யோபு 6
But Job answered and said,
Oh that one would indeed weigh the wrath that is upon me, and take up my griefs in a balance together!
And verily they would be heavier than the sand by the seashore: but, as it seems, my words are vain.
4 ௪ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனின் அம்புகள் எனக்குள் தைத்திருக்கிறது; அவைகளின் விஷம் என் உயிரைக் குடிக்கிறது; தேவனால் உண்டாகும் பயங்கரங்கள் எனக்கு முன்பாக அணியணியாக நிற்கிறது.
For the arrows of the Lord are in my body, whose violence drinks up my blood: whenever I am going to speak, they pierce me.
What then? will the wild ass bray for nothing, if he is not seeking food? or again, will the ox low at the manger, when he has a fodder?
Shall bread be eaten without salt? or again, is there taste in empty words?
For my wrath can’t cease; for I perceive my food as the smell of a lion [to be] loathsome.
For oh that he would grant [my desire], and my petition might come, and the Lord would grant my hope!
Let the Lord begin and wound me, but let him not utterly destroy me.
10 ௧0 அப்பொழுதாவது எனக்கு ஆறுதல் இருக்குமே; அப்பொழுது என்னை விட்டு நீங்காத வியாதியினால் உணர்வில்லாமல் இருப்பேன்; பரிசுத்தருடைய வார்த்தைகளை நான் மறைத்துவைக்கவில்லை, அவர் என்னைக் கைவிடமாட்டார்.
Let the grave be my city, upon the walls of which I have leaped: I will not shrink from it; for I have not denied the holy words of my God.
11 ௧௧ நான் காத்துக்கொண்டிருக்க என் பெலன் எம்மாத்திரம்? என் வாழ்நாள் நீடித்திருக்கச் செய்ய என் முடிவு எப்படிப்பட்டது?
For what is my strength, that I continue? what is my time, that my soul endures?
Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?
Or have I not trusted in him? but help is [far] from me.
14 ௧௪ உபத்திரவப்படுகிறவனுக்கு அவனுடைய நண்பரால் தயவு கிடைக்கவேண்டும்; அவனோ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனுக்குப் பயப்படாமல் போகிறான்.
Mercy has rejected me; and the visitation of the Lord has disregarded me.
My nearest relations have not regarded me; they have passed me by like a failing brook, or like a wave.
They who used to reverence me, now have come against me like snow or congealed ice.
When it has melted at the approach of heat, it is not known what it was.
Thus I also have been deserted of all; and I am ruined, and become an outcast.
Behold the ways of the Thaemanites, you that mark the paths of the Sabaeans.
They too that trust in cities and riches shall come to shame.
21 ௨௧ அப்படியே நீங்களும் இப்பொழுது ஒன்றுக்கும் உதவாமற்போனீர்கள்; என் ஆபத்தைக் கண்டு பயப்படுகிறீர்கள்.
But you also have come to me without pity; so that beholding my wound you are afraid.
22 ௨௨ எனக்கு ஏதாகிலும் கொண்டு வாருங்கள் என்றும், உங்கள் செல்வத்திலிருந்து எனக்கு ஏதாவது பணம் கொடுங்கள் என்றும்;
What? have I made any demand of you? or do I ask for strength from you,
23 ௨௩ அல்லது சத்துருவின் கைக்கு என்னை காப்பாற்றுங்கள், கொடியவரின் கைக்கு என்னை தப்புவித்து காப்பாற்றிவிடுங்கள் என்றும் நான் சொன்னதுண்டோ?
to deliver me from enemies, or to rescue me from the hand of the mighty ones?
24 ௨௪ எனக்கு பதில் சொல்லுங்கள், நான் மவுனமாயிருப்பேன்; நான் எதிலே தவறுசெய்தேனோ அதை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள்.
Teach you me, and I will be silent: if in anything I have erred, tell me.
But as it seems, the words of a true man are vain, because I do not ask strength of you.
26 ௨௬ கடிந்துகொள்ள நீங்கள் வார்த்தைகளை யோசித்து, நம்பிக்கையற்றவனுடைய வார்த்தைகளைக் காற்றிலே விட்டுவிடுகிறீர்களோ?
Neither will your reproof cause me to cease my words, for neither will I endure the sound of your speech.
27 ௨௭ இப்படிச் செய்து திக்கற்றவன்மேல் நீங்கள் விழுந்து, உங்கள் நண்பனுக்குப் படுகுழியை வெட்டுகிறீர்கள்.
Even because you attack the fatherless, and insult your friend.
28 ௨௮ இப்போதும் உங்களுக்கு விருப்பமானால் என்னை நோக்கிப் பாருங்கள்; அப்பொழுது நான் பொய்சொல்லுகிறேனோ என்று உங்களுக்கு வெளிப்படையாகத் தெரியும்.
But now, having looked upon your countenances, I will not lie.
29 ௨௯ நீங்கள் திரும்ப யோசித்து பாருங்கள்; அநீதி காணப்படாதிருக்கும்; திரும்ப சிந்தியுங்கள் என் நீதி அதிலே வெளிப்படும்.
Sit down now, and let there not be unrighteousness; and unite again with the just.
For there is no injustice in my tongue; and does not my throat meditate understanding?
