யோபு 33
“And yet, please, O Job, Hear my speech and give ear [to] all my words.
Now behold, I have opened my mouth, My tongue has spoken in the palate.
3 ௩ என் வார்த்தைகள் என் இருதயத்தின் உண்மைக்கு ஒத்திருக்கும்; நான் அறிந்ததை என் உதடுகள் சுத்தமாக பேசும்.
Of the uprightness of my heart [are] my sayings, And my lips have clearly spoken knowledge.
The Spirit of God has made me, And the breath of the Mighty quickens me.
If you are able—answer me, Set in array before me—station yourself.
Behold, I [am], according to your word, for God, I have also been formed from the clay.
Behold, my terror does not frighten you, And my burden on you is not heavy.
8 ௮ நான் என் காதாலே கேட்க நீர் சொன்னதும், நான் கேள்விப்பட்ட உம்முடைய வார்த்தைகளின் சத்தமும் என்னவென்றால்:
Surely you have spoken in my ears, And the sounds of words I hear:
I [am] pure, without transgression, I [am] innocent, and I have no iniquity.
10 ௧0 இதோ, என்னில் அவர் குற்றம் கண்டுபிடிக்கப்பார்க்கிறார், என்னைத் தமக்கு எதிரியாக நினைத்துக்கொள்ளுகிறார்.
Behold, He develops hindrances against me, He reckons me for an enemy to Him,
He puts my feet in the stocks, He watches all my paths.
12 ௧௨ இதிலே நீர் நீதியுள்ளவர் அல்லவென்று உமக்கு மறுமொழியாகச் சொல்லுகிறேன்; மனிதனைவிட தேவன் பெரியவராயிருக்கிறார்.
Behold, you have not been righteous [in] this, I answer you, that God is greater than man.
13 ௧௩ அவர் தம்முடைய செயல்கள் எல்லாவற்றையும் குறித்துக் பதில் சொல்லவில்லையென்று நீர் அவருடன் ஏன் வழக்காடுகிறீர்?
Why have you striven against Him, When [for] all His matters He does not answer?
For once God speaks, and twice (he does not behold it),
In a dream—a vision of night, In the falling of deep sleep on men, In slumberings on a bed.
16 ௧௬ அவர் இரவு நேரத்துத் தரிசனமான சொப்பனத்திலே மனிதருடைய காதுகளுக்குத் தாம் செய்யும் காரியத்தை வெளிப்படுத்தி, அதை அவர்களுக்கு வரும் தண்டனையினாலே பயமுறுத்தி,
Then He uncovers the ear of men, And seals for their instruction,
To turn aside man [from] doing, And He conceals pride from man.
He keeps back his soul from corruption, And his life from passing away by a dart.
19 ௧௯ அவன் தன் படுக்கையிலே வாதையினாலும், தன் எல்லா எலும்புகளிலும் கடுமையான வியாதியினாலும் தண்டிக்கப்படுகிறான்.
And he has been reproved With pain on his bed, And the strife of his bones [is] enduring.
And his life has nauseated bread, And his soul desirable food.
His flesh is consumed from being seen, And his bones are high, they were not seen!
And his soul draws near to the pit, And his life to those causing death.
23 ௨௩ ஆயிரத்தில் ஒருவராகிய பரிந்துபேசுகிற தேவ தூதனானவர் மனிதனுக்குத் தம்முடைய நிதானத்தை அறிவிப்பதற்கு, அவனுக்கு சாதகமாக இருந்தாரென்றால்,
If there is a messenger by him, An interpreter—one of a thousand, To declare for man his uprightness,
24 ௨௪ அவர் அவனுக்கு இரங்கி, அவன் படுகுழியில் இறங்காமல் இருக்க: நீர் அவனைக் காப்பாற்றும்; மீட்கும் பொருளை நான் கண்டுபிடித்தேன் என்பார்.
Then He favors him and says, Ransom him from going down to the pit, I have found an atonement.
25 ௨௫ அப்பொழுது அவனுடைய உடல் வாலிபத்தில் இருந்ததைவிட ஆரோக்கியமடையும்; தன் இளவயது நாட்களுக்குத் திரும்புவான்.
Fresher [is] his flesh than a child’s, He returns to the days of his youth.
26 ௨௬ அவன் தேவனை நோக்கி விண்ணப்பம் செய்யும்போது, அவன் அவருடைய சமுகத்தைக் கெம்பீரத்துடன் பார்க்கும்படி அவர் அவன்மேல் பிரியமாகி, அந்த மனிதனுக்கு அவனுடைய நீதியின் பலனைக் கொடுப்பார்.
He makes supplication to God, And He accepts him. And he sees His face with shouting, And He returns to man His righteousness.
27 ௨௭ அவன் மனிதரை நோக்கிப் பார்த்து: நான் பாவம் செய்து செம்மையானதைப் புரட்டினேன், அது எனக்குப் பலன் கொடுக்கவில்லை.
[Then] he looks on men and says, I sinned, and I have perverted uprightness, And it has not been profitable to me.
28 ௨௮ என் ஆத்துமா படுகுழியில் இறங்காமல் இருக்க, அவர் அதை காப்பாற்றுவார் ஆகையால் என் உயிர் வெளிச்சத்தைக் காணும் என்று சொல்லுவான்.
He has ransomed my soul From going over into the pit, And my life looks on the light.
29 ௨௯ இதோ, தேவன் மனிதனுடைய ஆத்துமாவைப் படுகுழிக்கு விலக்குகிறதற்கும், அவனை உயிருள்ளோரின் வெளிச்சத்தினாலே பிரகாசிப்பதற்கும்,
Behold, God works all these, Twice, [even] three times with man,
To bring back his soul from the pit, To be enlightened with the light of the living.
Attend, O Job, listen to me, Keep silent, and I speak.
32 ௩௨ சொல்லவேண்டிய நியாயங்கள் இருந்ததென்றால், எனக்குப் பதில் கொடும்; நீர் பேசும், உம்மை நீதிமானாக நிரூபிக்க எனக்கு ஆசையுண்டு.
If there are words—answer me, Speak, for I have a desire to justify you.
33 ௩௩ ஒன்றும் இல்லாதிருந்ததென்றால் நீர் என் சொல்லைக் கேளும், மவுனமாயிரும், நான் உமக்கு ஞானத்தைப் போதிப்பேன்” என்றான்.
If there are not—listen to me, Keep silent, and I teach you wisdom.”
