யோபு 41
1 ௧ “லிவியாதானை தூண்டிலைக்கொண்டு பிடிக்கமுடியுமோ? அதின் நாக்கை நீ விடுகிற கயிற்றினாலே பிடிக்கமுடியுமோ?
“Livyatan'ı çengelle çekebilir misin, Dilini halatla bağlayabilir misin?
Burnuna sazdan ip takabilir misin, Kancayla çenesini delebilir misin?
Yalvarıp yakarır mı sana, Tatlı tatlı konuşur mu?
Seninle antlaşma yapar mı, Onu ömür boyu köle edesin diye?
5 ௫ ஒரு குருவியுடன் விளையாடுகிறதுபோல், நீ அதனுடன் விளையாடி, அதை நீ உன் பெண்களுக்கு அருகில் கட்டிவைப்பாயோ?
Kuşla oynar gibi onunla oynayabilir misin, Hizmetçilerin eğlensin diye ona tasma takabilir misin?
Balıkçılar onun üzerine pazarlık eder mi? Tüccarlar aralarında onu böler mi?
Derisini zıpkınlarla, Başını mızraklarla doldurabilir misin?
Elini üzerine koy da, çıkacak çıngarı gör, Bir daha yapmayacaksın bunu.
Onu yakalamak için umutlanma, Görünüşü bile insanın ödünü patlatır.
Onu uyandıracak kadar yürekli adam yoktur. Öyleyse benim karşımda kim durabilir?
11 ௧௧ தனக்குப் பதில்கொடுக்கப்படும்படி, முந்தி எனக்குக் கொடுத்தவன் யார்? வானத்தின் கீழுள்ளவைகள் எல்லாம் என்னுடையவைகள்.
Kim benden hesap vermemi isteyebilir? Göklerin altında ne varsa bana aittir.
12 ௧௨ அதின் உறுப்புகளும், அதின் வீரியமும், அதின் உடல் இசைவின் அழகும் இன்னதென்று நான் சொல்லாமல் மறைக்கமாட்டேன்.
“Onun kolları, bacakları, Zorlu gücü, güzel yapısı hakkında Konuşmadan edemeyeceğim.
13 ௧௩ அது மூடியிருக்கிற அதின் போர்வையைக் எடுக்கக்கூடியவன் யார்? அதின் இரண்டு தாடைகளின் நடுவே கடிவாளம் போடத்தக்கவன் யார்?
Onun giysisinin önünü kim açabilir? Kim onun iki katlı zırhını delebilir?
Ağzının kapılarını açmaya kim yeltenebilir, Dehşet verici dişleri karşısında?
15 ௧௫ முத்திரைப் பதிப்புபோல அழுத்தங்கொண்டு அடர்த்தியாயிருக்கிற அதின் கேடகங்களின் அமைப்பு மகா சிறப்பாயிருக்கிறது.
Sımsıkı kenetlenmiştir Sırtındaki sıra sıra pullar,
Öyle yakındır ki birbirine Aralarından hava bile geçmez.
Birbirlerine geçmişler, Yapışmış, ayrılmazlar.
Aksırması ışık saçar, Gözleri şafak gibi parıldar.
Ağzından alevler fışkırır, Kıvılcımlar saçılır.
20 ௨0 கொதிக்கிற சட்டியிலும் கொப்பரையிலும் இருந்து புறப்படுகிறதுபோல, அதின் மூக்கிலிருந்து புகை புறப்படும்.
Kaynayan kazandan, Yanan sazdan çıkan duman gibi Burnundan duman tüter.
Soluğu kömürleri tutuşturur, Alev çıkar ağzından.
Boynu güçlüdür, Dehşet önü sıra gider.
Etinin katmerleri birbirine yapışmış, Sertleşmiş üzerinde, kımıldamazlar.
Göğsü taş gibi serttir, Değirmenin alt taşı gibi sert.
Ayağa kalktı mı güçlüler dehşete düşer, Çıkardığı gürültüden ödleri patlar.
Üzerine gidildi mi ne kılıç işler, Ne mızrak, ne cirit, ne de kargı.
Demir saman gibi gelir ona, Tunç çürük odun gibi.
Oklar onu kaçırmaz, Anız gibi gelir ona sapan taşları.
Anız sayılır onun için topuzlar, Vınlayan palaya güler.
30 ௩0 அதின் கீழாகக் கூர்மையான கற்கள் கிடந்தாலும், அது சேற்றின்மேல் ஓடுகிறதுபோல கூர்மையான அவைகளின்மேலும் ஓடும்.
Keskin çömlek parçaları gibidir karnının altı, Düven gibi uzanır çamura.
Derin suları kaynayan kazan gibi fokurdatır, Denizi merhem çömleği gibi karıştırır.
Ardında parlak bir iz bırakır, İnsan enginin saçları ağarmış sanır.
Yeryüzünde bir eşi daha yoktur, Korkusuz bir yaratıktır.
34 ௩௪ அது மேட்டிமையானதையெல்லாம் அற்பமாக நினைக்கிறது; அது அகங்காரமுள்ள உயிரினங்களுக்கெல்லாம் ராஜாவாக இருக்கிறது” என்றார்.
Kendini büyük gören her varlığı aşağılar, Gururlu her varlığın kralı odur.”
