யோபு 41
1 ௧ “லிவியாதானை தூண்டிலைக்கொண்டு பிடிக்கமுடியுமோ? அதின் நாக்கை நீ விடுகிற கயிற்றினாலே பிடிக்கமுடியுமோ?
¿Puedes tú sacar con un anzuelo el cocodrilo, atar con una cuerda su lengua?
¿Pondrás una soga en su nariz, y perforarás con garfio su quijada?
¿Se acercará a ti con palabras sumisas o te hablará con lisonjas?
¿Hará un pacto contigo para que lo tomes como esclavo perpetuo?
5 ௫ ஒரு குருவியுடன் விளையாடுகிறதுபோல், நீ அதனுடன் விளையாடி, அதை நீ உன் பெண்களுக்கு அருகில் கட்டிவைப்பாயோ?
¿Jugarás con él como con un pájaro? ¿Lo atarás para entretener a tus niñas?
¿Los comerciantes harán negocio por él? ¿Lo cortarán en trozos entre los mercaderes?
¿Podrás abrirle el cuero con lancetas, o su cabeza con arpones?
Pon tu mano sobre él. Recuerda la batalla con él. No lo volverás a hacer.
Ciertamente la esperanza de esta pelea queda frustrada. Un hombre desfallece con solo verlo.
Nadie se atreve a despertarlo. ¿Entonces quién puede estar en pie delante de Mí?
11 ௧௧ தனக்குப் பதில்கொடுக்கப்படும்படி, முந்தி எனக்குக் கொடுத்தவன் யார்? வானத்தின் கீழுள்ளவைகள் எல்லாம் என்னுடையவைகள்.
¿Quién me dio primero a Mí, para que Yo le restituya? Todo lo que hay debajo del cielo es mío.
12 ௧௨ அதின் உறுப்புகளும், அதின் வீரியமும், அதின் உடல் இசைவின் அழகும் இன்னதென்று நான் சொல்லாமல் மறைக்கமாட்டேன்.
No guardaré silencio acerca de sus miembros, ni de su gran fuerza ni de su excelente figura.
13 ௧௩ அது மூடியிருக்கிற அதின் போர்வையைக் எடுக்கக்கூடியவன் யார்? அதின் இரண்டு தாடைகளின் நடுவே கடிவாளம் போடத்தக்கவன் யார்?
¿Quién levanta la primera capa de su envoltura y penetra a través de su doble coraza?
¿Quién abre la parte posterior de su boca rodeada de dientes espantosos?
15 ௧௫ முத்திரைப் பதிப்புபோல அழுத்தங்கொண்டு அடர்த்தியாயிருக்கிற அதின் கேடகங்களின் அமைப்பு மகா சிறப்பாயிருக்கிறது.
Sus fuertes escamas son su orgullo, cerradas entre sí como firme sello,
tan unidas la una con la otra que ni el aire pasa entre ellas.
Están soldadas, cada una a su vecina, trabadas entre sí, no se pueden separar.
Su estornudo lanza destellos de luz. Sus ojos son como los párpados de la aurora.
De la parte posterior de su boca salen llamaradas y se escapan centellas de fuego.
20 ௨0 கொதிக்கிற சட்டியிலும் கொப்பரையிலும் இருந்து புறப்படுகிறதுபோல, அதின் மூக்கிலிருந்து புகை புறப்படும்.
De sus fosas nasales sale vapor como el de una olla que hierve al fuego.
Su aliento enciende los carbones. Salen llamaradas de las partes posteriores de su boca.
En su nuca se asienta la fuerza. Ante él cunde el terror.
Los pliegues de su carne son compactos. Están firmes en él y no se mueven.
Su corazón es duro como la piedra, como la piedra inferior de un molino.
Cuando se levanta, tiemblan los valientes, y por el quebrantamiento, retroceden.
La espada no lo alcanza, ni la lanza, ni la lanceta, ni la flecha, ni la lanza arrojadiza.
Para él el hierro es como pasto, y el bronce, madera carcomida.
No lo ahuyentan las flechas. Las piedras de la honda le son como rastrojo.
Los garrotes le son como hojarasca. Se burla del brillo del arma arrojadiza.
30 ௩0 அதின் கீழாகக் கூர்மையான கற்கள் கிடந்தாலும், அது சேற்றின்மேல் ஓடுகிறதுபோல கூர்மையான அவைகளின்மேலும் ஓடும்.
Por debajo tiene conchas puntiagudas, se extiende como un trillo sobre el lodo.
Hace lo profundo del mar hervir como una olla. Lo convierte como una olla de ungüento.
Detrás de él brilla una estela de agua como barba encanecida.
Nada hay semejante a él sobre la tierra. Fue hecho exento de temor.
34 ௩௪ அது மேட்டிமையானதையெல்லாம் அற்பமாக நினைக்கிறது; அது அகங்காரமுள்ள உயிரினங்களுக்கெல்லாம் ராஜாவாக இருக்கிறது” என்றார்.
Menosprecia todo lo elevado. Es rey de todos los hijos del orgullo.
