யோபு 5
1 ௧ “இப்போது கூப்பிடும், உமக்கு பதில் கொடுப்பவர் உண்டோ என்று பார்ப்போம்? பரிசுத்தவான்களில் யாரை நோக்கிப் பார்ப்பீர்?
Roep maar: er is niemand, die u antwoord geeft; Tot wien van de heiligen wilt ge u wenden?
Het is dus de wrevel, die den dwaas vermoordt, De gramschap doodt dus den zot.
Ik heb den dwaas wel wortel zien schieten, Maar plotseling verrotte zijn akker;
4 ௪ அவனுடைய பிள்ளைகள் காப்பாற்றுவதற்குத் தூரமாகி, காப்பாற்றுவாரில்லாமல், வாசலிலே நொறுக்கப்பட்டார்கள்.
Zijn kinderen werden van hulp verstoken, Reddeloos vertrapt in de poort;
5 ௫ பசித்தவன் அவனுடைய விளைச்சலை முட்செடிகளுக்குள் இருந்து பறித்துச் சாப்பிட்டான்; பேராசைக்காரன் அவனுடைய செல்வத்தை விழுங்கினான்.
Wat zij hebben geoogst, eet een hongerige op, En de dorstige rooft en drinkt de melk van hun kudde
Want het kwaad schiet niet op uit het stof, En de rampspoed ontspruit uit de aarde niet:
Maar het is de mens, die zichzelf de rampspoed verwekt, Zoals de vonken naar boven spatten!
Ik, ik wend mij tot God, En leg mijn zaak aan de Godheid voor:
Hij, die grootse en ondoorgrondelijke dingen wrocht En ontelbare wonderen;
Die regen over de aarde zendt, En water over de velden giet;
Die de nederigen op de hoogte verheft, En treurenden het hoogste geluk doet smaken.
12 ௧௨ தந்திரக்காரரின் கைகள் காரியத்தை முழுவதும் செய்துமுடிக்காமல் இருக்க, அவர்களுடைய திட்டங்களை அவர் பொய்யாக்குகிறார்.
Die de plannen der sluwen verijdelt, Zodat hun handen de ontwerpen niet ten uitvoer brengen;
Die de wijzen vangt in hun eigen list, Zodat de toeleg der slimmen mislukt,
14 ௧௪ அவர்கள் பகற்காலத்திலே இருளுக்குள்ளாகி, மத்தியான வேளையிலே இரவில் தடவுகிறதுபோல தடவி அலைகிறார்கள்.
En midden op de dag zij op duisternis stuiten, En rondtasten op klaarlichte dag, zoals in de nacht;
15 ௧௫ ஆனாலும் எளியவனை அவர்கள் வாயிலிருக்கிற பட்டயத்திற்கும், பெலவானின் கைக்கும் தடுத்து காப்பாற்றுகிறார்.
Maar die de geplaagden redt uit hun hand, Den arme uit de greep van den sterke:
Zodat er weer hoop voor den zwakke is, En het onrecht de mond sluit.
17 ௧௭ இதோ, தேவன் தண்டிக்கிற மனிதன் பாக்கியவான்; ஆகையால் சர்வவல்லவருடைய சிட்சையை அற்பமாக எண்ணாதிரும்.
Gelukkig, gij mens, dien God kastijdt: Versmaad dus de straf van den Almachtige niet!
Want Hij wondt, maar verbindt, Hij kwetst, maar zijn handen genezen.
Uit zes noden zal Hij u redden, En in de zevende treft u geen kwaad:
In hongersnood redt Hij u van de dood, In de oorlog uit de greep van het zwaard;
Gij zijt veilig voor de gesel der tong, Zonder vrees voor het dreigend geweld.
Met geweld en gebrek zult ge lachen, Voor wilde beesten niet vrezen:
23 ௨௩ வெளியின் கற்களுடனும் உமக்கு உடன்படிக்கையிருக்கும்; வெளியின் மிருகங்களும் உம்முடன் சமாதானமாயிருக்கும்.
Want ge hebt een verbond met de stenen op het veld, En het wild gedierte leeft in vriendschap met u
24 ௨௪ உம்முடைய குடியிருப்பு சமாதானத்துடன் இருக்கக் காண்பீர்; உம்முடைய குடியிருக்கும் இடத்தை விசாரிக்கும்போது குறைவைக் காணமாட்டீர்.
Dan weet ge, dat uw tent in vrede is, Ge niets vermist, als ge uw woning doorzoekt;
25 ௨௫ உம்முடைய சந்ததி பெருகி, உம்முடைய சந்ததியார் பூமியின் தாவரங்களைப்போல இருப்பார்கள் என்பதை அறிந்துகொள்வீர்கள்.
Dan weet ge, dat uw nageslacht talrijk zal zijn, Uw spruiten als het gras op het veld.
Eerst in uw ouderdom daalt ge ten grave, Zoals de schoof wordt binnengehaald, als het tijd is!
27 ௨௭ இதோ, நாங்கள் ஆராய்ந்து அறிந்தது இதுதான்; காரியம் இப்படியிருக்கிறது; இதை நீர் கேட்டு உமக்கு நன்மையுண்டாக அறிந்துகொள்ளும்” என்றான்.
Zie, dit hebben we nagespeurd, en zó is het; Luister er naar, en neem het ter harte!
