my end, that I should yet longer retain my patience?
Is the strength of stones my strength? or is my flesh brazen?
Truly, am I not without my help in me? and is not wise counsel driven far away from me?
14 ௧௪ உபத்திரவப்படுகிறவனுக்கு அவனுடைய நண்பரால் தயவு கிடைக்கவேண்டும்; அவனோ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனுக்குப் பயப்படாமல் போகிறான்.
As though I were one who refuseth kindness to his friend, and forsaketh the fear of the Almighty:
My brothers are treacherous as a brook, like flowing brooks they pass along;
Which are made turbid by reason of the ice, wherein the snow hideth itself;
At the time when they feel the warmth, they vanish; when it is hot, they are quenched out of their place.
The paths of their course wind themselves along; they go in the wilderness and are lost.
The caravans of Thema look hither, the travelling companies Sheba hope for them;
But they stand ashamed because they had trusted; they come thither and are made to blush.
21 ௨௧ அப்படியே நீங்களும் இப்பொழுது ஒன்றுக்கும் உதவாமற்போனீர்கள்; என் ஆபத்தைக் கண்டு பயப்படுகிறீர்கள்.
For truly now ye are like such a one: ye see my terrible state and are afraid.
22 ௨௨ எனக்கு ஏதாகிலும் கொண்டு வாருங்கள் என்றும், உங்கள் செல்வத்திலிருந்து எனக்கு ஏதாவது பணம் கொடுங்கள் என்றும்;
Have I then ever said, Give me something, and out of your property offer a bribe in my behalf?
23 ௨௩ அல்லது சத்துருவின் கைக்கு என்னை காப்பாற்றுங்கள், கொடியவரின் கைக்கு என்னை தப்புவித்து காப்பாற்றிவிடுங்கள் என்றும் நான் சொன்னதுண்டோ?
And deliver me from the hand of the adversary? and redeem from the hand of tyrants?
24 ௨௪ எனக்கு பதில் சொல்லுங்கள், நான் மவுனமாயிருப்பேன்; நான் எதிலே தவறுசெய்தேனோ அதை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள்.
Teach me, and I will indeed remain silent; and wherein I erred give me to understand.
How pleasant are straightforward words! but what doth arguing prove?
26 ௨௬ கடிந்துகொள்ள நீங்கள் வார்த்தைகளை யோசித்து, நம்பிக்கையற்றவனுடைய வார்த்தைகளைக் காற்றிலே விட்டுவிடுகிறீர்களோ?
Do ye think to reprove words, and [to regard] as wind the speeches of one that is despairing?
27 ௨௭ இப்படிச் செய்து திக்கற்றவன்மேல் நீங்கள் விழுந்து, உங்கள் நண்பனுக்குப் படுகுழியை வெட்டுகிறீர்கள்.
Yea, ye would cast any thing upon the fatherless, and ye would dig a pit against your friend.
28 ௨௮ இப்போதும் உங்களுக்கு விருப்பமானால் என்னை நோக்கிப் பாருங்கள்; அப்பொழுது நான் பொய்சொல்லுகிறேனோ என்று உங்களுக்கு வெளிப்படையாகத் தெரியும்.
But now, if it please you, turn yourselves toward me, and [say] whether I would lie before your face.
29 ௨௯ நீங்கள் திரும்ப யோசித்து பாருங்கள்; அநீதி காணப்படாதிருக்கும்; திரும்ப சிந்தியுங்கள் என் நீதி அதிலே வெளிப்படும்.
Reflect again, I pray you, there will be no wrong: yea, reflect once more, my righteousness [will be found] therein.
Is there any wrong on my tongue? or should my palate not understand [if I spoke] what is iniquitous?
