யோபு 39
Do thou know the time when the wild goats of the rock bring forth? Or can thou mark when the hinds do calve?
Can thou number the months that they fulfill? Or do thou know the time when they bring forth?
They bow themselves. They bring forth their young. They cast out their pains.
Their young ones become strong. They grow up in the open field. They go forth, and return not again.
5 ௫ காட்டுக்கழுதையைத் தன் விருப்பத்திற்கு சுற்றித்திரிய வைத்தவர் யார்? அந்தக் காட்டுக்கழுதையின் கட்டுகளை அவிழ்த்தவர் யார்?
Who has sent out the wild donkey free? Or who has loosed the bonds of the swift donkey
whose home I have made the wilderness, and the salt land his dwelling-place?
He scorns the tumult of the city, neither does he hear the shoutings of the driver.
The range of the mountains is his pasture, and he searches after every green thing.
Will the wild-ox be content to serve thee? Or will he abide by thy crib?
Can thou bind the wild-ox with his band in the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
Will thou trust him because his strength is great? Or will thou leave to him thy labor?
12 ௧௨ உன் தானியத்தை அது உன்வீட்டில் கொண்டுவந்து, உன் களஞ்சியத்தில் சேர்க்கும் என்று நீ அதை நம்புவாயோ?
Will thou confide in him that he will bring home thy seed, and gather the grain of thy threshing-floor?
13 ௧௩ தீக்குருவிகள் தங்கள் இறக்கைகளை அடித்து ஓடுகிற ஓட்டம், நாரை தன் இறக்கைகளாலும் இறகுகளாலும் பறக்கிறதற்குச் சமானமல்லவோ?
The wings of the ostrich wave proudly, but are they the pinions and plumage of love?
For she leaves her eggs on the ground, and warms them in the dust.
15 ௧௫ காலால் மிதிபட்டு உடைந்துபோகும் என்பதையும், காட்டுமிருகங்கள் அவைகளை மிதித்துவிடும் என்பதையும் நினைக்கிறதில்லை.
And she forgets that the foot may crush them, or that the wild beast may trample them.
16 ௧௬ அது தன் குஞ்சுகள் தன்னுடையது அல்ல என்பதுபோல அவைகளைப் பாதுகாக்காத கடினகுணமுள்ளதாயிருக்கும்; அவைகளுக்காக அதற்குக் கவலையில்லாததினால் அது பட்ட வருத்தம் வீணாகும்.
She deals hardly with her young ones, as if they were not hers. Though her labor be in vain, she is without fear,
because God has deprived her of wisdom, nor has he imparted understanding to her.
18 ௧௮ அது இறக்கை விரித்து எழும்பும்போது, குதிரையையும் அதின்மேல் ஏறியிருக்கிறவனையும் அலட்சியம் செய்யும்.
The time she lifts up herself on high she scorns the horse and his rider.
Have thou given the horse his might? Have thou clothed his neck with the quivering mane?
20 ௨0 ஒரு வெட்டுக்கிளியை மிரட்டுகிறதுபோல அதை மிரட்டுவாயோ? அதினுடைய மூக்கின் கனைப்பு பயங்கரமாயிருக்கிறது.
Have thou made him to leap as a locust? The glory of his snorting is awesome.
He paws in the valley, and rejoices in his strength. He goes out to meet the armed men.
He mocks at fear, and is not dismayed. Neither does he turn back from the sword.
The quiver rattles against him, the flashing spear and the javelin.
24 ௨௪ கர்வமும் மூர்க்கமும்கொண்டு தரையை விழுங்கிவிடுகிறதுபோல நினைத்து, எக்காளத்தின் சத்தத்திற்கு பயப்படாமல் பாயும்.
He swallows the ground with fierceness and rage, nor does he believe that it is the voice of the trumpet.
25 ௨௫ எக்காளம் தொனிக்கும்போது அது நிகியென்று கனைக்கும்; யுத்தத்தையும், படைத்தலைவரின் ஆர்ப்பரிப்பையும், சேனைகளின் ஆரவாரத்தையும் தூரத்திலிருந்து மோப்பம்பிடிக்கும்.
As often as the trumpet sounds he says, Aha! And he smells the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
Is it by thy wisdom that the hawk soars, and stretches her wings toward the south?
Is it at thy command that the eagle mounts up, and makes her nest on high?
She dwells on the cliff, and makes her home upon the point of the cliff and the stronghold.
From there she spies out the prey. Her eyes behold it afar off.
Her young ones also suck up blood. And where the slain are, there is she.
