யோபு 34
Furthermore Elihu responded, and said: —
Hear, ye wise men, my words, and, ye who know, give ear unto me;
For, the ear, trieth words, as, the palate, tasteth in eating.
What is right, let us choose for ourselves, Let us know, among ourselves, what is good;
For Job hath said—I am righteous, But, GOD, hath turned away my right;
6 ௬ நியாயம் என்னிடத்தில் இருந்தும் நான் பொய்யனென்று எண்ணப்படுகிறேன்; மீறுதல் இல்லாதிருந்தும், அம்பினால் எனக்கு இருந்த காயம் ஆறாததாயிருக்கிறதென்றும் சொன்னாரே.
Concerning mine own right, shall I tell a falsehood? Incurable is my disease—not for any transgression.
What man is like Job? He drinketh in scoffing like water;
And is on the way to keep company, with the workers of iniquity, and to walk with lawless men.
For he hath said, It profiteth not a man, when, his good pleasure, is with God.
10 ௧0 ஆகையால் புத்திமான்களே, எனக்குச் செவிகொடுங்கள்; அநீதி தேவனுக்கும், சர்வவல்லமையுள்ள தேவனுக்கும் தூரமாயிருக்கிறது.
Wherefore, ye men of mind, hearken unto me, —Far be it, that, GOD, should be lawless, or, the Almighty, be perverse!
11 ௧௧ மனிதனுடைய செயல்களுக்கு ஏற்ப அவனுக்குச் சரிக்கட்டி, அவனவன் நடக்கைகளுக்கு ஏற்ப அவனவனுக்குப் பலனளிக்கிறார்.
For, what any son of earth doeth, he repayeth him, and, according to every man’s course, he causeth him to find.
Nay, verily, GOD, will not condemn unjustly, —nor, the Almighty, pervert justice.
Who set him in charge of the earth? Or who appointed [him] the whole world?
14 ௧௪ அவர் தம்முடைய இருதயத்தை அவனுக்கு விரோதமாகத் திருப்பினாரென்றால், அவனுடைய ஆவியையும் அவனுடைய சுவாசத்தையும் தம்மிடத்தில் இழுத்துக்கொள்வார்.
If he should set against him his heart, His spirit and his inspiration, unto himself he should withdraw.
All flesh together, would cease to breathe, and, the earth-born, unto dust, would return.
If then [thou hast] understanding, hear this, Give thou ear to the teaching of my words: —
Shall, the very hater of right, control? Or, the just—the mighty one, wilt thou condemn?
18 ௧௮ ஒரு ராஜாவைப் பார்த்து, நீ பொல்லாதவன் என்றும், அதிபதிகளைப் பார்த்து, நீங்கள் அக்கிரமக்காரர் என்றும் சொல்ல முடியுமோ?
Doth one say to a king, Abandoned one! Or, Lawless one! unto nobles?
19 ௧௯ இப்படியிருக்க, பிரபுக்களின் முகத்தைப்பார்க்காமலும், ஏழையைவிட செல்வந்தனை அதிகமாக நினைக்காமலும் இருக்கிறவரை நோக்கி இப்படிச் சொல்லலாமா? இவர்கள் எல்லோரும் அவர் கரங்களின் செயல்களே.
For he hath shewn no respect of persons unto princes, neither hath he recognised the rich rather than the poor? For, the work of his hands, are they all.
20 ௨0 இப்படிப்பட்டவர்கள் உடனே இறப்பார்கள்; மக்கள் நடுஇரவில் கலங்கி இறந்துபோவார்கள்; பார்க்காத கையினால் பலவந்தர் அழிந்துபோவார்கள்.
In a moment, they die, even in the middle of the night, —A people are convulsed when they pass away, A mighty one is removed, without hand;
21 ௨௧ அவருடைய கண்கள் மனிதருடைய வழிகளை நோக்கியிருக்கிறது; அவர்களுடைய நடைகளையெல்லாம் அவர் பார்க்கிறார்.
For, his eyes, are on the ways of a man, and, all his footsteps, he beholdeth, —
No darkness, and no death-shade, where the workers of iniquity may hide.
For, unto no man, doth he appoint a repetition, —in going unto GOD in judgment;
24 ௨௪ ஆராய்ந்து முடியாதவிதத்தில், நியாயமாக அவர் வல்லமையுள்ளவர்களை நொறுக்கி, வேறு மனிதரை அவர்கள் இடத்திலே நிறுத்துகிறார்.
He shattereth mighty ones unsearchably, and setteth up others in their stead:
25 ௨௫ அவர்களின் செயல்களை அவர் அறிந்தவர் என்பதினால், அவர்கள் நசுங்கிப்போகும் அளவுக்கு இரவுநேரத்தில் அவர்களை அழித்துப்போடுகிறார்.
Therefore, he observeth their works, —and overturneth [them] in a night, and they are crushed;
In the place of lawless men, hath he chastised them, in presence of beholders.
Forasmuch, as they turned from following him, and, none of his ways, did they teach;
Causing to reach him the outcry of the poor, Yea, the outcry of the oppressed, he heareth.
When, he, giveth quiet, who then shall condemn? And, when he hideth [his] face, who then shall sing of him? whether unto a nation or unto mankind altogether,
30 ௩0 ஒரு மக்களுக்காவது ஒரு மனிதனுக்காவது, அவர் சமாதானத்தை அருளினால் யார் கலங்கவைப்பான்? அவர் தமது முகத்தை மறைத்தால் அவரைப் பார்ப்பவன் யார்?
That impious men may not reign, nor be ensnarers of the people.
For, unto GOD, hath one [ever] said—I have borne punishment, I will not be perverse;
32 ௩௨ நான் பார்க்காத காரியத்தை நீர் எனக்குப் போதியும், நான் அநியாயம் செய்தேனென்றால், நான் இனி அப்படிச் செய்வதில்லை என்று தேவனை நோக்கிச் சொல்லமுடியுமே.
What I see not, do, thou, shew me, If, perverseness, I have wrought, I will do it no more?
33 ௩௩ நீர் அப்படிச் செய்யமாட்டேன் என்கிறதினால், உம்முடன் இருக்கிறவர்களில் ஒருவனை உமக்குப் பதிலாக அதைச் செய்யச்சொல்வீரோ? நான் அல்ல, நீரே தெரிந்துகொள்ளவேண்டும்; அல்லவென்றால், நீர் அறிந்திருக்கிறதைச் சொல்லும்.
According to thy mind, must he requite it, that thou hast refused? For, thou, must choose, and not, I, What then thou knowest, speak!
The men of mind, will say to me, yea any wise man hearkening unto me: —
Job, without knowledge, doth speak, and, his words, are not with discretion.
Would that Job might be tested to the uttermost, for replying with the men of iniquity:
37 ௩௭ தம்முடைய பாவத்துடன் மீறுதலைச் சேர்த்தார்; அவர் எங்களுக்குள்ளே கைகொட்டி, தேவனுக்கு விரோதமாகத் தம்முடைய வார்த்தைகளை அதிகமாகப் பேசினார்” என்றான்.
For he addeth—unto his sin—rebellion, In our midst, he clappeth his hands, and multiplieth his sayings against GOD.
