யோபு 39
“Do you know the time when the mountain goats give birth? Do you watch when the doe bears fawns?
Can you count the months that they fulfill? Or do you know the time when they give birth?
They bow themselves. They bear their young. They end their labor pains.
Their young ones become strong. They grow up in the open field. They go out, and don’t return again.
5 ௫ காட்டுக்கழுதையைத் தன் விருப்பத்திற்கு சுற்றித்திரிய வைத்தவர் யார்? அந்தக் காட்டுக்கழுதையின் கட்டுகளை அவிழ்த்தவர் யார்?
“Who has set the wild donkey free? Or who has loosened the bonds of the swift donkey,
whose home I have made the wilderness, and the salt land his dwelling place?
He scorns the tumult of the city, neither does he hear the shouting of the driver.
The range of the mountains is his pasture. He searches after every green thing.
“Will the wild ox be content to serve you? Or will he stay by your feeding trough?
Can you hold the wild ox in the furrow with his harness? Or will he till the valleys after you?
Will you trust him, because his strength is great? Or will you leave to him your labor?
12 ௧௨ உன் தானியத்தை அது உன்வீட்டில் கொண்டுவந்து, உன் களஞ்சியத்தில் சேர்க்கும் என்று நீ அதை நம்புவாயோ?
Will you confide in him, that he will bring home your seed, and gather the grain of your threshing floor?
13 ௧௩ தீக்குருவிகள் தங்கள் இறக்கைகளை அடித்து ஓடுகிற ஓட்டம், நாரை தன் இறக்கைகளாலும் இறகுகளாலும் பறக்கிறதற்குச் சமானமல்லவோ?
“The wings of the ostrich wave proudly, but are they the feathers and plumage of love?
For she leaves her eggs on the earth, warms them in the dust,
15 ௧௫ காலால் மிதிபட்டு உடைந்துபோகும் என்பதையும், காட்டுமிருகங்கள் அவைகளை மிதித்துவிடும் என்பதையும் நினைக்கிறதில்லை.
and forgets that the foot may crush them, or that the wild animal may trample them.
16 ௧௬ அது தன் குஞ்சுகள் தன்னுடையது அல்ல என்பதுபோல அவைகளைப் பாதுகாக்காத கடினகுணமுள்ளதாயிருக்கும்; அவைகளுக்காக அதற்குக் கவலையில்லாததினால் அது பட்ட வருத்தம் வீணாகும்.
She deals harshly with her young ones, as if they were not hers. Though her labor is in vain, she is without fear,
because God has deprived her of wisdom, neither has he imparted to her understanding.
18 ௧௮ அது இறக்கை விரித்து எழும்பும்போது, குதிரையையும் அதின்மேல் ஏறியிருக்கிறவனையும் அலட்சியம் செய்யும்.
When she lifts up herself on high, she scorns the horse and his rider.
“Have you given the horse might? Have you clothed his neck with a quivering mane?
20 ௨0 ஒரு வெட்டுக்கிளியை மிரட்டுகிறதுபோல அதை மிரட்டுவாயோ? அதினுடைய மூக்கின் கனைப்பு பயங்கரமாயிருக்கிறது.
Have you made him to leap as a locust? The glory of his snorting is awesome.
He paws in the valley, and rejoices in his strength. He goes out to meet the armed men.
He mocks at fear, and is not dismayed, neither does he turn back from the sword.
The quiver rattles against him, the flashing spear and the javelin.
24 ௨௪ கர்வமும் மூர்க்கமும்கொண்டு தரையை விழுங்கிவிடுகிறதுபோல நினைத்து, எக்காளத்தின் சத்தத்திற்கு பயப்படாமல் பாயும்.
He eats up the ground with fierceness and rage, neither does he stand still at the sound of the trumpet.
25 ௨௫ எக்காளம் தொனிக்கும்போது அது நிகியென்று கனைக்கும்; யுத்தத்தையும், படைத்தலைவரின் ஆர்ப்பரிப்பையும், சேனைகளின் ஆரவாரத்தையும் தூரத்திலிருந்து மோப்பம்பிடிக்கும்.
As often as the trumpet sounds he snorts, ‘Aha!’ He smells the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
“Is it by your wisdom that the hawk soars, and stretches her wings toward the south?
Is it at your command that the eagle mounts up, and makes his nest on high?
On the cliff he dwells and makes his home, on the point of the cliff and the stronghold.
From there he spies out the prey. His eyes see it afar off.
His young ones also suck up blood. Where the slain are, there he is.”
