யோபு 36
And Elihu added and said: —
2 ௨ “நான் பேசிமுடியும்வரை சற்றேபொறும்; இன்னும் தேவனின் சார்பாக நான் சொல்லவேண்டிய நியாயங்களை உமக்குச் சொல்லிக் காண்பிப்பேன்.
Restrain thyself for me a little, and I will shew thee, that, yet—for GOD, there is justification,
I will bring my knowledge from afar, and, to my Maker, will I attribute righteousness.
For, of a truth—not false, are my words, One of competent knowledge, is with thee.
5 ௫ இதோ, தேவன் மகத்துவமுள்ளவர், அவர் ஒருவரையும் தள்ளிவிடமாட்டார்; மன உருக்கத்திலும் அவர் மகத்துவமுள்ளவர்.
Lo! GOD, is mighty, yet will he not despise, Mighty in vigour of mind;
He will not keep alive one who is lawless, but, the right of oppressed ones, will he grant;
7 ௭ அவர் தம்முடைய கண்களை நீதிமான்களைவிட்டு விலக்காமல், அவர்களை ராஜாக்களுடன் சிங்காசனத்தில் ஏறவும், உயர்ந்த இடத்தில் என்றைக்கும் அமர்ந்திருக்கவும் செய்கிறார்.
He will not withdraw—from a righteous one—his eyes, —but, with kings on the throne, He hath seated men triumphantly, and they have been exalted.
But, if, bound in fetters, they have been captured with cords of affliction,
Then hath he declared to them their deed, and their transgressions—that they were wont to behave themselves proudly;
Thus hath he uncovered their ear to a warning, and said—that they should turn from iniquity.
11 ௧௧ அவர்கள் அடங்கி அவரை ஆராதித்தால், தங்கள் நாட்களை நன்மையாகவும், தங்கள் வருடங்களைச் செழிப்பான வாழ்வாகவும் போக்குவார்கள்.
If they would hearken, and serve, they should complete their days, in prosperity, and their years, in pleasantness;
But, if they would not hearken, by a weapon, should they pass away, and breathe their last, no one knowing.
13 ௧௩ மாயமுள்ள இருதயத்தார் கோபத்தைக் குவித்துக்கொள்ளுகிறார்கள்; அவர்களை அவர் கட்டிவைக்கும்போதும் தேவனைக் கெஞ்சிக் கூப்பிடுவதில்லை.
Yea, the impious in heart, should store up anger, They should not cry for help, when he bound them.
Their soul should die in youth, and their life, among the unclean.
15 ௧௫ சிறுமைப்பட்டவர்களை அவர் சிறுமைக்கு விலக்கி, அவர்கள் ஒடுக்கப்பட்டிருக்கும்போது அவர்கள் செவியைத் திறக்கிறார்.
He would deliver the humbled in his humiliation, and would uncover—in oppression—their ear.
16 ௧௬ அப்படியே அவர் உம்மையும் நெருக்கத்திலிருந்து விலக்கி, இடுக்கமில்லாத விசாலத்திலே வைப்பார்; உம்முடைய உணவுப்பந்தி கொழுமையான பதார்த்தங்களால் நிறைந்திருக்கும்.
Yea he might even have allured thee—out of the mouth of straitness, [into] a wide space—no narrowness there, —and, the food set down on thy table, should have been full of fatness.
17 ௧௭ ஆகாதவன்மேல் வரும் நியாயத்தீர்ப்பு நிறைவேற்றப் பார்ப்பீர்; நியாயமும் நீதியும் உம்மை ஆதரிக்கும்.
But, with the plea of a lawless one, thou art full, Plea and sentence, will take fast hold.
18 ௧௮ கடுங்கோபம் உண்டாயிருக்கிறதினால் அவர் உம்மை ஒரு அடியினால் அழித்துவிடாமலிருக்க எச்சரிக்கையாயிரும்; அப்பொழுது மீட்கும் பொருளை அதிகமாகக் கொடுத்தாலும் அதற்கு நீர் தப்பமாட்டீர்.
Because there is wrath, [beware] lest he take thee away with a stroke, Then let not, a great ransom, mislead thee.
19 ௧௯ உம்முடைய செல்வத்தை அவர் மதிப்பாரோ? உம்முடைய பொன்னையும், பூரண பராக்கிரமத்தையும் அவர் மதிக்கமாட்டாரே.
Will he value thy riches? Nay not precious ore, nor all the forces of strength.
Do not pant for the night, when peoples disappear from their place.
21 ௨௧ பாவத்தைத் திரும்பவும் செய்யாமல் எச்சரிக்கையாயிரும்; உபத்திரவத்தைவிட அக்கிரமத்தைத் தெரிந்துகொண்டீரே.
Beware, do not turn unto iniquity, For, this, thou hast chosen rather than affliction.
Lo, GOD, exalteth himself by his strength, Who like him doth teach?
23 ௨௩ அவருடைய வழியின் நியாயத்தை விசாரிக்கத்தகுந்தவன் யார்? நீர் அநியாயம் செய்தீர் என்று சொல்லத்தக்கவன் யார்?
Who enjoined on him his way? and who ever said, Thou hast wrought perversity?
Remember, that thou extol his work, of which men have sung;
Every son of earth, hath viewed it, Mortal man, looketh at it from afar.
Lo, GOD, is greater than we can know, The number of his years, even past finding out!
For he draweth up drops of water, They trickle as rain through his mist;
With which the clouds flow down, They drop on man in abundance.
But surely none can understand the burstings of the cloud, the crashing of his pavilion!
Lo! he hath spread out over it, his lightning, The bed of the sea, hath he covered.
For, by those things, he executeth judgment on peoples, He giveth food in abundance:
32 ௩௨ அவர் மின்னலின் ஒளியைத் தமது கைக்குள்ளே மூடி, அது எவைகளையெல்லாம் அடிக்கவேண்டுமென்று கட்டளையிடுகிறார்.
Upon both hands, he putteth a covering of lightning, and layeth command upon it against an assailant:
His rolling thunder telleth concerning him, —The cattle, even, concerning him that is coming up.
