யோபு 41
1 ௧ “லிவியாதானை தூண்டிலைக்கொண்டு பிடிக்கமுடியுமோ? அதின் நாக்கை நீ விடுகிற கயிற்றினாலே பிடிக்கமுடியுமோ?
“¿Puedes sacar al Leviatán con un anzuelo? o presionar su lengua con una cuerda?
¿Puedes poner una cuerda en su nariz, o atravesar su mandíbula con un gancho?
Te hará muchas peticiones, ¿o te hablará con palabras suaves?
Hará un pacto con vosotros, para que lo tomes por siervo para siempre?
5 ௫ ஒரு குருவியுடன் விளையாடுகிறதுபோல், நீ அதனுடன் விளையாடி, அதை நீ உன் பெண்களுக்கு அருகில் கட்டிவைப்பாயோ?
¿Jugarás con él como con un pájaro? ¿O lo atarás para tus chicas?
¿Los comerciantes harán un trueque por él? ¿Lo repartirán entre los comerciantes?
Puede llenar su piel con hierros de púas, o su cabeza con lanzas de pescado?
Pon tu mano sobre él. Recuerda la batalla, y no lo hagas más.
He aquí que la esperanza de él es vana. ¿No se abatirá uno incluso al verlo?
Nadie es tan feroz que se atreva a agitarlo. ¿Quién es, pues, el que puede presentarse ante mí?
11 ௧௧ தனக்குப் பதில்கொடுக்கப்படும்படி, முந்தி எனக்குக் கொடுத்தவன் யார்? வானத்தின் கீழுள்ளவைகள் எல்லாம் என்னுடையவைகள்.
¿Quién me ha dado primero, para que yo le pague? Todo bajo el cielo es mío.
12 ௧௨ அதின் உறுப்புகளும், அதின் வீரியமும், அதின் உடல் இசைவின் அழகும் இன்னதென்று நான் சொல்லாமல் மறைக்கமாட்டேன்.
“No guardaré silencio sobre sus miembros, ni su poderosa fuerza, ni su buena contextura.
13 ௧௩ அது மூடியிருக்கிற அதின் போர்வையைக் எடுக்கக்கூடியவன் யார்? அதின் இரண்டு தாடைகளின் நடுவே கடிவாளம் போடத்தக்கவன் யார்?
¿Quién puede despojarse de su prenda exterior? ¿Quién se acercará a sus fauces?
¿Quién puede abrir las puertas de su rostro? Alrededor de sus dientes está el terror.
15 ௧௫ முத்திரைப் பதிப்புபோல அழுத்தங்கொண்டு அடர்த்தியாயிருக்கிற அதின் கேடகங்களின் அமைப்பு மகா சிறப்பாயிருக்கிறது.
Las fuertes escamas son su orgullo, encerrados juntos con un cierre hermético.
Uno está tan cerca de otro, que ningún aire pueda interponerse entre ellos.
Están unidos entre sí. Se pegan entre sí, de modo que no se pueden separar.
Su estornudo hace brillar la luz. Sus ojos son como los párpados de la mañana.
De su boca salen antorchas ardientes. Saltan chispas de fuego.
20 ௨0 கொதிக்கிற சட்டியிலும் கொப்பரையிலும் இருந்து புறப்படுகிறதுபோல, அதின் மூக்கிலிருந்து புகை புறப்படும்.
De sus fosas nasales sale un humo, como de una olla hirviendo sobre un fuego de cañas.
Su aliento enciende las brasas. Una llama sale de su boca.
Hay fuerza en su cuello. El terror baila ante él.
Las escamas de su carne están unidas. Son firmes con él. No se pueden mover.
Su corazón es firme como una piedra, sí, firme como la piedra de molino inferior.
Cuando se levanta, los poderosos tienen miedo. Se retiran ante su paliza.
Si uno lo ataca con la espada, no puede prevalecer; ni la lanza, ni el dardo, ni el asta puntiaguda.
Cuenta el hierro como paja, y el bronce como la madera podrida.
La flecha no puede hacerle huir. Las piedras de la honda son como la paja para él.
Los palos se cuentan como rastrojos. Se ríe de las prisas de la jabalina.
30 ௩0 அதின் கீழாகக் கூர்மையான கற்கள் கிடந்தாலும், அது சேற்றின்மேல் ஓடுகிறதுபோல கூர்மையான அவைகளின்மேலும் ஓடும்.
Sus partes inferiores son como alfareros afilados, dejando un rastro en el barro como un trineo.
Hace que lo profundo hierva como una olla. Hace que el mar sea como un bote de pomada.
Hace brillar un camino tras él. Se diría que el profundo tiene el pelo blanco.
En la tierra no hay nada igual, que se hace sin miedo.
34 ௩௪ அது மேட்டிமையானதையெல்லாம் அற்பமாக நினைக்கிறது; அது அகங்காரமுள்ள உயிரினங்களுக்கெல்லாம் ராஜாவாக இருக்கிறது” என்றார்.
Él ve todo lo que es alto. Es el rey de todos los hijos de la soberbia”.
