யோபு 39
“Have you known the time of The bearing of the wild goats of the rock? Do you mark the bringing forth of does?
Do you number the months they fulfill? And have you known the time of their bringing forth?
They bow down, They bring forth their young ones safely, They cast forth their pangs.
Their young ones are safe, They grow up in the field, they have gone out, And have not returned to them.
5 ௫ காட்டுக்கழுதையைத் தன் விருப்பத்திற்கு சுற்றித்திரிய வைத்தவர் யார்? அந்தக் காட்டுக்கழுதையின் கட்டுகளை அவிழ்த்தவர் யார்?
Who has sent forth the wild donkey free? Indeed, who opened the bands of the wild donkey?
Whose house I have made the wilderness, And his dwellings the barren land,
He laughs at the multitude of a city, He does not hear the cries of an exactor.
The range of mountains [is] his pasture, And he seeks after every green thing.
Is a wild ox willing to serve you? Does he lodge by your crib?
Do you bind a wild ox in a furrow [with] his thick band? Does he harrow valleys after you?
Do you trust in him because his power [is] great? And do you leave your labor to him?
12 ௧௨ உன் தானியத்தை அது உன்வீட்டில் கொண்டுவந்து, உன் களஞ்சியத்தில் சேர்க்கும் என்று நீ அதை நம்புவாயோ?
Do you trust in him That he brings back your seed, And gathers [it to] your threshing-floor?
13 ௧௩ தீக்குருவிகள் தங்கள் இறக்கைகளை அடித்து ஓடுகிற ஓட்டம், நாரை தன் இறக்கைகளாலும் இறகுகளாலும் பறக்கிறதற்குச் சமானமல்லவோ?
[The] wing of the crying ostriches exults, but as a pinion and feather of a stork?
For she leaves her eggs on the earth, And she warms them on the dust,
15 ௧௫ காலால் மிதிபட்டு உடைந்துபோகும் என்பதையும், காட்டுமிருகங்கள் அவைகளை மிதித்துவிடும் என்பதையும் நினைக்கிறதில்லை.
And she forgets that a foot may press it, And a beast of the field treads it down.
16 ௧௬ அது தன் குஞ்சுகள் தன்னுடையது அல்ல என்பதுபோல அவைகளைப் பாதுகாக்காத கடினகுணமுள்ளதாயிருக்கும்; அவைகளுக்காக அதற்குக் கவலையில்லாததினால் அது பட்ட வருத்தம் வீணாகும்.
It has hardened her young ones without her, Her labor [is] in vain, without fear.
For God has caused her to forget wisdom, And He has not given a portion To her in understanding;
18 ௧௮ அது இறக்கை விரித்து எழும்பும்போது, குதிரையையும் அதின்மேல் ஏறியிருக்கிறவனையும் அலட்சியம் செய்யும்.
At the time she lifts herself up on high, She laughs at the horse and his rider.
Do you give might to the horse? Do you clothe his neck [with] a mane?
20 ௨0 ஒரு வெட்டுக்கிளியை மிரட்டுகிறதுபோல அதை மிரட்டுவாயோ? அதினுடைய மூக்கின் கனைப்பு பயங்கரமாயிருக்கிறது.
Do you cause him to rush as a locust? The splendor of his snorting [is] terrible.
They dig in a valley, and he rejoices in power, He goes forth to meet the armor.
He laughs at fear, and is not frightened, And he does not turn back from the face of the sword.
Quiver rattles against him, The flame of a spear, and a javelin.
24 ௨௪ கர்வமும் மூர்க்கமும்கொண்டு தரையை விழுங்கிவிடுகிறதுபோல நினைத்து, எக்காளத்தின் சத்தத்திற்கு பயப்படாமல் பாயும்.
He swallows the ground with trembling and rage, And does not remain steadfast Because of the sound of a horn.
25 ௨௫ எக்காளம் தொனிக்கும்போது அது நிகியென்று கனைக்கும்; யுத்தத்தையும், படைத்தலைவரின் ஆர்ப்பரிப்பையும், சேனைகளின் ஆரவாரத்தையும் தூரத்திலிருந்து மோப்பம்பிடிக்கும்.
Among the horns he says, Aha, And from afar he smells battle, Roaring of princes and shouting.
By your understanding does a hawk fly? Does he spread his wings to the south?
At your command does an eagle go up high? Or lift up his nest?
He inhabits a rock, Indeed, he lodges on the tooth of a rock, and fortress.
From there he has sought food, His eyes look attentively to a far-off place,
And his brood sucks up blood, And where the pierced [are]—there [is] he!”
