யோபு 5
1 ௧ “இப்போது கூப்பிடும், உமக்கு பதில் கொடுப்பவர் உண்டோ என்று பார்ப்போம்? பரிசுத்தவான்களில் யாரை நோக்கிப் பார்ப்பீர்?
Call now; is there any that will answer thee? and to which of the holy ones wilt thou turn?
For vexation killeth the foolish man, and jealousy slayeth the silly one.
I have seen the foolish taking root: but suddenly I cursed his habitation.
4 ௪ அவனுடைய பிள்ளைகள் காப்பாற்றுவதற்குத் தூரமாகி, காப்பாற்றுவாரில்லாமல், வாசலிலே நொறுக்கப்பட்டார்கள்.
His children are far from safety, and they are crushed in the gate, neither is there any to deliver them.
5 ௫ பசித்தவன் அவனுடைய விளைச்சலை முட்செடிகளுக்குள் இருந்து பறித்துச் சாப்பிட்டான்; பேராசைக்காரன் அவனுடைய செல்வத்தை விழுங்கினான்.
Whose harvest the hungry eateth up, and taketh it even out of the thorns, and the snare gapeth for their substance.
For affliction cometh not forth of the dust, neither doth trouble spring out of the ground;
But man is born unto trouble, as the sparks fly upward.
But as for me, I would seek unto God, and unto God would I commit my cause:
Which doeth great things and unsearchable; marvelous things without number:
Who giveth rain upon the earth, and sendeth waters upon the fields:
So that he setteth up on high those that be low; and those which mourn are exalted to safety.
12 ௧௨ தந்திரக்காரரின் கைகள் காரியத்தை முழுவதும் செய்துமுடிக்காமல் இருக்க, அவர்களுடைய திட்டங்களை அவர் பொய்யாக்குகிறார்.
He frustrateth the devices of the crafty, so that their hands cannot perform their enterprise.
He taketh the wise in their own craftiness: and the counsel of the froward is carried headlong.
14 ௧௪ அவர்கள் பகற்காலத்திலே இருளுக்குள்ளாகி, மத்தியான வேளையிலே இரவில் தடவுகிறதுபோல தடவி அலைகிறார்கள்.
They meet with darkness in the daytime, and grope at noonday as in the night.
15 ௧௫ ஆனாலும் எளியவனை அவர்கள் வாயிலிருக்கிற பட்டயத்திற்கும், பெலவானின் கைக்கும் தடுத்து காப்பாற்றுகிறார்.
But he saveth from the sword of their mouth, even the needy from the hand of the mighty.
So the poor hath hope, and iniquity stoppeth her mouth.
17 ௧௭ இதோ, தேவன் தண்டிக்கிற மனிதன் பாக்கியவான்; ஆகையால் சர்வவல்லவருடைய சிட்சையை அற்பமாக எண்ணாதிரும்.
Behold, happy is the man whom God correcteth: therefore despise not thou the chastening of the Almighty.
For he maketh sore, and bindeth up; he woundeth, and his hands make whole.
He shall deliver thee in six troubles; yea, in seven there shall no evil touch thee.
In famine he shall redeem thee from death; and in war from the power of the sword.
Thou shalt be hid from the scourge of the tongue; neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh.
At destruction and dearth thou shalt laugh; neither shalt thou be afraid of the beasts of the earth.
23 ௨௩ வெளியின் கற்களுடனும் உமக்கு உடன்படிக்கையிருக்கும்; வெளியின் மிருகங்களும் உம்முடன் சமாதானமாயிருக்கும்.
For thou shalt be in league with the stones of the field; and the beasts of the field shall be at peace with thee.
24 ௨௪ உம்முடைய குடியிருப்பு சமாதானத்துடன் இருக்கக் காண்பீர்; உம்முடைய குடியிருக்கும் இடத்தை விசாரிக்கும்போது குறைவைக் காணமாட்டீர்.
And thou shalt know that thy tent is in peace; and thou shalt visit thy fold, and shalt miss nothing.
25 ௨௫ உம்முடைய சந்ததி பெருகி, உம்முடைய சந்ததியார் பூமியின் தாவரங்களைப்போல இருப்பார்கள் என்பதை அறிந்துகொள்வீர்கள்.
Thou shalt know also that thy seed shall be great, and thine offspring as the grass of the earth.
Thou shalt come to thy grave in a full age, like as a shock of corn cometh in in its season.
27 ௨௭ இதோ, நாங்கள் ஆராய்ந்து அறிந்தது இதுதான்; காரியம் இப்படியிருக்கிறது; இதை நீர் கேட்டு உமக்கு நன்மையுண்டாக அறிந்துகொள்ளும்” என்றான்.
Lo this, we have searched it, so it is; hear it, and know thou it for thy good.
