யோபு 39
Knowest thou the time when the chamois of the rock bring forth? or markest thou when the hinds do calve?
Numberest thou the months of gestation which they complete and knowest thou the time when they bring forth?
They bend themselves: they drop their young ones; throw off their pains.
Their little ones become strong; they grow up in the open field; they go forth, and return not unto them.
5 ௫ காட்டுக்கழுதையைத் தன் விருப்பத்திற்கு சுற்றித்திரிய வைத்தவர் யார்? அந்தக் காட்டுக்கழுதையின் கட்டுகளை அவிழ்த்தவர் யார்?
Who sent out the wild ass free? or who loosened the bonds of the forest-ass?
To whom I assigned the wilderness as his house, and the salty land as his dwellings.
He laugheth at the noise of a town, and the shoutings of the driver he heareth not.
What he espieth on the mountains is his pasture, and after every green thing doth he search.
Will the forest-ox be willing to serve thee, or will he stay over night at thy crib?
Canst thou bind the forest-ox with a rope [to labor] in the furrow? or will he harrow valleys, following after thee?
Wilt thou trust him, because his strength is great? and wilt thou leave to him thy labor?
12 ௧௨ உன் தானியத்தை அது உன்வீட்டில் கொண்டுவந்து, உன் களஞ்சியத்தில் சேர்க்கும் என்று நீ அதை நம்புவாயோ?
Wilt thou confide in him, that he should bring home thy seed, and gather it into thy threshing-floor?—
13 ௧௩ தீக்குருவிகள் தங்கள் இறக்கைகளை அடித்து ஓடுகிற ஓட்டம், நாரை தன் இறக்கைகளாலும் இறகுகளாலும் பறக்கிறதற்குச் சமானமல்லவோ?
The wing of the ostrich moveth joyfully: hath she the pinions and plumage of the careful stork?
[No, ] for she intrusteth her eggs to the earth, and letteth them be hatched out on the dust:
15 ௧௫ காலால் மிதிபட்டு உடைந்துபோகும் என்பதையும், காட்டுமிருகங்கள் அவைகளை மிதித்துவிடும் என்பதையும் நினைக்கிறதில்லை.
And she forgetteth that a foot may crush them, or that the beast of the field may stamp them down.
16 ௧௬ அது தன் குஞ்சுகள் தன்னுடையது அல்ல என்பதுபோல அவைகளைப் பாதுகாக்காத கடினகுணமுள்ளதாயிருக்கும்; அவைகளுக்காக அதற்குக் கவலையில்லாததினால் அது பட்ட வருத்தம் வீணாகும்.
He hath made her callous against her young, as though they were not hers: her labor is in vain, [but she feeleth] no dread;
Because God hath denied her wisdom, and he hath not imparted to her understanding.
18 ௧௮ அது இறக்கை விரித்து எழும்பும்போது, குதிரையையும் அதின்மேல் ஏறியிருக்கிறவனையும் அலட்சியம் செய்யும்.
At the time she raiseth herself up on high, she laugheth at the horse and his rider.
Dost thou give the horse strength? dost thou clothe his neck with the rolling mane?
20 ௨0 ஒரு வெட்டுக்கிளியை மிரட்டுகிறதுபோல அதை மிரட்டுவாயோ? அதினுடைய மூக்கின் கனைப்பு பயங்கரமாயிருக்கிறது.
Canst thou make him jump like a locust? his majestic snort is terrible.
Men spy about in the valley, and he rejoiceth in his strength: he goeth forth to meet the armed array.
He laugheth at fear, and is not dismayed; and turneth not back from before the sword.
Over him rattle the quiver, the glittering spear and the lance.
24 ௨௪ கர்வமும் மூர்க்கமும்கொண்டு தரையை விழுங்கிவிடுகிறதுபோல நினைத்து, எக்காளத்தின் சத்தத்திற்கு பயப்படாமல் பாயும்.
With impatient noise and rage he holloweth [with his hoof] the ground, and keepeth not quiet when the cornet's voice [is heard].
25 ௨௫ எக்காளம் தொனிக்கும்போது அது நிகியென்று கனைக்கும்; யுத்தத்தையும், படைத்தலைவரின் ஆர்ப்பரிப்பையும், சேனைகளின் ஆரவாரத்தையும் தூரத்திலிருந்து மோப்பம்பிடிக்கும்.
Midst the sound of the cornet he uttereth his joyful neigh; and from afar he perceiveth the battle, the loud call of the captains, and the battle-cry.—
Is it through thy understanding that the hawk flieth along, and spreadeth out his wings toward the south?
Or is it by your order that the eagle doth mount upward, and buildeth high up his nest?
On a rock he dwelleth, and spendeth his nights, on a rocky crag and mountain fastness.
From there he espieth his food, from afar can his eyes behold.
His young ones, also, sip up blood: and where the slain be, there is he.
