யோபு 39
Connais-tu le temps où enfantent les chamois des roches? Le temps où les biches mettent bas, l’as-tu observé?
Peux-tu compter les mois de leur grossesse? Sais-tu l’heure de leur délivrance?
Elles s’accroupissent, émettent leur portée et se débarrassent de leurs douleurs.
Leurs petits gagnent en force, grandissent en plein air, ils partent et ne reviennent plus vers elles.
5 ௫ காட்டுக்கழுதையைத் தன் விருப்பத்திற்கு சுற்றித்திரிய வைத்தவர் யார்? அந்தக் காட்டுக்கழுதையின் கட்டுகளை அவிழ்த்தவர் யார்?
Qui a lâché l’onagre en liberté? Qui a dénoué les liens de l’âne sauvage,
à qui j’ai assigné le désert pour demeure et les plaines salées pour habitation?
Il se rit du tumulte de la cité, il n’entend pas les cris d’un maître.
Il explore les montagnes pour trouver son pâturage et se met en quête, de n’importe quelle verdure.
Le buffle consent-il à te servir? Passera-t-il la nuit à ton râtelier?
L’Attacheras-tu au sillon par une corde, ou ira-t-il hersant les vallées derrière toi?
Te fieras-tu à lui, parce que grande est sa force? Lui abandonneras-tu le soin de ton travail?
12 ௧௨ உன் தானியத்தை அது உன்வீட்டில் கொண்டுவந்து, உன் களஞ்சியத்தில் சேர்க்கும் என்று நீ அதை நம்புவாயோ?
Compteras-tu sur lui pour rentrer ton grain, pour recueillir le produit de ton aire?
13 ௧௩ தீக்குருவிகள் தங்கள் இறக்கைகளை அடித்து ஓடுகிற ஓட்டம், நாரை தன் இறக்கைகளாலும் இறகுகளாலும் பறக்கிறதற்குச் சமானமல்லவோ?
L’Autruche bat joyeusement des ailes: si seulement ses ailes et ses plumes étaient tendrement fidèles!
Car elle abandonne ses œufs à la terre et les laisse chauffer sur le sable,
15 ௧௫ காலால் மிதிபட்டு உடைந்துபோகும் என்பதையும், காட்டுமிருகங்கள் அவைகளை மிதித்துவிடும் என்பதையும் நினைக்கிறதில்லை.
oubliant qu’un pied peut les fouler et la bête des champs les écraser.
16 ௧௬ அது தன் குஞ்சுகள் தன்னுடையது அல்ல என்பதுபோல அவைகளைப் பாதுகாக்காத கடினகுணமுள்ளதாயிருக்கும்; அவைகளுக்காக அதற்குக் கவலையில்லாததினால் அது பட்ட வருத்தம் வீணாகும்.
Elle est dure pour ses petits, comme s’ils lui étaient étrangers: sa peine aura été en pure perte, et elle n’en a pas de regret.
C’Est que Dieu lui a refusé la sagesse et ne lui a pas départi de l’intelligence.
18 ௧௮ அது இறக்கை விரித்து எழும்பும்போது, குதிரையையும் அதின்மேல் ஏறியிருக்கிறவனையும் அலட்சியம் செய்யும்.
Mais quand elle se dresse pour prendre son élan, elle défie chevaux et cavaliers.
Est-ce toi qui donnes la vigueur au cheval, qui garnis son cou d’une crinière flottante?
20 ௨0 ஒரு வெட்டுக்கிளியை மிரட்டுகிறதுபோல அதை மிரட்டுவாயோ? அதினுடைய மூக்கின் கனைப்பு பயங்கரமாயிருக்கிறது.
Est-ce toi qui le fais bondir comme la sauterelle? L’Éclat de son ébrouement inspire l’effroi.
Il creuse le sol et, tout joyeux de sa force, il s’élance vers la mêlée.
Il se rit de la crainte, il ne tremble ni ne recule devant l’épée.
Sur son dos résonnent le carquois, la lance étincelante et le javelot.
24 ௨௪ கர்வமும் மூர்க்கமும்கொண்டு தரையை விழுங்கிவிடுகிறதுபோல நினைத்து, எக்காளத்தின் சத்தத்திற்கு பயப்படாமல் பாயும்.
D’Impatience et de colère, il dévore l’espace; il ne se possède plus lorsque sonne le clairon.
25 ௨௫ எக்காளம் தொனிக்கும்போது அது நிகியென்று கனைக்கும்; யுத்தத்தையும், படைத்தலைவரின் ஆர்ப்பரிப்பையும், சேனைகளின் ஆரவாரத்தையும் தூரத்திலிருந்து மோப்பம்பிடிக்கும்.
Au coup de trompette, il dit: "Ah!" Et de loin il flaire la bataille, la voix tonnante des chefs et les cris des combattants.
Est-ce par un effet de ton intelligence que l’épervier prend son essor et déploie ses ailes vers le Midi?
Est-ce par ton ordre que l’aigle s’élève et va nicher dans les hauteurs?
Il fait du rocher sa demeure et se gîte sur la dent des montagnes et les pics escarpés.
De là il guette la proie ses regards portent au loin.
Ses aiglons se gorgent de sang partout où il y a des cadavres, il est présent.
