யோபு 34
And Elihu commenced, and said,
Hear, O ye wise men, my words; and ye that have knowledge, give ear unto me.
For the ear proveth words, as the palate tasteth the food.
Let us choose for ourselves what is just: let us acknowledge between ourselves what is good.
For Job hath said, “I am righteous; and God hath taken away justice from me.
6 ௬ நியாயம் என்னிடத்தில் இருந்தும் நான் பொய்யனென்று எண்ணப்படுகிறேன்; மீறுதல் இல்லாதிருந்தும், அம்பினால் எனக்கு இருந்த காயம் ஆறாததாயிருக்கிறதென்றும் சொன்னாரே.
Should I lie concerning the justice due me? incurable is [my wound from] the arrow I bear in me without any transgression.”
What man is there like Job, who drinketh scorning like water,
And is on the road to keep company with the wrong-doers, and to walk with men of wickedness?
For he hath said, “It profiteth a man nothing when he acteth according to the pleasure of God.”
10 ௧0 ஆகையால் புத்திமான்களே, எனக்குச் செவிகொடுங்கள்; அநீதி தேவனுக்கும், சர்வவல்லமையுள்ள தேவனுக்கும் தூரமாயிருக்கிறது.
Therefore ye men of sense hearken unto me: far is it from God to practise wickedness; and from the Almighty to do wrong!
11 ௧௧ மனிதனுடைய செயல்களுக்கு ஏற்ப அவனுக்குச் சரிக்கட்டி, அவனவன் நடக்கைகளுக்கு ஏற்ப அவனவனுக்குப் பலனளிக்கிறார்.
For the work of a son of earth doth he recompense unto him, and according to the path of man doth he permit things to occur to him.
Yea, surely God will not condemn unjustly, nor will the Almighty pervert justice.
Who hath given him a charge concerning the earth? or who hath intrusted [him] the whole world?
14 ௧௪ அவர் தம்முடைய இருதயத்தை அவனுக்கு விரோதமாகத் திருப்பினாரென்றால், அவனுடைய ஆவியையும் அவனுடைய சுவாசத்தையும் தம்மிடத்தில் இழுத்துக்கொள்வார்.
If he were to set his heart upon man, he would gather unto himself his spirit and his breath:
All flesh would perish together, and the son of earth would return again unto dust.
If then thou wishest to understand, hear this: give ear to the sound of my words.
Is it possible that he who hateth justice should govern? or wilt thou condemn the righteous mighty One?
18 ௧௮ ஒரு ராஜாவைப் பார்த்து, நீ பொல்லாதவன் என்றும், அதிபதிகளைப் பார்த்து, நீங்கள் அக்கிரமக்காரர் என்றும் சொல்ல முடியுமோ?
[Is it fit] to say to a king, Thou art worthless? and to princes, Ye are wicked?
19 ௧௯ இப்படியிருக்க, பிரபுக்களின் முகத்தைப்பார்க்காமலும், ஏழையைவிட செல்வந்தனை அதிகமாக நினைக்காமலும் இருக்கிறவரை நோக்கி இப்படிச் சொல்லலாமா? இவர்கள் எல்லோரும் அவர் கரங்களின் செயல்களே.
Whereas he is one that showeth no favor to chieftains, and distinguisheth not the rich before the indigent; for all of them are the work of his hands.
20 ௨0 இப்படிப்பட்டவர்கள் உடனே இறப்பார்கள்; மக்கள் நடுஇரவில் கலங்கி இறந்துபோவார்கள்; பார்க்காத கையினால் பலவந்தர் அழிந்துபோவார்கள்.
In a moment will they die, and in the midst of the night; people are moved, and pass away: and the mighty will be removed without a human hand.
21 ௨௧ அவருடைய கண்கள் மனிதருடைய வழிகளை நோக்கியிருக்கிறது; அவர்களுடைய நடைகளையெல்லாம் அவர் பார்க்கிறார்.
For big eyes are upon the ways of man, and all his steps doth he see.
There is no darkness, nor shadow of death, where the evil-doers can hide themselves.
For he need not direct [his attention] a long time upon man, that he should enter into judgment before God.
24 ௨௪ ஆராய்ந்து முடியாதவிதத்தில், நியாயமாக அவர் வல்லமையுள்ளவர்களை நொறுக்கி, வேறு மனிதரை அவர்கள் இடத்திலே நிறுத்துகிறார்.
He breaketh down mighty men without [long] searching, and placeth others in their stead.
25 ௨௫ அவர்களின் செயல்களை அவர் அறிந்தவர் என்பதினால், அவர்கள் நசுங்கிப்போகும் அளவுக்கு இரவுநேரத்தில் அவர்களை அழித்துப்போடுகிறார்.
For the reason that he knoweth their deeds: therefore he overturneth them in the night, and they are crushed.
Among wicked men doth he strike them, in the place where [many] see them:
Because they have departed from following him, and have not considered all his ways.
Bringing before them the cry of the indigent, and the cry of the afflicted which he had to hear.
When he now granteth rest, who will condemn [him]! and when he hideth his face, who can behold him? whether it be against a nation, or against one man, it is the same:
30 ௩0 ஒரு மக்களுக்காவது ஒரு மனிதனுக்காவது, அவர் சமாதானத்தை அருளினால் யார் கலங்கவைப்பான்? அவர் தமது முகத்தை மறைத்தால் அவரைப் பார்ப்பவன் யார்?
That no hypocritical man may reign, that such shall not be a mare to the people.
For truly it is only fitting to say unto God, “I bear [cheerfully], I will not do any wrong;
32 ௩௨ நான் பார்க்காத காரியத்தை நீர் எனக்குப் போதியும், நான் அநியாயம் செய்தேனென்றால், நான் இனி அப்படிச் செய்வதில்லை என்று தேவனை நோக்கிச் சொல்லமுடியுமே.
What I cannot see myself, do thou truly teach me; if I have done what is unjust, I will do so no more.”
33 ௩௩ நீர் அப்படிச் செய்யமாட்டேன் என்கிறதினால், உம்முடன் இருக்கிறவர்களில் ஒருவனை உமக்குப் பதிலாக அதைச் செய்யச்சொல்வீரோ? நான் அல்ல, நீரே தெரிந்துகொள்ளவேண்டும்; அல்லவென்றால், நீர் அறிந்திருக்கிறதைச் சொல்லும்.
Should he then according to thy view send a recompense, because thou hast rejected him? “Because thou must choose, and not I?” and what thou knowest, do speak.
Men of sense will say unto me, and every wise man who heareth me,
That Job hath not spoken with knowledge, and that his words are without intelligence.
Oh that Job may therefore be probed continually, in order to give answers against sinful men.
37 ௩௭ தம்முடைய பாவத்துடன் மீறுதலைச் சேர்த்தார்; அவர் எங்களுக்குள்ளே கைகொட்டி, தேவனுக்கு விரோதமாகத் தம்முடைய வார்த்தைகளை அதிகமாகப் பேசினார்” என்றான்.
For he addeth unto his sin transgression: among us he uttereth too many loud words, and multiplieth his speeches against God.
