யோபு 41

1 ௧ “லிவியாதானை தூண்டிலைக்கொண்டு பிடிக்கமுடியுமோ? அதின் நாக்கை நீ விடுகிற கயிற்றினாலே பிடிக்கமுடியுமோ?

Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?

2 ௨ அதின் மூக்கை நார்க்கயிறு போட்டுக் கட்டமுடியுமோ? குறட்டினால் அதின் தாடையை உருவக் குத்தமுடியுமோ?

Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?

3 ௩ அது உன்னைப் பார்த்து அநேக விண்ணப்பம் செய்யுமோ? உன்னை நோக்கி ஆசைவார்த்தைகளைச் சொல்லுமோ?

Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?

4 ௪ அது உன்னுடன் உடன்படிக்கை செய்யுமோ? அதை எல்லா நாட்களும் அடிமைப்படுத்துவாயோ?

Mon den vil indgå en Pagt med dig, så du får den til Træl for evigt?

5 ௫ ஒரு குருவியுடன் விளையாடுகிறதுபோல், நீ அதனுடன் விளையாடி, அதை நீ உன் பெண்களுக்கு அருகில் கட்டிவைப்பாயோ?

Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?

6 ௬ மீனவர்கள் அதைப் பிடிக்க முயற்சி செய்து, அதை வியாபாரிகளுக்குப் பங்கிடுவார்களோ?

Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?

7 ௭ நீ அதின் தோலை அநேக அம்புகளினாலும், அதின் தலையை எறிவல்லையங்களினாலும் எறிவாயோ?

Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?

8 ௮ அதின்மேல் உன் கையைப்போடு, யுத்தத்தை நினைத்துக்கொள்; இனி அப்படிச் செய்யத் துணியமாட்டாய்.

Læg dog engang din Hånd på den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.

9 ௯ இதோ, அதைப் பிடிக்கலாம் என்று நம்பினவன் மோசம்போய், அதைப் பார்த்தவுடனே விழுவான் அல்லவோ?

Det Håb vilde blive til Skamme, alene ved Synet lå du der.

10 ௧0 அதை எழுப்பக்கூடிய தைரியவான் இல்லாதிருக்க, எனக்கு முன்பாக நிற்பவன் யார்?

Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?

11 ௧௧ தனக்குப் பதில்கொடுக்கப்படும்படி, முந்தி எனக்குக் கொடுத்தவன் யார்? வானத்தின் கீழுள்ளவைகள் எல்லாம் என்னுடையவைகள்.

Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?

12 ௧௨ அதின் உறுப்புகளும், அதின் வீரியமும், அதின் உடல் இசைவின் அழகும் இன்னதென்று நான் சொல்லாமல் மறைக்கமாட்டேன்.

Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.

13 ௧௩ அது மூடியிருக்கிற அதின் போர்வையைக் எடுக்கக்கூடியவன் யார்? அதின் இரண்டு தாடைகளின் நடுவே கடிவாளம் போடத்தக்கவன் யார்?

Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?

14 ௧௪ அதின் முகத்தின் கதவைத் திறக்கக்கூடியவன் யார்? சுற்றிலுமிருக்கிற அதின் பற்கள் பயங்கரமானவைகள்.

Hvem har åbnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.

15 ௧௫ முத்திரைப் பதிப்புபோல அழுத்தங்கொண்டு அடர்த்தியாயிருக்கிற அதின் கேடகங்களின் அமைப்பு மகா சிறப்பாயிருக்கிறது.

Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;

16 ௧௬ அவைகள் நடுவே காற்றும் நுழையமுடியாமல் நெருக்கமாக அவைகள் ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்டிருக்கிறது.

de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;

17 ௧௭ அவைகள் ஒன்றோடொன்று ஒட்டிக்கொண்டு இணைபிரியாமல் பிடித்துக்கொண்டிருக்கிறது.

de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.

18 ௧௮ அது தும்மும்போது ஒளி வீசும், அதின் கண்கள் சூரியஉதயத்தின் புருவங்களைப்போல இருக்கிறது.

Dens Nysen fremkalder strålende Lys, som Morgenrødens Øjenlåg er dens Øjne.

19 ௧௯ அதின் வாயிலிருந்து எரிகிற பந்தங்கள் புறப்பட்டு, நெருப்புப்பொறிகள் பறக்கும்.

Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.

20 ௨0 கொதிக்கிற சட்டியிலும் கொப்பரையிலும் இருந்து புறப்படுகிறதுபோல, அதின் மூக்கிலிருந்து புகை புறப்படும்.

Em står ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.

21 ௨௧ அதின் சுவாசம் கரிகளைக் கொளுத்தும், அதின் வாயிலிருந்து தணல் புறப்படும்.

Dens Ånde tænder som glødende Kul, Luer står ud af dens Gab.

22 ௨௨ அதின் கழுத்திலே பெலன் குடிகொண்டிருக்கும்; பயங்கரம் அதற்குமுன் நடனமாடும்.

Styrken bor på dens Hals, og Angsten hopper foran den.

23 ௨௩ அதின் உடல் அடுக்குகள், அசையாத கெட்டியாக ஒன்றோடொன்று ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும்.

Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;

24 ௨௪ அதின் நெஞ்சு கல்லைப்போலவும், எந்திரத்தின் அடிக்கல்லைப்போலவும் கெட்டியாயிருக்கும்.

fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.

25 ௨௫ அது எழும்பும்போது பலசாலிகள் பயத்தினால் மயங்கித் திகைப்பார்கள்.

Når den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling går de af Skræk.

26 ௨௬ அதைத் தாக்குகிறவனுடைய பட்டயம், ஈட்டி, வல்லையம், கவசம், ஒன்றும் அதற்குமுன் நிற்காது.

Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevåben, Spyd eller Pil.

27 ௨௭ அது இரும்பை வைக்கோலாகவும், வெண்கலத்தை உளுத்த மரமாகவும் நினைக்கும்.

Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;

28 ௨௮ அம்பு அதைத் துரத்தாது; கவண்கற்கள் அதற்குத் துரும்பாகும்.

Buens Søn slår den ikke på Flugt, Slyngens Sten bliver Strå for den,

29 ௨௯ அது பெருந்தடிகளை வைக்கோல்களாக எண்ணி, ஈட்டியின் அசைவை இகழும்.

Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.

30 ௩0 அதின் கீழாகக் கூர்மையான கற்கள் கிடந்தாலும், அது சேற்றின்மேல் ஓடுகிறதுபோல கூர்மையான அவைகளின்மேலும் ஓடும்.

På Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;

31 ௩௧ அது ஆழத்தை உலைப்பானையைப்போல் பொங்கச்செய்து, கடலைத் தைலம்போலக் கலக்கிவிடும்.

Dybet får den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;

32 ௩௨ அது தனக்குப் பின்னாகப் பாதையை மின்னச்செய்யும்; ஆழமானது வெளுப்பான நரையைப்போல் தோன்றும்.

bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhår.

33 ௩௩ பூமியின்மேல் அதற்கு ஒப்பானது ஒன்றுமில்லை; அது பயப்படும்விதமாக உண்டாக்கப்பட்டது.

Dens Lige findes ikke på Jord, den er skabt til ikke at frygte.

34 ௩௪ அது மேட்டிமையானதையெல்லாம் அற்பமாக நினைக்கிறது; அது அகங்காரமுள்ள உயிரினங்களுக்கெல்லாம் ராஜாவாக இருக்கிறது” என்றார்.

Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.