யோபு 6
A Job progovori i reče:
“O, kad bi se jad moj izmjeriti mog'o, a nevolje moje stavit' na tezulju!
Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.
4 ௪ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனின் அம்புகள் எனக்குள் தைத்திருக்கிறது; அவைகளின் விஷம் என் உயிரைக் குடிக்கிறது; தேவனால் உண்டாகும் பயங்கரங்கள் எனக்கு முன்பாக அணியணியாக நிற்கிறது.
Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.
TÓa, kraj svježe trave njače li magarac, muče li goveče kraj punih jasala?
Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?
Al' ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.
O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!
O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!
10 ௧0 அப்பொழுதாவது எனக்கு ஆறுதல் இருக்குமே; அப்பொழுது என்னை விட்டு நீங்காத வியாதியினால் உணர்வில்லாமல் இருப்பேன்; பரிசுத்தருடைய வார்த்தைகளை நான் மறைத்துவைக்கவில்லை, அவர் என்னைக் கைவிடமாட்டார்.
Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog'o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.
11 ௧௧ நான் காத்துக்கொண்டிருக்க என் பெலன் எம்மாத்திரம்? என் வாழ்நாள் நீடித்திருக்கச் செய்ய என் முடிவு எப்படிப்பட்டது?
Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?
Zar je snaga moja k'o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?
Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?
14 ௧௪ உபத்திரவப்படுகிறவனுக்கு அவனுடைய நண்பரால் தயவு கிடைக்கவேண்டும்; அவனோ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனுக்குப் பயப்படாமல் போகிறான்.
Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga Svesilnoga.
Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.
Od leda mutne vode im se nadimlju, 'bujaju od snijega što se topit' stao;
al u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.
Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.
Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.
A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.
21 ௨௧ அப்படியே நீங்களும் இப்பொழுது ஒன்றுக்கும் உதவாமற்போனீர்கள்; என் ஆபத்தைக் கண்டு பயப்படுகிறீர்கள்.
U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.
22 ௨௨ எனக்கு ஏதாகிலும் கொண்டு வாருங்கள் என்றும், உங்கள் செல்வத்திலிருந்து எனக்கு ஏதாவது பணம் கொடுங்கள் என்றும்;
Rekoh li vam možda: 'Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;
23 ௨௩ அல்லது சத்துருவின் கைக்கு என்னை காப்பாற்றுங்கள், கொடியவரின் கைக்கு என்னை தப்புவித்து காப்பாற்றிவிடுங்கள் என்றும் நான் சொன்னதுண்டோ?
iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?'
24 ௨௪ எனக்கு பதில் சொல்லுங்கள், நான் மவுனமாயிருப்பேன்; நான் எதிலே தவறுசெய்தேனோ அதை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள்.
Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.
O, kako su snažne besjede iskrene! Al' kamo to vaši smjeraju prijekori?
26 ௨௬ கடிந்துகொள்ள நீங்கள் வார்த்தைகளை யோசித்து, நம்பிக்கையற்றவனுடைய வார்த்தைகளைக் காற்றிலே விட்டுவிடுகிறீர்களோ?
Mislite li možda prekoriti riječi? TÓa u vjetar ide govor očajnikov!
27 ௨௭ இப்படிச் செய்து திக்கற்றவன்மேல் நீங்கள் விழுந்து, உங்கள் நண்பனுக்குப் படுகுழியை வெட்டுகிறீர்கள்.
Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?
28 ௨௮ இப்போதும் உங்களுக்கு விருப்பமானால் என்னை நோக்கிப் பாருங்கள்; அப்பொழுது நான் பொய்சொல்லுகிறேனோ என்று உங்களுக்கு வெளிப்படையாகத் தெரியும்.
U oči me sada dobro pogledajte, paz'te neću li vam slagati u lice.
29 ௨௯ நீங்கள் திரும்ப யோசித்து பாருங்கள்; அநீதி காணப்படாதிருக்கும்; திரும்ப சிந்தியுங்கள் என் நீதி அதிலே வெளிப்படும்.
Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!
Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?
